خانه حضرت خدیجه(س)

خانه حضرت خدیجه(س)

اطلاعات اوليه
نام‌های دیگر	مولد فاطمه
مکان	مکه، زقاق الحجر
جنبه دینی
وابسته به دین/مذهب	اسلام، شیعه
تاریخ بنا
رویدادها	نزول وحی بر پیامبر (ص)، تولد فاطمه (س)
وضعیت فعلی
وضعیت بنا	از بین رفته

خانه حضرت خدیجه(س) محل زندگی پیامبر(ص) با حضرت خدیجه(س) در مکه بوده است. این خانه محل تولد حضرت فاطمه (س) و دیگر فرزندان حضرت خدیجه(س) بود و بسیاری از آیات مکی قرآن نیز در آن نازل شده است. همچنین محل درگذشت حضرت خدیجه(س) همین خانه گزارش شده است. خانه حضرت خدیجه را در سده‌های هفتم و هشتم مولد فاطمه می‌خواندند. بنابر گزارش‌هایی این خانه توسط وهابیان تخریب شد و بعدها ساختمانی برای آموزش قرآن در محل آن ساخته شد. در هنگام حفاری این مکان برای توسعه مسجدالحرام در سال 1410 قمری خانه خدیجه از زیر خاک پیدا شد.

موقعیت

خانه حضرت خدیجه(س) در مکه و در کوچه عطارها (زقاق العطارین) که بعدها به [[کوچه زرگرها (زقاق الصوغ) و کوچه سنگ (زقاق الحجر) شهرت یافته و در مجاورت خانه ابوسفیان قرار داشته است. این کوچه از یک‌سو به مسجد الحرام می‌رسیده است.

نام‌های خانه

این خانه به دلیل سکونت حضرت خدیجه(س) به دار (خانه) حضرت خدیجه(س) شهرت یافته است و همچنین به دلیل ولادت حضرت فاطمه(س) در آن به نام مولد (زادگاه) فاطمه(س) نیز مشهور است.

سرگذشت خانه

این خانه محل زندگی پیامبر(ص) با حضرت خدیجه(س) بوده و بسیاری از آیات مکی قرآن کریم در این خانه نازل شده است. همچنین حضرت فاطمه(س) و دیگر فرزندان حضرت خدیجه(س) در این خانه بدنیا آمده اند. محل درگذشت حضرت خدیجه(س) نیز همین خانه گزارش شده است و پیامبر (ص) پس از آن تا زمان هجرت به مدینه در این خانه ساکن بود.

به گفته ابوالولید ازرقی، تاریخ‌نگار قرن سوم قمری، خانه بعد از مهاجرت پیامبر به مدینه به تصرف عقیل بن ابی‌طالب درآمد. معاویة بن ابی‌سفیان آن خانه را خرید و تبدیل به مسجد کرده و از خانه پدرش ابوسفیان دری به آن باز کرد. این خانه بعدها به نام دار ابی سفیان نامیده می‌شد. ازرقی در جایی دیگر می‌گوید خانه را معتب، پسر ابولهب و پسرعموی پیامبر، از دشمنان سرسخت آن حضرت پس از مهاجرت پیامبر(ص)‏ اشغال نمود و پیامبر(ص) پس از فتح مکه، خانه را مطالبه نکرد.

تاریخچه بنا

اطلاعات مربوط به خانه حضرت خدیجه(س) و مشخصات آن، در منابع تاریخی، جغرافیایی و سفرنامه‌های مکه در دوره‌های مختلف ثبت و ضبط شده است و حاجیان به زیارت این خانه می‌رفتند. برخی از این گزارش‌ها عبارت است از:

