آیه ۱۲۶ سوره بقره

متن و ترجمه

﴿

وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ

و [یاد کنید] آن گاه که ابراهیم گفت: پروردگارا! این [مکان] را شهری امن قرار ده و اهلش را آنان که به خدا و روز قیامت ایمان آورده‌اند از هر نوع میوه و محصول روزی بخش. خدا فرمود: [دعایت را درباره مؤمنان اجابت کردم، ولی] هر که کفر ورزد بهره اندکی به او خواهم داد، سپس او را به عذاب آتش می‌کشانم و آن بد بازگشت‌گاهی است.

﴾

شرح واژگان

واژه بلد به بخش محدودى از زمين گفته مى‌شود، خواه آباد باشد يا نباشد. این واژه در دیگر آیات قرآن نیز به همين معنا به كار رفته است، گاه به معنای زمین میت و غیر آباد و گاه به معنای زمین آباد.

کلمه رزق يعنى انعام مخصوص و مستمرى كه به مقتضاى حال و مطابق نياز انجام مى‌شود، تا به وسيله آن زندگی تداوم يابد؛ كه هم در ماديات كاربرد دارد و هم در معنويات.

ثمرات جمع ثَمَره، و به معناى بَرْ و بارى است كه از درخت به دست مى‌آيد، خواه خوراكى باشد يا نباشد.

متاع يعنى هر آن چيزى كه انسان به وسيله آن منتفع می‌گردد، مثل طعام، پارچه و لوازم منزل. به گفته برخی از لغت‌شناسان، متاع چيز منفعت‌دارى است كه موجب لذت بردن باشد.

منابع

التحقيق فى كلمات القرآن، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش.

الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.

المصباح المنير، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.

این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه تفسیر آیات حج، محمد فاکر میبدی، قم، حوزه نماینگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۷ش. است.