بارگاه امامان(ع) در بقیع
بارگاه امامان(ع) در بقیع، بنایی بود که بر مکان قبر چهار امام شیعیان (امام حسن، امام سجاد، امام باقر، امام صادق علیهم‌السلام) و عباس بن عبدالمطلب در قبرستان بقیع ساخته شده بود. این مکان در آغاز خانه عقیل بن ابی‌طالب بود و بعدا به قبرستان بقیع پیوست. در اواخر قرن پنجم به فرمان مجدالملک براوستانی وزیر سلجوقیان بنایی با گنبدی بلند بر این مکان ساخته شد و همین بنا با تعمیراتی تا چند قرن پابرجا بود.
 بارگاه امامان شیعه، قبل از تخریب دوم در سال ۱۳۴۴ق | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| مکان | بقیع |
| کاربری | زیارتی |
| جنبه دینی | |
| وابسته به دین/مذهب | اسلام |
| تاریخ بنا | |
| بنیانگذار | مجدالملک براوستانی |
| رویدادها | ساخت حدود 490 قمری |
| وضعیت فعلی | |
| وضعیت بنا | تخریب شده |
این بنا توسط آل سعود در 1220ق تخریب شد و بار دیگر توسط حکومت عثمانی بازسازی گردید؛ اما برای بار دوم در سال 1344ق توسط آل سعود دوم تخریب شد.
خانه عقیل ویرایش
عقیل بن ابی‌طالب برادر امام علی(ع) بیرون بقیع بوده و در سمت جنوب آن، خانه‌ای بزرگ[۱] در برابر خانه امام علی(ع) داشت.[۲] در گذر زمان، این خانه مکان دفن بزرگانی از بنی‌هاشم شد و بعدها به بقیع ملحق گشت و این بخش از بقیع به مَقابِر بنی‌هاشم شهرت یافت.[۳]
فاطمه بنت اسد (درگذشت: 3ق)، عباس بن عبدالمطلب (درگذشت: 32ق)، عموی پیامبر(ص)، چهار تن از امامان شیعه؛ امام حسن(ع) (شهادت 49/50ق)،[۴] امام سجاد(ع) (شهادت: 94/95ق)،[۵] امام باقر(ع) (شهادت: حدود 114/117ق) [۶] و امام صادق(ع) (شهادت: 148ق)[۷] از مدفونان در این خانه‌اند. بر پایه روایتی، امام سجاد(ع) این خانه را در حدود سال 65ق بازسازی کرد.[۸]
تاریخچه بارگاه ویرایش
منابع تاریخی تا سده پنجم قمری به وجود بنا یا گنبدی بر قبور امامان(ع) و عباس بن عبدالمطلب اشاره نکرده‌اند و تنها از وجود قبرها یاد کرده‌اند.[۹] همچنین از وجود مسجدی در نزدیکی قبور امامان یاد شده[۱۰] که همان مسجد فاطمه (بیت الاحزان) است و از قبور امامان فاصله داشته است.[۱۱]
ساخت بارگاه و گنبد ویرایش
در سده پنجم و در حدود سال 490 قمری[۱۲] مجدالملک براوستانی (درگذشت: 492ق)، وزیر سلجوقیان، بارگاه و گنبدی بلند بر قبور امامان شیعه و عباس ساخت.[۱۳] مَطَری، تاریخ‌نگار مدینه در قرن هشتم قمری، ساخت گنبد بر قبر عباس بن عبدالمطلب را به ناصر لدین الله، خلیفه عباسی (حک: 575-622ق)، نسبت داده؛[۱۴] اما ابن‌نجار (درگذشت: 643ق) که هم‌عصر با ناصر عباسی است، به قدمت گنبد تصریح دارد.[۱۵] از این رو گزارش مطری را نادرست دانسته‌اند.[۱۶]
تعمیرهای بعدی بنا ویرایش
بقعه عباس بن عبدالمطلب و امامان بقیع طی سده‌های پیاپی تعمیر و مرمت شد. منابع از نصب صندوقچه چوبی روی قبر عباس در سال 519 قمری به دستور مُسْتَرْشِد خلیفه عباسی (حک: 512-529ق) و نیز از ساخت محرابی در ضلع جنوبی بنا در روزگار مُسْتَنْصِر عباسی (حک: 623-640ق) گزارش داده‌اند.[۱۷]
توصیف بارگاه در منابع ویرایش
