الگو:مقاله پیشنهادی
نعمان بن ثابت معروف به ابوحنیفه و امام اعظم پیشوای مذهب حنفی. حمایت مالی از قیام زید بن علی و قیام ابراهیم بن عبدالله، مخالفت با بنی‌امیه، بیعت نکردن با عباسیان، نپذیرفتن منصب قضاوت از سوی حاکم اموی عراق و منصور عباسی ازجمله اقدامات سیاسی ابوحنیفه بود. وی به پیشنهاد منصور عباسی با امام صادق(ع) مناظره کرد. وی در آخرین روزهای زندگانی‌اش، به دستور منصور به بغداد فراخوانده و زندانی شد و پس از چند روز در سال۱۵۰ق در زندان درگذشت.
ابوحنیفه مکتب فقهی متمایزی داشت و رأی و قیاس را از منابع استنباط فقهی خود دانست. پیروان ابوحنیفه با استناد به سخنان وی، تقلید عالمی از عالم دیگر را بدون آگاهی از مبنای حکم، حرام می‌شمردند. همچنین ابوحنیفه سعی بین صفا و مروه را واجب غیرمفروض (غیر رکن) شمرد و اجاره برای حج را صحیح نمی‌دانست.
ابوحنیفه همانند مرجئه باور داشت که ایمان زیادت و نقصان نمی‌پذیرد. در کنار آن وی به نقد آرای مرجئه تندرو پرداخته و از افکار آنان بیزاری جست. وی برخلاف آنان، اعلان داشت که همه مؤمنان لزوماً به بهشت نخواهند رفت. همچنین بر خلاف خوارج، عمل را با همه ارزش آن، جدا از حقیقتی به نام ایمان شمرد. ابوحنیفه معتقد بود ماجرای عثمان و علی(ع) را به خداوند ارجاع داده است.