ذکوات البیض
ذَکَوَات بِیض، به منطقهٔ نجف و ارتفاعاتِ آن سرزمین که رنگش به سفیدی میزده، گفته میشده است. این نام در روایات وارد شده و امام علی(ع) در این منطقه دفن شده است.
واژهشناسی
برخی ذکوات را جمع ذکوة، به معنای قطعهای از شن و سنگریزه که آتشگرفته و گداخته باشد معنا کردهاند.[یادداشت ۱][۱] برخی شن را در معنای ذکوة داخل نکرده و آن را قطعه آتشی افروخته معنا کردهاند.[۲] بیض، جمع ابیض[۳] به معنای رنگ سفید و روشن است.[۴] برخی نیز ذکوات البیض را به معنای تپههای شنی و گداخته و ملتهب گرفتهاند.[۵]
موقعیت
به منطقهٔ نجف و ارتفاعاتِ آن سرزمین که رنگش به سفیدی میزده، ذکوات البیض گفته میشد و قبر امام علی(ع) در این منطقه قرار دارد. در روایات متعددی از آن نام برده شده؛[۶] از جمله ابوحمزۀ ثمالی از همراهیاش با زید بن علی تا ذکوات البیض خبر داده و زید بن علی آنجا را قبر علی بن ابیطالب(ع) معرفی کرده است.[۵]
پانوشت
- ↑ الذَّکَوَاتُ" جمع" ذَکْوَةٍ" الجمرة الملتهبة من الحصی.
منابع
- بحار الأنوار، محمد باقر بن محمد تقی مجلسی، بیروت، ۱۴۰۳ق.
- جمهرة اللغة، محمد بن حسن ابن درید، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۹۸۸م.
- کتاب الماء، عبدالله بن محمد ازدی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، موسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل، تهران، ۱۳۸۷ش.
- الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حمادجوهری، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق.
- مجمع البحرین، فخر الدین بن محمد طریحی، مرتضوی، تهران، ۱۳۷۵ش.