کتاب المزار (شیخ مفید)

کتاب المزار یا مناسک المزار یا مزار صغیر، کتابی است تألیف شیخ مفید، که به گردآوری روایات درباره ارزش و آداب زیارت معصومان(ع)، مؤمنان و قبرهای آنان پرداخته است.

کتاب المزار (شیخ مفید)

نشر
نسخه الکترونیکی	کتاب المزار شیخ مفید.

نام‌های دیگر

مؤلف، این کتاب را در خطبه آن، «مناسک زیارة الامامین» نامیده و در کتاب الارشاد خود، با عنوان «مناسک المزار»، به آن آدرس داده است. برخی از بزرگان، این کتاب را به نام‌های «المزار» و «مناسک المزارات» خوانده‌اند.

نجاشی، رجال‌نگار شیعه هنگام برشمردن کتاب‌های شیخ مفید، از «مزار صغیر» یاد کرده است. آقا بزرگ تهرانی نیز کتاب مزار موجود را «مزار صغیر» خوانده است. از این برمی‌آید که مفید، دارای دو کتاب مزار کبیر و صغیر بوده و اکنون از کتاب مزار کبیر او خبری در دست نیست. این احتمال نیز هست که مراد نجاشی، حجم کوچک کتاب باشد نه وجود کتابی دیگر به نام المزار الکبیر.

آقا بزرگ تهرانی در کتاب الذریعه، هنگام معرفی مزار مفید، خطبه کتاب «مزارِ» شهید اول را ذکر کرده و این، سبب اشتباهی شده و سبب شده برخی دیگر نیز نسخه‌های مزار شهید اول و شیخ مفید را اشتباه گرفته‌اند.

ساختار

این کتاب، دارای دو بخش بوده، بخش اول شامل ۶٧ باب و بخش دوم دارای ٢٩ باب است. تصمیم نویسنده، تنها گردآوری بخش نخست، درباره زیارت امام علی(ع) و امام حسین(ع) بوده، ولی بعدها آداب زیارت دیگر معصومان(ع) را در بخشی جداگانه به کتاب افزوده است.

حجم این کتاب کم است و بدون در نظر گرفتن تحقیقات در پاورقی، نزدیک به ۱۰۰ صفحه در قطع وزیری است.

محتوا

کتاب المزارِ شیخ مفید، به گردآوری روایات درباره ارزش و آداب زیارت معصومان(ع)، زیارت مؤمنان و قبرهای آنان پرداخته است. بخش اول کتاب، دارای روایات درباره ارزش و آداب زیارت امام علی(ع)، برخی از مکان‌های مقدس در کنار حرم او مانند مسجد کوفه و مسجد سهله، ارزش، آداب و وجوب زیارت امام حسین(ع)، زیارت او در روزهای خاص، ارزش و محدوده حائر، ارزش و ویژگی‌های تربت او، چگونگی زیارت حضرت علی اکبر(ع)، حضرت عباس(ع) و شهدا است. بخش دوم کتاب، دارای روایات درباره ارزش و آداب زیارت دیگر معصومان(ع)، زیارت‌های جامعه، آداب و ثواب زیارت نیابتی، ارزش زیارت شیعیان و قبر آنان و ارزش زیارت پدر و مادر است.

روایات این کتاب سه گونه است:

• روایاتی که نویسنده، سند آن را از استاد خود ابن قولویه و در برخی موارد از دیگر استادان خود نقل کرده است. بیشتر روایات این کتاب از این دسته است.
• روایاتی که به صورت مرسل از یکی از ائمه(ع) نقل و از بیان سند آن خودداری شده است.
• آداب و زیارت‌هایی که به معصوم(ع) نسبت داده نشده است. برخی احتمال قوی داده‌اند بسیاری از این موارد از روایات گرفته شده است. به ویژه که برخی از آن‌ها، در کتاب‌های دیگر به صورت مسند، از ائمه(ع) روایت شده است.

