مسجد هندی

مسجد هندی

اطلاعات اوليه
کاربری	نماز جماعت، اعتکاف، آیین عزاداری، تدریس علوم حوزوی
مکان	نجف، محله حویش، کنار کتابخانه و آرامگاه سید محسن حکیم
نام‌های دیگر	جامع الهندی،
مشخصات
وضعیت	فعال
معماری
سبک	اسلامی
بازسازی	۱۳۲۳ و ۱۳۷۵ق

مسجد هندی یا جامع هندی، از مساجد بزرگ نجف، در اوائل سده سیزدهم قمری ساخته شده و مورد توجه عالمان نجف بوده است. این مسجد به عنوان مدرسه‌ای دینی شناخته شده، و پس از حرم امام علی(ع)، مهمترین مکان برای مراسم‌ مذهبی است.

تاریخچه

مسجد هندی، که به آن جامع الهندی، حمام و قیساریه نیز گفته شده و از مساجد بزرگ نجف است، در اوائل سده سیزدهم قمری، به دست حاج خان محمد هندی ساخته شد. این مسجد، در سال ۱۳۲۳ق تجدید بنا شد. شکل کنونی آن مربوط به همین بازسازی است. سید محسن حکیم، عالم شیعه در سال ۱۳۷۵ق، با خرید دو خانه در همسایگی مسجد، صحن مسجد هندی را گسترش داد.

مکان

مسجد هندی، نزدیک حرم امام علی(ع)، در محله حویش، انتهای بازار بزازین و جنوب صحن شریف قرار دارد. کتابخانه و آرامگاه سید محسن حکیم در طرف شمال مسجد هندی قرار گرفته است.

کاربری

تشکیل دروس حوزوی در مسجد هندی

مسجد هندی، به عنوان مدرسه‌ای دینی شناخته شده، و پس از حرم امام علی(ع)، با فضیلت‌ترین مکان نزد مردم نجف است. این مسجد، در هیچ ساعت از شبانه روز تعطیل نبوده، و مراسم‌ اعتکاف، نماز جماعت، عزاداری‌ها، و مراسم ختم بزرگان در آن برگزار می‌شود. عالمان شیعه سرشناسی مانند سید روح‌الله خمینی در مسجد هندی نماز جماعت برگزار کرده‌اند.

علت نامگذاری

نامگذاری این مسجد به هندی، حمام و قیساریه به خانواده‌ای از کشور هند اشاره دارد که سازنده و مرمت کننده این مسجد بودند. این خانواده یکی از ثروتمندترین خانواده‌های شهر نجف بود. به این مسجد، به دلیل گنجایش و اهمیت تاریخی، جامع الهندی نیز گفته می‌شود.

معماری

مسجد هندی، تقریبا مربع شکل است. بخش پوشیده آن دارای ستون‌ها و ایوان‌های بلند و کنده کاری شده است که به آن جنبه تاریخی داده است.

منابع

• امام خمینی و هیات‌های دینی مبارز، مرادی نیا محمد جواد، تهران، ۱۳۸۷ش.
• عتبات عالیات عراق، قائدان اصغر، مشعر، تهران، ١٣٨٧ش.
• راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق، مقدس احسان، مشعر، تهران، ١٣٨٨ش.
• ماضی النجف و حاضرها، جعفر آل محبوبه، دارالاضواء، بیروت، الطبعة الثانیة، ۱۴۰۶ق، ۱۹۸۶م.
• مقاله روابط دو فرهنگی نجف اشرف و شبه قاره هند، فصلنامه فرهنگ زیارت، جلد ٨، ص۷۳، ۱۳۸۸ش.