الگو:مقاله پیشنهادی
آستان مقدس امام علی، محل دفن پیکر مطهر علی بن ابی‌طالب، پسر عمو و یار نزدیک پیامبر اکرم(ص)، امام اول شیعیان و خلیفه چهارم است که در شهر نجف در کشور عراق قرار دارد. امام علی (ع) در روز ۲۱ رمضان سال ۴۰ قمری به شهادت رسید. بنابر وصیتش، فرزندانش امام حسن (ع) و امام حسین (ع)، پیکر مطهرش را شبانه و به‌طور مخفیانه، در زمین مرتفعی در پشت کوفه مدفون ساختند که به نام‌های "نجف"، "ظهر الکوفه"، "الغری" و... خوانده شده است. علت این تصمیم را بیم نبش قبر آن حضرت به دست دشمنان از جمله بنی‌امیه، خوارج و نواصب و امثال آنها دانسته‌اند.
با سقوط بنی‌امیه و رفع خطر خوارج، امام صادق(ع) برخی از شیعیان را از محل قبر امیرمؤمنان(ع) آگاه ساختند و حتی به همراه برخی از یاران خود به زیارت قبر ایشان می‌رفتند. محل دفن امیرمؤمنان(ع) در حدود 150 سال ناشناس بود و فقط ائمه طاهرین و عده‌ای از شاگردان مخصوص ایشان از محل دفن آن حضرت آگاه بودند.در قرن دوم هجری، در عصر هارون الرشید، محل قبر علنی گردید و بنایی بر روی قبر ساخته شد. به عقیده شیعیان، دو تن از پیامبر الهی؛ یعنی حضرت آدم و نوح(ع) در کنار علی بن ابی‌طالب(ع) دفن شده‌اند.
در دوره عضدالدوله دیلمی، بنای قبلی حرم تخریب و ساختمان بزرگ و باشکوهی بر قبر ساختند. همچنین در عهد صفویه به دستور شاه صفی (۱۰۳۸-۱۰۵۲ه.ق)، حرم مطهر و صحن آن توسعه داده شد. در سال ۱۱۵۶ه.ق، به دستور نادرشاه، کاشی‌های سبز رنگی که از دوره صفویه زینت‌بخش گنبد و گلدسته آستان بود، برداشته و به‌جای آنها، از خشت‌های طلا، استفاده گردید و پس از آن آقامحمدخان قاجار اولین ضریح را که از جنس نقره بود به حرم هدیه کرد. ادامه...