فهرست

بخش اول

1. باب فضل الکوفة؛
2. باب فضل مسجد الکوفة؛
3. باب فضل الصلاة عند السابعة من أساطین المسجد؛
4. باب فضل مسجد السهلة؛
5. باب فضل الفرات؛
6. باب فضل الاغتسال فی الفرات والشرب منه؛
7. باب زیارة أمیرالمؤمنین صلوات الله علیه؛
8. باب فضل کربلاء؛
9. باب وجوب زیارة الحسین صلوات الله علیه؛
10. باب حدّ وجوبها فی الزمان علی الاغنیاء والفقراء؛
11. باب ثواب من زار الحسین (علیه السلام) راکباً و ماشیاً و مناجاة الله لزائره؛
12. باب ما جاء فی زیادة العمر بزیارته (علیه السلام) و نقصانه بترکها؛
13. باب ما جاء فی تفریج الکرب بزیارته (علیه السلام) ؛
14. باب ما جاء فی تمحیص الذنوب بزیارته (علیه السلام) ؛
15. باب ما جاء فی ثواب زیارته (علیه السلام) ؛
16. باب فضل زیارة أول رجب؛
17. باب زیارة النصف من رجب؛
18. باب فضل زیارة النصف من شعبان؛
19. باب فضل زیارته لیلة الفطر؛
20. باب فضل زیارته یوم عرفة؛
21. باب فضل الجمع بین زیارة النصف من شعبان و لیلة الفطر و لیلة عرفة فی سنة واحدة؛
22. باب فضل زیارته (علیه السلام) یوم عاشوراء؛
23. باب فضل زیارة الأربعین؛
24. باب فضل زیارته لیلة القدر؛
25. باب فضل الزیارة فی کل شهر؛
26. باب انتقاص الدین بترک زیارته(ع)؛
27. باب العزم علی الخروج علی الزیارات واختیار الایام لذلک؛
28. باب الفعل والقول عند الخروج؛
29. باب القول علی باب منزلک؛
30. باب القول عند الرکوب؛
31. باب اختیار اوقات السیر؛
32. باب ذکرالله تعالی فی السیر والدعاء؛
33. باب القول فی صعود الآکام والقناطر و عبر الجسور؛
34. باب القول عند الاشراف علی القریة؛
35. باب الدعاء عند خوف السبع والهوام؛
36. باب الدعاء عند خوف الشیاطین؛
37. باب القول عند خوف الاعداء واللصوص؛
38. باب اختیار المنازل؛
39. باب القول والفعل عند نزول المنزل؛
40. باب القول والفعل عند الرحیل من المنزل؛
41. باب الفعل والقول عند دخول الکوفة؛
42. باب الفعل والقول عند اتیان المشهد؛
43. باب شرح الزیارة؛
44. باب صلاة الزیارة؛
45. باب الوداع؛
46. باب فضل الصلاة فی المسجد بالکوفة؛
47. باب الصلاة یوم الغدیر و دعائه؛
48. باب فی زیارة الحسین بن علی صلوات الله علیه و شرائطها؛
49. باب ورود کربلاء وموضع النزول منها والغسل؛
50. باب القول عند ورود المشهد؛
51. باب القول عند معاینة الجدث(قبر)؛
52. باب القول عند الوقوف علی الجدث؛
53. باب زیارة علی بن الحسین(ع)؛
54. باب زیارة الشهداء؛
55. باب زیارة العباس بن علی صلوات الله علیه؛
56. باب وداع العباس بن علی؛
57. باب الوداع؛
58. باب وداع الشهداء رحمة الله علیهم؛
59. باب فضل الصلاة فی مشهد الحسین بن علی صلوات الله علیهما؛
60. باب فضل اتمام الصلاة فی الحرمین وفی المشهدین علی ساکنهما السلام؛
61. باب فضل الحائر و حرمته وحدّه؛
62. باب فضل طین قبرالحسین صلوات الله علیه؛
63. باب مقدار ما یؤخذ منها للانتفاع؛
64. باب (بدون نام؛ درباره کیفیت استفاده تربت امام حسین(ع))؛
65. باب ما یقول الرجل اذا أخذ من طین قبر الحسین(ع)؛
66. باب فضل السبحة والتسبیح بها؛
67. باب دعاء یوم عرفة.

