مسجد مغیسله
مسجد مُغَیسله یا مسجد بنی‌دینار از مساجد تاریخی مدینه در جنوب غربی مسجدالنبی در محله بنی‌دینار بن نجار (از طایفه خزرج) قرار داشت[۱] و با نام‌های مسجد بنی‌دینار الاَدنی، مسجد مَغسِله یا مُغَیسَله و مسجد الغسّالین نیز شناخته می‌شود.[۲]
 | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| مکان | عربستان، مدینه، در پشت مقرّ قدیمی جوازات، در منطقه عنبریه |
| نام‌های دیگر | مسجد مغسله، مسجد بنی‌دینار |
| مشخصات | |
| وضعیت | فعال |
نام‌ها و موقعیت مسجد
مغیسله یا مَغْسله نام محلی بوده در مدینه که در اصل قبرستان و غسّال‌خانه بوده و با تبدیل شدن آن به نخلستان، آثار قبرستان از میان رفته است. مکان مسجد، در پشت مقرّ قدیمی جوازات، در منطقه عنبریه بوده و از داخل کوچه‌ها راهی به سوی آن وجود داشته است.[۳]
تخریب مسجد و ساخت مسجد جدید
اخیرا دولت سعودی مسجد مذکور را تخریب کرد و به فاصله اندکی در جنوب آن مسجد دیگری ساخت که به نام مسجد مُغَیسله نامیده شد؛ ولی سپس به مسجد مالحه تغییر نام یافت.[۴] در محل مسجد بنی‌دینار تاریخی نیز، ساختمان سه طبقه مربوط به مسجد جدید ساخته شد.[۵]
فضیلت مسجد
ابن‌شبّه به نقل از عبدالله بن عتبه آورده است که حضرت محمد(ص) در مسجد بنی‌دینار که نزد غسالین قرار داشت، زیاد نماز می‌خواند.[یادداشت ۱][۶]
مسجد هم‌نام
مسجد منارتین که در مدینه و نقب بنی‌دینار[یادداشت ۲] قرار دارد، با نام مسجد بنی‌دینار خوانده می‌شود. این مسجد، غیر از مسجد مغیسله است.
نگارخانه
-
تصویری از مسجد مغیسله مربوط به سال‌های ۱۳۵۱ و ۱۳۵۲ش.
-
خانه‌ای قدیمی در نزدیکی و جنوب مسجد مالحه، که گفته شده مربوط به دوره عثمانی است.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ اِنَّ النَّبیّ(ص) کانَ کَثِیراً مّا یُصلِّی فِی مَسْجِدِ بَنِی دِینار الَّذِی عِنْدَ الْغَسّالِین.
- ↑ نقب بني دينار: بالفتح ثم السكون: و هو الطريق الضيق في الجبل. و بنو دينار: من الأنصار من بني النجار، و نقب بني دينار من الحرة الغربية بالمدينة، و لعله الطريق المعروف اليوم و الذي يؤدي إلى ذي الحليفة، فقد كان شقّ في الحرة ثم عبّد. و «النقب» صقع واسع من جنوب فلسطين. (المعالم الأثيرة في السنة و السیرة , ج1 , ص289)
منابع
- آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، تهران، مشعر،
- تاریخ المدینة المنورة، ابوزید عمر بن شبه، قم، دارالفکر، ١٣6٨ش.
- المساجد الاثریة فی المدینة المنورة، محمد الیاس عبدالغنی، مدینه، 1998.
- المعالم الأثيرة في السنة و السیرة، محمد محمدحسن شراب، بیروت، دارالشامیة، ۱۴۱۱ق.