فراش

از ویکی حج


فَرّاش، در زيارتگاه‌ها به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها، زيلوها و جارو كردن صحن‌ها و رواق‌ها هستند، گفته مى‌شود. منصب فراشى در مزارهاى معصومان(ع)، افتخار بوده و گاهى زائران، به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.


واژه‌شناسی

از ريشۀ فرش، كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار نيز گفته مى‌شود.[۱]

صيغۀ مبالغه از كلمۀ «فرش» است؛ كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود.[۲]

در مکان‌های مقدس

در زيارتگاه‌ها به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها و زيلوها و جارو كردن حرم و صحن‌ها و رواق‌هايند، فرّاش گفته مى‌شود. منصب فراشى و جاروكشى در مزارهاى معصومين، افتخار است و زائران گاهى به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.[۱]

پانوشت

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ فرهنگ‌نامه زیارت، ص۵۰.
  2. فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله فرهنگامه زیارت، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره چهاردهم، بهار 1392، ص38. است.

فرهنگ‌نامه زیارت، جواد محدثی، مشعر، تهران، ۱۳۸۷ش.