مزور

واژه‌شناسی

مزور، واژه‌ای عربی و اسم مفعول، به معنای زیارت شده است^[۱] و زیارت، به معنای ملاقات کردن یا قصد و آهنگِ کسی کردن است.^[۲] برخی زیارت را قصد و آهنگِ مزور برای اکرام و احترام گذاشتن به او و انس گرفتن با او دانسته‌اند.^{[یادداشت ۱]}^[۳]

معرفی

مزور، شخص يا قبرى است كه مورد زيارت قرار مى‌گيرد. زائر، زيارت كننده و مزور، زيارت شده است. به خود مزار نیز كه زيارت مى‌شود، مى‌توان مزور گفت. به شخص زنده‌اى كه به ديدارش مى‌روند نیز، مزور گفته شده است.^[۴]

در روایات

در برخی روایات، خدا «بهترین مزور» دانسته شده است.^[۵] امام صادق(ع) نیز، در فرازی از دعای ورود به مسجد الحرام، خدا را «گرامی‌ترین مزور» دانسته است.^{[یادداشت ۲]}^[۶] در یکی از زیارت‌نامه‌های امام علی(ع)، که حضرت خضر(ع) نیز با آن زیارت شده، واژه مزور به کار رفته است. در پایان این زیارت‌نامه، زائر بر گردن هر مزوری حقی نسبت به زائر دانسته و خدا را گرامی‌ترین مزور دانسته است.^{[یادداشت ۳]}^[۷] بر پایه این روایت، هر زائرى بر گردن مزور حقى دارد كه یکی آن‌ها اكرام و احترام و پذيرايى است.^[۷]

پانوشت

↑ الصحاح، ج‏2، ص674؛ لسان العرب، ج‏4، ص336؛ المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ج‏1، ص260.
↑ تاج العروس، ج‏6، ص477.
↑ المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ج‏1، ص260.
↑ فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره 21، ص8۸.
↑ صحيفة الإمام الرضا(ع)، ص86.
↑ الكافي، ج‏4، ص402.
↑ ^۷٫۰ ^۷٫۱ المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص227؛ فرهنگ نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره 21، ص87.

↑ الزِّیَارَةُ، فِی الْعُرْفِ قَصْدُ الْمَزُورِ إِکْرَاماً لَهُ و اسْتِئْنَاساً بهِ.
↑ أنت خير مأتي و أكرم مزور.
↑ اللهم عبدك و زائرك، متقرب إليك بزيارة أخي رسولك، و على‏ كل‏ مزور حق على من أتاه و زاره، و أنت أكرم مزور و خير مأتي.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله فرهنگ نامه زیارت، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و یکم، زمستان ۱۳۹۳، ص۸۸ است.

تاج العروس من جواهر القاموس، محمد بن محمد مرتضی زبیدی، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۴ق.
الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حماد جوهری، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق.
الطرائف، علی بن موسی بن طاووس، ترجمه داود إلهامی، قم، ۱۳۷۴ش.
المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، احمد بن محمد فیومی، موسسه دار الهجرة، قم، ۱۴۱۴ق.
لسان العرب، محمد بن مکرم ابن منظور، بیروت، ۱۴۱۴ق.
الكافي، محمد بن يعقوب كلينى، الإسلامية، تهران، 1407ق.
صحيفة الإمام الرضا عليه السلام، على بن موسى امام هشتم(ع)، مشهد، 1406ق.
المزار الكبير، محمد بن جعفر بن مشهدى، قم، 1419ق.

[1] الصحاح، ج‏2، ص674؛ لسان العرب، ج‏4، ص336؛ المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ج‏1، ص260.

[2] تاج العروس، ج‏6، ص477.

[4] المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ج‏1، ص260.

[5] فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره 21، ص8۸.

[6] صحيفة الإمام الرضا(ع)، ص86.

[8] الكافي، ج‏4، ص402.

[:0-10] ۷٫۰ ^۷٫۱ المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص227؛ فرهنگ نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره 21، ص87.

[3] الزِّیَارَةُ، فِی الْعُرْفِ قَصْدُ الْمَزُورِ إِکْرَاماً لَهُ و اسْتِئْنَاساً بهِ.

[7] أنت خير مأتي و أكرم مزور.

[9] اللهم عبدك و زائرك، متقرب إليك بزيارة أخي رسولك، و على‏ كل‏ مزور حق على من أتاه و زاره، و أنت أكرم مزور و خير مأتي.

[۱]

[۲]

[یادداشت ۱]

[۳]

[۴]

[۵]

[یادداشت ۲]

[۶]

[یادداشت ۳]

[۷]