مستحبات احرام (فتاوای مراجع)

مسئله 302
امام خمینی: مستحبات احرام چند چيز است: 1. آنکه قبلاً بدن خود را پاکيزه نموده و ناخن و شارب خود را بگيرد و موي زير بغل و عانه را با نوره ازاله نمايد. 2. کسي که قصد حج دارد از اول ماه ذي‌قعده و شخصي که قاصد عمره مفرده است پيش از يک ماه موي سر و ريش را رها کند. 3. آنکه پيش از احرام در ميقات غسل احرام بنمايد و اين غسل از زن حائض و نفساء نيز صحيح است و تقديم اين غسل به خصوص در صورتي که خوف آن باشد که در ميقات آب يافت نشود جايز است و در صورت تقديم، اگر در ميقات آب يافت شد مستحب است غسل را اعاده نمايد و بعد از اين غسل، اگر مکلف لباسي را پوشيد يا چيزي را خورد که بر محرم حرام است باز هم اعاده مستحب است و اگر مکلف در روز غسل نمود از غسل تا آخر شب آينده کفايت مي‌کند و همچنين اگر غسل در شب نمود تا آخر روز آينده کافي است ولي اگر بعد از غسل و پيش از احرام به حدث اصغر محدث شد غسل را اعاده نمايد. 4. آنکه دو جامه احرام از پنبه باشد. 5. آنکه احرام را به ترتيب ذيل ببندد، در صورت تمکن بعد از فريضه ظهر و در صورت عدم تمکن بعد از فريضه ديگر و در صورت عدم تمکن از آن، بعد از شش يا دو رکعت نماز نافله، در رکعت اول پس از حمد سوره توحيد و در رکعت دوم سوره جحد را بخواند و شش رکعت افضل است و بعد از نماز حمد و ثناي الهي را به جا آورد و بر پيغمبر و آل او صلوات بفرستد، آن‌گاه بگويد: «أللّهُمَّ إنِّي أسْأَلُک أنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنِ اسْتَجابَ لَک، وَ آمَنَ بِوَعْدِک، وَ اتَّبَعَ أمْرَک، فَاِنِّي عَبْدُک، وَ في قَبْضَتِک، لا اُوْقي إلّا ما وَقيتَ، وَ لا آخُذُ إلّا ما أعْطَيْتَ، وَقَدْ ذَکرْتَ الْحَجَّ، فَأسْألُک أنْ تَعْزِمَ لِي عَلَيْهِ عَلى کتابِک، وَ سُنَّةِ نَبِيِّک صَلَواتُک عَلَيْهِ وَآلِه، وَتُقَوِّيَنِي عَلى ما ضَعُفْتُ، وَ تُسَلِّمَ لِي مَناسکي في يُسْرٍ مَنْک وَ عافِيَة، وَ اجْعَلْنِي مِنْ وَفْدِک الّذي رَضِيتَ وَ ارْتَضَيْتَ وَ سَمَّيْتَ وَکتَبْتَ. أللّهُمَّ إنِّي خَرَجْتُ مِنْ شُقَّة بَعيدَة، وَ أنْفَقْتُ مالِي ابْتِغاءَ مَرْضاتِک. أللّهُمَّ فَتَمِّمْ لِي حَجَّتِي وَ عُمْرَتِي. أللّهُمَّ إنّي اُريْدُ التمتع بِالْعُمْرَةِ إلَى الْحَجِّ عَلى کتابِک، وَ سُنَّةِ نَبِيِّک صَلَواتُک عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَاِنْ عَرَضَ لِي عارِضٌ يَحْبِسُنَي، فَخَلِّنِي حَيْثُ حَبَسْتَنِي بَقَدَرِک الَّذي قَدَّرْتَ عَلَيَّ. أللّهُمَّ إنْ لَمْ تَکنْ حَجَّةً فَعُمْرَةً، أحْرَمَ لَک شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ لَحمِي وَ دَمِي وَ عِظامِي وَ مُخّي وَ عَصَبِي مِنَ النِّساءِ وَ الثِّيابِ وَ الطِّيْبِ، أبْتَغِي بِذلِک وَجْهَک وَ الدَّارَ الْآخِرَةَ». 6. هنگام پوشيدن دو جامه احرام بگويد: «اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذِي رَزَقَنِي مَا اُواري بِهِ عَوْرَتي، وَ اُؤَدِّي فِيْهِ فَرْضِي، وَ أعْبُدُ فِيْهِ رَبِّي، وَ أنْتَهِي فِيْهِ إلى ما أمَرَنِي، اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذِي قَصَدْتُهُ فَبَلَّغَنِي، وَ أردْتُهُ فَأعانَنِي وَ قَبِلَنِي وَ لَمْ يَقْطَعْ بِي، وَ وَجْهَهُ أرَدْتُ فَسَلَّمَنِي فَهُوَ حِصْنِي وَ کهْفِي وَ حِرْزِي وَ ظَهْرِي وَ مَلاذِي وَ مَلاذِي وَ رَجائي وَ مَنْجايَ وَ ذُخْرِي وَ عُدَّتِي في شِدَّتِي وَ رَخائِي». 7. آنکه تلبيه‌ها را در حال احرام تکرار کند؛ خصوصاً در موارد آينده: الف) وقت برخاستن از خواب. ب) بعد از هر نماز واجب و مستحب. ج) وقت رسيدن به سواره. د) هنگام بالا رفتن از تلّ يا سرازير شدن از آن. ه‍ ) وقت سوار شدن يا پياده شدن. و) آخر شب. ز) اوقات سحر. زن حائض و نفساء نيز اين تلبيه‌ها را بگويند. و شخص متمتع، تلبيه گفتن او در عمره مستمر خواهد بود تا آنکه خانه‌هاي مکه را ببيند و اما تلبيه حج تا ظهر روز عرفه مستمر است.
مراجع دیگر: