مناره عبد
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۱۵ مهر ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
مناره عَبِد، یا مأذنه عبد یا منار مرجان
مناره عبد، پیش از تخریب. | |
اطلاعات اوليه |
---|
موقعیت
مناره عَبِد، یا مأذنه عبد یا منار مرجان در انتهای ساختمان حرم امام حسین(ع)، در جانب شرقی صحن مطهر و متصل به دیوار،به فاصله بیست متر از زاویه شمال شرقی، درسمت چپ زائرانی که به حرم حضرت عباس(ع) میرفتند، قرار داشت.[یادداشت ۱][۱]
بنا
مناره عَبِد، با قاعدهای به قطر بیست متر و ارتفاعی، نزدیک به چهل متر، از تمام منارههای عتبات عالیات، بزرگتر و استوارتر بوده و به لحاظ ارزش و موقعیت، دومین اثر تاریخی عراق بعد از مناره ملویه واقع در مسجد جامع متوکل در سامراء، به شمار میرفت. این مناره، با مصالحی از جنس آجر و گچ ساخته شده و با سنگ مرمر و کاشی قدیمی که امروزه در آثار باستانی عراق و ایران کمیاب است، نماکاری شده بود.[۲]
ساخت
سازنده این بنا، امینالدین بن عبدالله الجایتو، ملقب به مرجان، که تاریخ «حبیب السِیَر» از او به عنوان امیر مرجان است.
پانوشت
- ↑ صاحب کتاب «مجالی الطف» درباره این مناره سروده است: بَلَیَّ تَبقی فحکم الأساس/ شَمالَ مَن یَمضی إلی العباس. یعنی: قامت افراشتهای که با شالوده استوارش، پایدار است، و در سمت چپ زائری که به سوی حرم عباس میرود، واقع شده است.
منابع
- تاریخ کربلا و حائر حسینی، عبدالجواد کلیدار،