عمره مفرده
مفهوم‌شناسی
حکم
در فقه شیعه، عمره مفرده از مستحبات است.[۱]
در فقه مالکیه و حنفیه، انجام عمره یک بار در طول عمر، از سنّت‌های تأکید‌شده دانسته شده است؛[۲] ولی حنابله و شافعی‌ها، عمره را یک بار در طول عمر واجب دانسته‌اند.[۲]
اعمال
ارکان
رکن به واجباتی گفته می‌شود که اگر حتی از روی فراموشی یا اشتباه ترک شود، واجب است جبران شود و نمی‌توان انجام آن را به نایب سپرد (مگر در صورت دشواری یا ناتوانی عمره‌گزار).[۳]
به فتوای مشهور فقیهان شیعه[۴] ترک کردن رکن عمره بر اثر جهل مانند ترک عمدی آن، جز در مواردی خاص[۵] موجب باطل شدن عمره می‌شود.
ارکان عمره چنین است:
احرام؛ (به اجماع فقیهان شیعه و بیشتر فقیهان اهل سنت.)
عمره مفرده رجبیه
در فقه شیعه، درباره انجام عمره مفرده رجبیه، تأکید زیادی شده است. بر پایه روایت، ثواب عمره رجبیه همسان با حج مستحبی است.[۱]
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ جواهر الكلام، ۱۳۶۷ش، ج١٨، صص١٢۴۶١.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ الفقه على المذاهب الأربعة، الجزيرى، ج١، ص۶٨۴؛ و كتاب الحج، فضايل‌وأحكام، علوى‌مالكى، ص١٧٨.
- ↑ المهذب البارع، ج۲، ص۲۰۶؛ جواهر الکلام، دار احیاء التراث العربی، ج۱۸، ص۱۳۶.
- ↑ جامع المقاصد، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۲۰۱؛ مسالک الافهام، ج۲، ص۲۸۵؛ مدارک الاحکام، ج۸، ص۱۷۴.
- ↑ نگاه کنید به العروة الوثقی، ج۴، ص۶۵۱؛ کتاب الحج، خوئی، ج۳، ص۳۲۶.
منابع
این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه مناسک حج، محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش؛ کتاب درآمدی بر فقه مقارن، مصطفی جعفر پیشه فرد، تهران، بعثه مقام معظم رهبری، معاونت امور روحانیون، ۱۳۸۸ش؛ و کتاب حج و عمره در آینه فقه مقارن، مقدادی، محمدعلی، تهران، مشعر، ۱۳۸۴ش. است.
- تذکرة الفقهاء، علّامهٔ حلی، حسن بن یوسف بن مطهر، قم، مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.
- جامع المقاصد، الکرکی، قم، آل البیت(ع)، ۱۴۱۱ق.
- جواهرالكلام، محمدحسن نجفى، تهران، دارالكتب الاسلامية، ١٣۶٧ش.
- جواهر الکلام، النجفی، به کوشش قوچانی و دیگران، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
- الدروس الشرعيه في فقه الاماميه، شهید اول، شیخ محمد بن مکی العاملی، قم، مؤسسة النشر الاسلامى، چاپ دوم، ١۴١٧ق.
- الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیه، الشهید الثانی، شیخ زین‌الدین العاملی، قم، مجمع الفکر الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
- العروة الوثقی، سید محمد کاظم یزدی، قم، نشر اسلامی، ۱۴۲۰ق.
- الفقه علی المذاهب الأربعه، عبدالرحمان الجزیری، بیروت، دارالفکر، ۱۴۲۴ق.
- الکافی فی فقه ابن حنبل (الفقه الحنبلی)، ابن قدامه، عبداللّٰه بن احمد، المصادر الفقهیه، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.
- الکافی فی فقه اهل المدینه، النمری القرطبی، یوسف بن عبداللّٰه (الفقه‌المالکی)، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.
- کتاب الحج:محاضرات الخوئی، الخلخالی، قم، مدرسة دار العلم، ۱۴۱۰ق.
- لسان العرب، محمد بن مکرم ابن منظور، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۴ق.
- مدارک الاحکام، سید محمد بن علی الموسوی العاملی، قم، آل البیت:، ۱۴۱۰ق.
- مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، الشهید الثانی، قم، معارف اسلامی، ۱۴۱۶ق.
- مصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، احمد بن محمد فیومی، قم، مؤسسة دار الهجره، ۱۴۱۴ق.
- مناسک حج با حواشی مراجع، امام خمینی، سید روح اللّٰه، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۵ش.
- مناسك حج محشّى، قم، مركز تحقيقات حج، چاپ هفتم ، تابستان ۱۳۸۲ش.
- المهذب البارع، ابن فهد الحلّی، به کوشش العراقی، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۳ق؛
- الهدایه (الفقه الحنبلی)، المرغینانی، علی ابن ابی تیر، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.