ابن جبیر در نیمه دوم قرن ششم، گنبد ساخته شده بر این قبرها را بسیار مرتفع شمرده است. به گفته او قبرهای درون بقعه، بزرگ و از سطح زمین بلندتر بودند. این قبرها ضریحی چوبین داشتند که با نقوشی برجسته از جنس مس با میخ‌کوبی‌هایی تزیین شده بود.[۱۸] ابن‌نجار (درگذشت643ق) از وجود دو در برای بقعه یاد می‌کند که تنها یکی از آن دو هنگام زیارت گشوده می‌شد.[۱۹]
عَبْدَری (درگذشت: بعد از 700ق) در سفرنامه خود، این بقعه را همراه با بقعه عثمان بن عفان بزرگ‌ترین و زیباترین بارگاه بقیع دانسته است.[۲۰] از دیگر کسانی که از گنبد و ضریح قبور امامان شیعه یاد کرده‌اند می‌توان از ابن‌بطوطه،[۲۱] خالد بن عیسی (زنده به سال 740ق) [۲۲] و سمهودی (درگذشت: 911ق)[۲۳] یاد کرد. بارگاه عباس بن عبدالمطلب و امامان(ع) در بقیع، در نگاره‌های متعددی که از قبرستان بقیع در نسخه‌های خطی نقاشی شده، اغلب به صورت بنای بزرگ و گنبد‌داری نقاشی شده است.[۲۴]
تخریب و بازسازی اول در سده سیزدهم ویرایش
گنبد ائمه بقیع دو بار تخریب شد. نخستین بار در سال 1220 قمری با حمله آل سعود اول و تصرف مدینه بود. اما این بارگاه بعد از شکست و خروج آل‌سعود از حجاز به دستور سلطان محمود عثمانی (حک: 1223-1255ق) به سال 1233ق بازسازی شد.[۲۵]
بر اساس گزارش سفرنامه‌های فرهاد میرزا (از سفرش در سال 1292ق) و محمد حسین فراهانی (در سال 1302ق) بارگاه امامان و عباس بنایی هشت ضلعی داشت. در داخل بارگاه، صندوقی بزرگ از جنس چوب مرغوب بود و میان این صندوق بزرگ دو صندوق چوبی دیگر قرار داشت. درون یک صندوق قبر چهار امام شیعیان و درون صندوق دیگر قبر عباس قرار داشته است.[۲۶]
تخریب دوم ویرایش
بارگاه امامان(ع) و عباس بار دیگر در سال 1344ق یعنی یک سال پس از تسلط دوم آل سعود بر مدینه تخریب شد و تا کنون بدون گنبد و ساختمان در محوطه قبرستان بقیع باقی مانده است.[۲۷]
نگارخانه ویرایش
-
نگاره‌ای از قرن چهاردهم قمری
-
نگاره‌ای از قرن دهم قمری
-
وضعیت فعلی قبور ائمه
-
وضعیت فعلی قبور ائمه
جستارهای وابسته ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ الطبقات، ج4، ص44؛ المعارف، ص204.
- ↑ وفاء الوفاء، ج3، ص82.
- ↑ تاریخ المدینه، ج1، ص127.
- ↑ الکافی، ج1، ص472؛ البدایة و النهایه، ج8، ص48.
- ↑ الکافی، ج1، ص469؛ تاریخ طبری، ج11، ص631.
- ↑ مروج الذهب، ج3، ص219؛ دلائل الامامه، ص215-216.
- ↑ ذخائر العقبی، ص141؛ مروج الذهب، ج3، ص219.
- ↑ بحارالانوار، ج45، ص344-345.
- ↑ «تاریخچه اجمالی گنبد ائمه بقیع»، ص 119-121؛ مروج الذهب، ج3، ص285؛ التنبیه و الاشراف، ص260؛ تذکرة الخواص، ص311.
- ↑ تاریخ المدینه، ج1، ص123.
- ↑ «تاریخچه اجمالی گنبد ائمه بقیع»، ص121
- ↑ «تاریخچه اجمالی گنبد ائمه بقیع»، ص123
- ↑ الکامل، ج10، ص352.
- ↑ التعریف بما آنست الهجره، ص119.
- ↑ الدرة الثمینه، ص166.
- ↑ بقیع در آینه نگاره‌های هنری، ص19
- ↑ وفاء الوفاء، ج3، ص100.
- ↑ رحلة ابن جبیر، ص174.
- ↑ الدرة الثمینه، ص166.
- ↑ رحلة العبدری، ج1، ص423.
- ↑ رحلة ابن بطوطه، ص125.
