جماء تضارع
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۵ دی ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
نام
یکی از کوههای جماوات
جَمّاء تُضارع، یکی از کوههای سهگانه جماوات است.[۱] این کوهها، شامل سه کوه کوچک و نزدیک به هم بوده که در غرب مدینه و در وادی عقیق قرار گرفتهاند.[۲]
مکان
کسی که از راه بدر،[یادداشت ۱] به سمت مکه حرکت کند، در سمت راست او جَمّاء تُضارع و در سمت چپ وی چاه عروه قرار دارد.[۱] فاصله این کوه، از حرم شریف نبوی(ع) چهار و نیم کیلومتر است.[۳] در جنوب غربی این کوه، کوه کوچکی به نام کوه «المکیمن» قرار دارد.[۴]
ویژگی
شکل تقریبی این کوه مانند مستطیل بوده، طول آن چهار کیلومتر و عرض آن، از یک کیلومتر تا یک کیلومتر و هفتصد متر است.[۵]
در تاریخ
عاصم بن عمرو بن عمر بن عثمان بن عفان، پشت قصر خود، در یکی از درههای این کوه، با سنگهای بزرگ سدّی ساخته است. این سد، برای ذخیره و تهیه آب برای قصر دانستهاند، زیرا از چاهها و آب وادی دور بوده است.[۴]
پانوشت
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ البلدان (ابن الفقیه)، ص82، معجم البلدان، ج2، ص75؛ وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج3، ص193.
- ↑ الاماکن و ما اتفق لفظه و افترق مسماه من الامکنه، ص 65؛ الامکنه و المیاه و الجبال و الآثار، ج1، ص304.
- ↑ معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج1، ص385.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، ص۳۲۸.
- ↑ معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج1، ص385.
- ↑ راه بدر، از باب العنبریه و سپس وادی عروه میگذرد.
منابع
این مقاله برگرفته از مقاله بررسی جغرافیای طبیعی مدینه یحیی جهانگیری و علی اصغر کریم خانی، فصلنامه میقات حج، دوره ۲۶، ش۱۰۳، بهار ۱۳۹۷، ص۷۹–۱۰ است.
- الاماکن و ما اتفق لفظه و افترق مسماه من الامکنه، محمد بن موسی حازمی، بینا، بیجا، بیتا. الامکنه و المیاه و الجبال و الآثار، نصر بن عبدالله اسکندری، مرکز الملک فیصل للبحوث و الدراسات الاسلامیه، ریاض، ۱۴۲۵ق.
- تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، احمد یاسین احمد خیاری، عامه، عربستان، ۱۴۱۹ق.
- معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق.
- معجم البلدان، یاقوت حموی، دار صادر، بیروت، ۱۹۹۵م.
- وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، علی سمهودی، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۲۰۰۶م.