• ابن جبیر (م. ۶۱۴ق) ‏در سفرنامه مربوط به قرن ششم قمری‌اش، این خانه را معرفی کرده و از وجود بنایی به نام گنبد وحی (قبة الوحی: جایی که بر پیامبر وحی می‌شده) در این خانه و گنبدی کوچک بر محل به دنیا آمدن حضرت فاطمه (س) خبر داده و گفته است که حسنین(ع) نیز در این خانه به دنیا آمده‌اند.
• در زمان فاسی (م. ۸۳۲ ق) نیز خانه را «مولد فاطمه» می‌خوانده‌اند و از مکان‌هایی بوده که زائران به زیارتش می‌رفته‌اند و در نظر مردم با فضیلت‌ترین خانه مکه بوده است.
• علی طبری (م. ۱۰۷۰ق) از سه مکان زیارتی جدا در این محل ـ مولد فاطمه، خانه حضرت خدیجه(س) و قبة الوحی ـ یاد کرده که هر کدام دری جداگانه داشته‌اند.
• بنابر گزارشی در سال ۱۲۶۵ قمری، در کنار محل خانه خدیجه (دار ابی سفیان) تکیه‌ای مشهور به «تکیة السیدة فاطمة» برای استفاده فقرا ساخته شد.
• نویسنده مرآة الحرمین (تألیف: ۱۳۱۸–۱۳۲۵ق) درباره مشاهداتش از خانه و اشیای درون آن، تاریخچه‌ای از تعمیرات و بازسازی‌های آن نیز به دست داده است.
• در سفرنامه‌ای از اواخر دوره ناصرالدین شاه قاجار (حک: ۱۳۱۳–۱۲۶۴ق) در وصف خانه حضرت خدیجه(س) آمده است که صحنی سنگفرش از مرمر داشته، گنبدی بر تولدگاه حضرت فاطمه (س) بوده و یک اتاق درآن با عنوان عبادتگاه پیامبر (ص) مشهور بوده است.
• محمدحسنین هیکل (م.1376ق) نویسنده مصری که در سال 1354ق از این مکان بازدید کرده است، در این باره می نویسد : وهابی ها ... محل ولادت حضرت فاطمه (س) را تخریب کرده اند و در حال حاضر این محل فضای خالی است و اثری از آن نیست. محمد لطفی جمعه نیز در سفرنامه خود تخریب خانه را تایید کرده است.
• در جمادی الاول سال 1370 قمری ساختمانی برای مدرسه حفظ قرآن کریم در زمین خانه حضرت خدیجه(س) ساخته شد.محمد طاهر کردی (م. ۱۴۰۰ق) نیز از این تکیه یاد کرده است.
• سر انجام در سال ١۴١٠ ساختمان حفظ قرآن براى توسعه فضاهاى ضلع شرقى حرم تخريب شد. در هنگام عمليات تخريب بناهای منطقه، به وجود مكان‌هايى باستانى پى‌بردند و معلوم شد مكانى كه اين آثار تاريخى در آن يافت شده همان خانه حضرت خدیجه(س) است.

گالری

موقعیت خانه حضرت خدیجه(س) در شهر مکه

• 

  صدر اسلام

• 

  بعد از آخرین توسعه حرم

تصویر مدرسه حفظ قرآن که بر روی خانه حضرت خدیجه(س) ساخته شد

• 
• 

نمایان شدن خانه حضرت خدیجه(س) بعد از تخریب مدرسه حفظ

• 
• 
• 
• 
• 

نقشه های خانه حضرت خدیجه(س)

• 
• 

منابع

1. آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش.

2. اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار، محمد بن عبدالله الازرقی (م ۲۴۸ق)، تحقیق رشدی الصالح ملحس، بیروت، دار الاندلس، ۱۴۱۶ق.

3. الارج المسکی فی التاریخ المکی، علی بن عبدالقادر الطبری (م ۱۰۷۰ق)، تصحیح اشرف احمد جمال، مکه، مکتبه التجاریه، ۱۴۱۶ق.

4. اعلام الحجاز في القرن الرابع عشر، محمدعلی مغربی، جدة، تهامة، 1401ق.

5. الأماكن المأثورة المتواترة في مكة المكرمة ، عبدالوهاب إبراهیم ابوسلیمان، لندن، موسسة الفرقان للتراث الإسلامی،1431ق.

6. الأیام المبرورة فی البقاع المقدسه، محمد لطفی جمعه، قاهره، عالم الکتب، 1998م.

7. پنجاه سفرنامه حج قاجاری، به کوشش رسول جعفریان، تهران، نشر علم، ۱۳۸۹ش.

8. التاریخ القویم لمکه و بیت الله الکریم، محمد طاهر الکردی، تحقیق ابن دهیش، بیروت، دار خضر، ۱۴۲۰ق.

9. الجامع اللطیف فی فضل مکة و اهلها و بناء البیت الشریف، محمد ابن ظهیره (م ۹۸۶ق)، تحقیق علی عمر، قاهره، مکتبة الثقافة الدینیه، ۱۴۲۳ق.

10. دار سیدة خدیجة بنت خویلد فی مکة المکرمة دراسة تاریخیه للدار و موقعها و عمارتها، احمد زکی یمانی، لندن، موسسة الفرقان للتراث الإسلامی،1434ق.

11. رحلة ابن جبیر، محمد بن احمد ابن جبیر (م ۶۱۴ق)، بیروت، دار مکتبة الهلال، ۱۹۸۶م.

12. الزهور المقتطفه من تاریخ مکة المشرفه، محمد بن احمد التقی الفاسی (م ۸۳۲ق)، تحقیق محمد حسین الذهبی، مکه، مکتبه نزار مصطفی الباز، ۱۴۱۸ق.

13. سفرنامه مکه، سلطان مراد میرزاحسام‌ السلطنه، به کوشش رسول جعفریان،تهران، نشر مشعر، ۱۳۷۴ش.

14. الطبقات الکبری، محمد ابن سعد بن منیع (م ۲۳۰ق)، تحقیق محمد عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۰ق.

15. فی منزل الوحی، محمد حسین هیکل، قاهره، هیئة المصریة العام للکتب، 2010م.

16. مرآة الحرمين، ابراهیم رفعت پاشا، قاهره، مطبعة دارالکتب المصریة، 1344.

17. میقات حج (فصلنامه)، تهران، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت.