پایه‌گذار

غازان‌خان، از آل چنگيز و پنجمين پادشاه تاتارها بوده، که پس از سقوط خلافت عباسي، بر عراق حکومت کردند.[۱] در سال ۶۹۴ق،[۲] امير نوروز، يکي از پادشاهان اقليم خراسان به غازان‌خان وعده داد او را حمایت کند تا به مقام‌های بالای خلافت برسد، به شرط آنکه مسلمان شود.[۱] غازان‌خان، اسلام آوردن خود را اعلام کرده و گروه زيادي از مغول او را همراهي کردند. به گفته غازان‌خان، وی پس از مسلمان شدن، خواب ديد حضرت محمد(ص) ميان او و امام علي(ع) صیغه برادري خوانده است. او به سبب اين خواب به شيعیان خدمت زیادی کرد. وی دستور داد در نقاط مختلف کشور، براي آنها خانه ساخته شده، نام اين خانه‌ها را دارالسيادة[یادداشت ۱] گذاشت. وی برای رسیدگی به حرم‌هاي امامان(ع) و زيارت آنها تلاش زیادی می‌کرد.[۲]

پیشنیه

در سال 698ق، سلطان غازان، برای زیارت حرم امامان(ع)، به حله رفته و دستور داد نهري از بالای حله کشيده شود. متولي آن، شمس‌الدين صواب معروف به غرس‌الدولة بود. این نهر، به نهر غازانی نام‌گذاری شد.[۳]

پانوشت

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ الحوادث الجامعة، ص315.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ بغیة النبلاء فی تاریخ کربلاء، ص۱۰۹.
  3. الحوادث الجامعة، ص479.
  1. خانه بزرگان.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله نهرهای کربلا در منابع تاریخی، سید عبدالحسن کلیدار، ترجمه محمدحسین خوشنویس، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و هشتم، پاییز ۱۳۹۵، ص۸۶ است.
  • بغیة النبلاء فی تاریخ کربلا، عبدالحسین الکیدار آل طعمة، تحقیق سید عادل عبدالصالح الکیدار، مراجعة و تعلیق عبد الامیر عزیز القریشی، طارق نافع الحمدانی، توسط الامانة العامة للعتبة الحسینیة المقدسة، مرکز کربلاء للدراسات، ۱۴۳۵ق.