بازسازی مسجدالنبی
بازسازی مسجدالنبی، مواردی نظیر گسترش مساحت مسجد، تعمیرات قسمت‌های فرسوده و مقاوم سازی آن، ایجاد صحن‌ها و رواق‌های جدید را شامل می‌شود.
دوره پیامبر
ساخت مسجدالنبی از نخستین روزهای ورود پیامبر به مدینه آغاز و در مدت حیات پیامبر، چهار بار بازسازی شد.
این بازسازی‌ها در پی افزایش تعداد مسلمانان، گرمای هوا و ایجاد سایبان برای نمازگزاران، تغییر قبله از مسجدالاقصی به کعبه و نیز پس از فتح خیبر روی داده‌اند.
دوره عمر
نخستین عملیات توسعه مسجدالنبی بعد از وفات پیامبر در زمان عمر انجام گرفت. بدین منظور، تعدادی از خانه‌های اطراف به مسجد ضمیمه شد و مساحت جدید مسجد، تا هفتاد درصد نسبت به بنای قبلی افزایش یافت.
دوره عثمان
در زمان عثمان با توجه به فرسودگی بنا و لزوم توسعه بنا، مسجدالنبی تخریب و مجدد ساخته شد. در این زمان مصالح ساخت مسجد از خشت به سنگ و گچ تغییر یافت.
در این دوره به منظور حفاظت از عثمان، مقصوره‌ای در اطراف محراب ایجاد شد.
دوره ولیدبن عبدالملک
تنها بازسازی مسجدالنبی در عصر امویان بود که به فرمان خلیفه اموی ولید بن عبدالملک و توسط عمر بن عبدالعزیز والی وی در مدینه اجرا شد.
در این بازسازی خانه همسران پیامبر نیز تخریب و به محوطه مسجد افزوده شد. مساحت مسجد به حدود ۱۰۰ متر در ۱۰۰ متر رسید. در این بازسازی همچنین ۴ گلدسته برای مسجد ساخته شد.
ویژگی بارز این بازسازی، استفاده از تزیینات در ساخت دیوارها و سقف مسجد است. ساخت کنگره بر دیوارها، ستون‌های طلاکاری شده، استفاده از نقوش شاخ و برگ درختان در تزیینات، مأذنه و محراب مجوف از ویژگی های معماری مسجد در این بازسازی بود.
دوره عباسی
توسعه مسجد در این دوره تنها در زمان مهدی صورت گرفت. در زمان دیگر خلفای عباسی تعمیرات و تغییرات جزئی در بنای مسجد ایجاد شد.
دوره مهدی
بازسازی مسجدالنبی به فرمان خلیفه مهدی عباسی در سال ۱۶۵ قمری انجام شد. در این بازسازی تنها قسمت شمالی مسجدالنبی تخریب و دوباره ساخته شد و طول مسجد افزایش یافت. در منابع افزایش مساحت مسجدالنبی در این دوره بین 53 تا 100 ذراع گفته شده‌است.