بخش دوم

1. باب مختصر فضل زیارة رسول‌الله (ص)؛
2. باب مختصر شرح زیارة سیّدنا رسول‌الله(ص)؛
3. مختصر زیارة أخری له(ع)؛
4. زیارة أخری ایضاً؛
5. مختصر وداع رسول‌الله(ص)؛
6. باب مختصر فضل زیارة فاطمة(س)؛
7. باب زیارتها(س)؛
8. مختصر زیارة أخری لها(س)؛
9. باب مختصر فضل زیارة سیّدنا أبی محمد الحسن بن علی (علیهما السلام) ؛
10. باب مختصر زیارته (علیه السلام) ؛
11. باب مختصر فضل زیارة سیّدنا علی بن الحسین زین العابدین و أبی‌جعفر محمد بن علی باقر العلم و أبی‌عبدالله جعفر بن محمد الصادق: ؛
12. باب مختصر زیارتهم: ؛
13. زیارة أخری لهم مختصرة: ؛
14. باب مختصر فضل زیارة سیدنا أبی‌الحسن موسی بن جعفر و أبی‌جعفر محمد بن علی بن موسی (علیهما السلام) ؛
15. باب مختصر زیارتهما (علیهما السلام) ؛
16. باب فضل زیارة مولانا أبی‌الحسن علی بن موسی الرضا (علیه السلام) ؛
17. باب مختصر زیارته (علیه السلام) ؛
18. باب مختصر فضل السیّدین أبی‌الحسن علی بن محمد و أبی‌محمد الحسن بن علی العسکریین (علیهما السلام) ؛
19. باب مختصر زیارتهما (علیهما السلام) ؛
20. باب زیارة جامعة لسائر الأئمة: ؛
21. باب فضل التطوع بالزیارة عن الأئمة: و عن أهل الایمان؛
22. باب ثواب الحج والزیارة عن الاخوان بالأجر؛
23. باب ما یقول الزائر عن غیره بالأجر؛
24. باب ما یقول الزائر عن أخیه تطوّعاً؛
25. باب حکم من أراد أن یزور عن أبویه واخوانه و ما یقول اذا أراد ذلک؛
26. باب حکم من بعدت شقّته أو تعذر علیه قصد المشاهد وهو یرید الزیارة کیف یصنع و کیف یقول؛
27. باب فضل زیارة قبول الشیعة رحمهم الله؛
28. باب شرح زیارة قبورهم وصفة العمل بذلک؛
29. باب النوادر؛

اهمیت

پس از کامل‌الزیارات ابن‌قولویه، دومین کتاب مهم شیعه در باب زیارت است. آثار شیخ مفید همواره مورد اعتماد عالمان بزرگ بوده است و این کتاب نیز از مآخذ کتاب‌هایی چون تهذیب‌الاحکام، المصباح و بحارالانوار بوده است. المزار نخستین کتابی است که «زیارت ناحیۀ مقدسه» را نقل کرده و با وجود حجم اندک، جامعیت، قدمت و جایگاه نویسنده، اعتبار ویژه‌ای به آن بخشیده است.

المزار شیخ مفید، نخستین کتابی است که زیارت معروف به «زیارت ناحیه مقدسه» را نقل کرده است و پس از وی شیخ طوسی در «المصباح» و پس از او سید بن طاووس در «مصباح الزائر» آن را نقل کرده‌اند.

چاپ

با تصحیح موحد ابطحی

المزار (المناسک المزار) شیخ مفید ، به کوشش سیدمحمدباقر موحد ابطحی. چاپ اول: قم، انتشارات مدرسة الامام المهدی، ١۴٠٩ ق. (موضوع: مزارات اسلامی)

این کتاب به عنوان نخستین اثر از مجموعه «موسوعة المزارات» توسط مدرسه امام المهدی(ع)، یکی از مراکز پژوهش‌های حدیثی قم و با اشراف سید محمدباقر موحد ابطحی اصفهانی تصحیح و تحقیق شده و در سال ١۴٠٩ق چاپ شده است.

محققِ دانشورِ اثر پنج نوع فهرست برای کتاب استخراج کرده که شامل موارد ذیل است:

١. فهارس آیات قرآن؛

٢. فهرست ابواب کتاب؛

٣. فهرست اسامی پیامبران و امامان (علیهم السلام) ؛

۴. فهرست اسامی روایات؛

۵. فهرست اعلامِ دارای زندگی‌نامه در پاورقی‌ها و ارجاعات محقق و در مجموع، تراجم ٣٢ راوی را علامه ابطحی معرفی و منابع تراجم آنان را در پاورقی‌های مفید خویش آورده است. در مقدمه اثر نیز به زندگی‌نامه و جایگاه بلند مؤلف کتاب در نظر اولیای دین و علمای بزرگ شیعه پرداخته است.

پیوند به بیرون

خوانش و بارگیری کتاب المزار شیخ مفید.

خوانش و بارگیری کتاب المزار شیخ مفید، با تحقیق موحد ابطحی

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب‌شناسی زیارت، ص۷۰ و مقاله کتاب «المزار» شیخ مفید، محمود مهدی‌پور، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره هفدهم، زمستان 1392، ص217 و است.

• کتاب‌شناسی زیارت، رضا باقریان موحد، مشعر، قم، 1387ش.

• المزار: مناسک المزار، المفید، با تحقیق محمدباقر موحد ابطحی،قم، المؤتمر العالمی لألفیة الشیخ المفید، ۱۴۱۳ق.