- ↑ تاج المفرق، ج1، ص289.
- ↑ وفاء الوفاء، ج3، ص100.
- ↑ نک: بقیع در آینه نگاره‌های هنری، ص 71 به بعد
- ↑ بقیع در آینه نگاره‌های هنری، ص 21
- ↑ سفرنامه فرهاد میرزا، ص۱۴۰؛ سفرنامه میرزا محمد حسین حسینی فراهانی، بخش۲، ص۲۲۸؛ پنجاه سفرنامه، ج۵، ص۲۳۷.
- ↑ تخریب و بازسازی بقیع، ص۴۱.
منابع ویرایش
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل بارگاه‌های بقیع.
- اخبار المدینه: محمد ابن زباله (م. 199ق.)، به کوشش ابن سلامه، مرکز بحوث و دراسات المدینه، 1424ق.
- بحار الانوار: المجلسی (م. 1110ق.) ، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1403ق.
- البدایة و النهایه: ابن کثیر (م. 774ق.) ، به کوشش علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1408ق.
- بقیع در آینه نگاره‌های هنری، احمد خامه‌یار، تهران، مشعر، 1403
- پنجاه سفرنامه حج قاجاری: به کوشش رسول جعفریان، تهران، نشر علم، 1389ش.
- تاج المفرق: خالد البلوی (م. قرن8ق.) ، به کوشش السائح، الامارات، احیاء التراث الاسلامی.
- تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک): الطبری (م. 310ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، اعلمی، 1403ق.
- تاریخ المدینة المنوره: ابن شبّه (م. 262ق.) ، به کوشش شلتوت، قم، دار الفکر، 1410ق.
- «تاریخچه اجمالی گنبد ائمه بقیع (علیهم السلام)»، احمد خامه‌یار، فصلنامه میقات حج، شماره111، خرداد 1399.
- تخریب و بازسازی بقیع به روایت اسناد علی قاضی عسکر، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش.
- تذکرة الخواص: سبط بن الجوزی (م. 654ق.) ، قم، الرضی، 1418ق.
- التعریف بما آنست الهجره: محمد المطری (م. 741ق.) ، به کوشش الرحیلی، ریاض، دار الملک عبدالعزیز، 1426ق.
- التنبیه و الاشراف: المسعودی (م. 345ق.) ، بیروت، دار صعب.
- الدرة الثمینه: محمد بن نجار (م. 643ق.) ، به کوشش شکری، بیروت، دار الارقم بن ابی‌الارقم.
- دلائل الامامه: الطبری الشیعی (م. قرن4ق.) ، قم، بعثت، 1413ق.
- ذخائر العقبی: احمد بن عبدالله الطبری (م. 694ق.) ، بیروت، دار المعرفه، 1974م.
- رحلة ابن بطوطه: ابن بطوطه (م. 779ق.) ، به کوشش التازی، الرباط، المملکة المغربیه، 1417ق.
- رحلة ابن جبیر: محمد بن احمد (م. 614ق.) ، بیروت، دار مکتبة الهلال، 1986م.
- رحلة العبدری: محمد عبدری (م. بعد از 700ق.) ، به کوشش علی ابراهیم کردی، دمشق، دار سعد الدین، 1426ق.
- سفرنامه فرهاد میرزا: فرهاد میرزا قاجار، به کوشش طباطبایی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، 1366ش.
- سفرنامه میرزا محمد حسین حسینی فراهانی، محمدحسین بن مهدی فراهانی، به کوشش: مسعود گلزاری، تهران، نشر فردوس، ۱۳۶۲ش.
- الطبقات الکبری: ابن سعد (م. 230ق.) ، به کوشش محمد عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق.
- فصول من تاریخ المدینة المنوره: علی حافظ، جده، شرکة المدینة المنوره، 1417ق.
- القاب الرسول و عترته: من قدماء المحدثین، قم، مکتبة النجفی، 1406ق.
- الکافی: الکلینی (م. 329ق.) ، به کوشش غفاری، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1375ش.
- الکامل فی التاریخ: ابن اثیر (م. 630ق.) ، بیروت، دار صادر، 1385ق.
- مروج الذهب: المسعودی (م. 346ق.) ، به کوشش اسعد داغر، قم، دار الهجره، 1409ق.
- المعارف: ابن قتیبه (م. 276ق.) ، به کوشش ثروت عکاشه، قم، الرضی، 1373ش.
- وفاء الوفاء: السمهودی (م. 911ق.) ، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، 2006م.