ازدواج موقت
ازدواج موقت
مفهوم‌شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ازدواج موقت یا متعه، گونه‌ای از پیمان زناشویی است که در آن، مهر و مدت ازدواج معین می‌شود.[۱] برخی از فقیهان اهل سنت در تعریف این ازدواج به حضور دو شاهد، پرداخت مهر و فقدان ارث میان زوجین اشاره کرده‌اند.[۲] در متون و منابع اسلامی، از این‌گونه ازدواج با تعابیری مانند نکاح منقطع، مُتْعه، ازدواج متعه و متعه زنان (متعة النساء)یاد کرده‌اند.
ازدواج موقت در حج و عمره[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عقد ازدواج بر مُحرم در احرام حج و عمره حرام است[۳]، خواه ازدواج دائم باشد و خواه موقت.[۴] همچنین خواندن عقد دیگران از جانب شخص محرم و بر عهده داشتن ولایت و وکالت در ازدواج نیز ممنوع است.[۵] مهم‌ترین پشتوانه این حکم، روایت‌های پیامبر[۶] و امامان شیعه(ع)[۷] هستند که از ازدواج در حال احرام نهی کرده‌اند.[۸] همچنین فقیهان شیعه[۹] و بسیاری از فقیهان اهل سنت[۱۰] به پشتوانه روایت‌های پیامبرر و اهل بیت: عقد ازدواج شخص محرم را باطل شمرده‌اند، خواه زن و شوهر هر دو در حال احرام باشند یا یکی از آنان محرم باشد.[۱۱]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ نک: مصطلحات الفقه، ص۴۶۸؛ معجم الفاظ الفقه الجعفری، ص۲۱۸.
- ↑ تفسیر قرطبی، ج۵، ص۱۳۲.
- ↑ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ المجموع، ج۷، ص۲۸۳.
- ↑ کلمة التقوی، ج۷، ص۹۶؛ المعتمد، ج۴، ص۱۱۲.
- ↑ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ المجموع، ج۷، ص۲۸۳؛ الشرح الکبیر، ج۳، ص۳۱۱.
- ↑ مسند احمد، ج۱، ص۶۴؛ صحیح مسلم، ج۴، ص۱۳۶.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۳۶۱؛ التهذیب، ج۵، ص۳۲۸.
- ↑ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ الشرح الکبیر، ج۳، ص۳۱۲.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۳۶۱؛ الخلاف، ج۴، ص۳۴۶؛ تذکرة الفقهاء، ج۷، ص۳۸۳.
- ↑ صحیح مسلم، ج۴، ص۱۳۶؛ المجموع، ج۷، ص۲۸۳؛ المغنی، ج۳، ص۳۱۱.
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج۷، ص۳۸۳-۳۸۴.