مسجد مُغَیسَله یا مسجد بنی‌دینار از مساجد تاریخی مدینه در جنوب غربی مسجدالنبی در محله بنی‌دینار بن نجار (از طایفه خزرج) قرار داشت[۱] و با نام‌های مسجد بنی‌دینار الاَدنی، مسجد مَغسِله و مسجد الغسّالین نیز شناخته می‌شود.[۲]

مسجد مغیسله
اطلاعات اوليه
مکان عربستان، مدینه، در پشت مقرّ قدیمی جوازات، در منطقه عنبریه
نام‌های دیگر مسجد مغسله، مسجد بنی‌دینار
مشخصات
وضعیت فعال

نام‌ها و موقعیت مسجد

مغیسله یا مَغْسله نام محلی بوده در مدینه که در اصل قبرستان و غسّال‌خانه بوده و با تبدیل شدن آن به نخلستان، آثار قبرستان از میان رفته است.[۳]

مکان مسجد، در پشت مقرّ قدیمی جوازات، در منطقه عنبریه بوده و از داخل کوچه‌ها راهی به سوی آن وجود داشته است.[۳]

تاریخچه بنا

به گزارش احمد یاسین خیاری، از عالمان مدینه (درگذشت 1339/1340ش)، مسجد بنی‌دینار درون باغی و پشت مدرسه‌ای نظامی قرار داشت که به دار الرعایة تبدیل شده بود. در این مسجد مردگان را غسل می‌دادند و به باغی که درون آن قرار داشت المغیسلة گفته می‌شد.[۴]

محمد الیاس عبد الغنی، نویسنده کتاب المساجد الاثریة (زنده در ۱۳۷۶ش)،

تخریب مسجد و ساخت مسجد جدید

اخیرا دولت سعودی مسجد مذکور را تخریب کرد و به فاصله اندکی در جنوب آن مسجد دیگری ساخت که به نام مسجد مُغَیسله نامیده شد؛ ولی سپس به مسجد مالحه تغییر نام یافت.[۵] در محل مسجد بنی‌دینار تاریخی نیز، ساختمان سه طبقه مربوط به مسجد جدید ساخته شد.[۶]

فضیلت و وقایع تاریخی مسجد

ابن‌شبّه به نقل از عبدالله بن عتبه آورده است که حضرت محمد(ص) در مسجد بنی‌دینار که نزد غسالین قرار داشت، زیاد نماز می‌خواند.[یادداشت ۱][۷]

از ابن زبالة روایت شده که ابوبکر خلیفه اول، زنی را در بنی دینار به همسری گرفت. ابوبکر در آن محل بیمار شد و پیامبر به عیادت او رفت. مردم بنی دینار از پیامبر خواستند در محلی که نماز می‌خوانند، نماز بخواند. پیامبر در مسجدی که در بنی دینار قرار داشت و نزد غسالین بود نماز خواند.[۸]

مساجد هم‌نام

مسجد منارتین که در مدینه و نَقْب بنی‌دینار[یادداشت ۲] قرار دارد، با نام مسجد بنی‌دینار نیز خوانده می‌شود. همچنین مسجدی دیگر در محل بنی‌دینار و جنوب غربی مسجد مالحه قرار دارد، که به آن مسجد مغیسله گفته می‌شود.

نگارخانه

جستارهای وابسته

پانویس

  1. معالم المدینة المنورة، ج۴، ص ۳۶۳
  2. معالم المدینة المنورة، ج۴، ص ۳۶۲
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۳۷۰
  4. تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، ص۱۶۱.
  5. معالم المدینة المنورة، ج۴، ص ۳۴۶ و ۳۶۵
  6. معالم المدینة المنورة، ج۴، ص ۳۴۶ و ۳۶۸
  7. تاریخ المدینة المنوره، ج١، ص64.
  8. تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، ج۱، ص۱۶۱.
  9. المساجد الاثریة، ص۵۱.
  1. اِنَّ النَّبیّ(ص) کانَ کَثِیراً مّا یُصلِّی فِی مَسْجِدِ بَنِی دِینار الَّذِی عِنْدَ الْغَسّالِین.
  2. نقب بني دينار: بالفتح ثم السكون: و هو الطريق الضيق في الجبل. و بنو دينار: من الأنصار من بني النجار، و نقب بني دينار من الحرة الغربية بالمدينة، و لعله الطريق المعروف اليوم و الذي يؤدي إلى ذي الحليفة، فقد كان شقّ في الحرة ثم عبّد. و «النقب» صقع واسع من جنوب فلسطين. (المعالم الأثيرة في السنة و السیرة , ج1 , ص289)

منابع

  • آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، تهران، مشعر،
  • تاریخ المدینة المنورة، ابوزید عمر بن شبه، قم، دارالفکر، ١٣6٨ش.
  • المساجد الاثریة فی المدینة المنورة، محمد الیاس عبدالغنی، مدینه، مطابع الرشید، ۱۴۱۹ق، ۱۹۹۹م.
  • المعالم الأثيرة في السنة و السیرة، محمد محمدحسن شراب، بیروت، دارالشامیة، ۱۴۱۱ق.