به نام خدا

بر اساس برخی نقلها پیامبر(ص) در این مسجد نماز خوانده و از چاهی در آنجا به نام جاسوم نوشیده‌اند. همچنین بلال حبشی در این مسجد اذان گفته است.

اطلاعات اوليه
مکان عربستان * مدینه *
کاربری چاه
جنبه دینی
بزرگداشت نزد مسلمانان
وابسته به دین/مذهب اسلام
باورها نماز خواندن پیامبر(ص) در محدوده این چاه
تاریخ بنا
زمان پایه‌گذاری قرن اول هجری
وضعیت فعلی
وضعیت بنا ناموجود

مسیریابی

در حال بارگیری نقشه...

اتصال به پیامبر(ص)

چاه جاسوم از چاه‌هاى مدينه در عهد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بوده است که رسول خدا از آن نوشیده است. همچنین ابن شبه نقل کرده است که پیامبر در کنار دیواره متعلق به چاه، نماز خوانده است.[۱]

نام

جاسوم چاهی متعلق به هیثم بن تیهان در مدینه بود و بر همین اساس یکی از نام های چاه «بئر ابوالهیثم» است.[۱]

جاسم : بلاذرى در « انساب الأشراف » در خبرى از هيثم بن نصر اسلمى نقل كرده است كه گفت : من به پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله خدمت مىكردم و براى آن حضرت از چاه ابو الهيثم بن تيهان ، ( جاسم ) ، كه آبى گوارا داشت ، آب مىآوردم . احتمال دارد اين چاه همان چاه « جاسوم » باشد


رویداد های تاریخی مرتبط

بر اساس برخی نقل ها روزی به پیامبر(ص) در مدینه خبر رسید که برخی از منافقین در خانه سویلم یهودی جمع شده اند و مردم را از شرکت در غزوه تبوک ناامید می‌کنند. خانه سویلم در کنار چاه جاسوم بود، پیامبر(ص) طلحه بن عبیدالله و یکی دیگر از اصحاب را برای آتش زدن خانه منافقین فرستاد و با شروع آتش، منافقین از پشت خانه فرار کردند.[۲]

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ تاریخ مدینه منوره، ابن شبه، ص160.
  2. السيرة النبوية، ج4، ص96.

منابع

  • السيرة النبوية، ابن هشام الحميری، مصر، مكتبة محمد علي صبيح، 1963م.
  • تاریخ مدینه منوره، عمر بن شبه نمیری، تهران، نشر مشعر، 1380ش.
  • مساجد الاثریه، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419 ق.
  • التعریف بما انست الهجرة من معالم دارالهجرة، جمال‌الدین محمدبن‌احمد المطری، تحقیق سلیمان الرحیلی، الریاض، دارة الملک عبدالعزیز، 1426ق..
  • المدینه بین الماضی و الحاضر، ابراهیم بن علی العیاشی، 1972ق.
  • المعالم المدینه المنوره بین العماره و التاریخ،‌ عبدالعزیز بن عبدالرحمن کعکی،‌ جزء الرابع، بیروت، 2011
  • وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، علی بن عبدالله السمهودی، تحقیق قاسم السامرائی، لندن، موسسه الفرقان للتراث الاسلامی، ۲۰۰۱م.

ل