جماء‌ تضارع

از ویکی حج
(تغییرمسیر از جماء تضارع)
جماء‌ تضارع
جماء تضارع، که طریق الامام مسلم از میان دو بخش آن گذشته و از دامنه جماء ام خالد عبور کرده است.
اطلاعات اوليه
مکان در غرب مدینه، در وادی عقیق و در چهار و نیم کیلومتری حرم شریف نبوی(ص).
نام‌های دیگر تُضارِع، تَضارُع

جَمّاء تُضارُع، یکی از کوه‌های سه‌گانه جماوات است که در غرب مدینه و در امتداد وادی عقیق قرار گرفته‌اند. جماء تضارع، در چهار و نیم کیلومتری حرم شریف نبوی(ص) بوده و شامل دو کوه بزرگ است که بین آنها دره بزرگی قرار دارد. در دوره اموی، قصرهای بسیاری روی این کوه ساخته شده بود.

نام[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ضبط این کوه را جَمّاء تُضارُع دانسته و به آن تُضارِع و تَضارُع بر وزن تفاعل نیز گفته‌اند. به گفته برخی، مردم مدینه آن را به کوه غرابه می‌شناخته‌اند.[۱]

یکی از کوه‌های جماوات[ویرایش | ویرایش مبدأ]

جماء تضارع و دیگر جماوات در شهر مدینه.

نوشتار اصلی: کوه‌های جماوات جَمّاء تُضارع، یکی از کوه‌های سه‌گانه جماوات است.[۲] این کوه‌ها، شامل سه کوه کوچک و نزدیک به هم بوده که در غرب مدینه و در امتداد وادی عقیق قرار گرفته‌اند.[۳]

مکان[ویرایش | ویرایش مبدأ]

کسی که از راه بدر،[یادداشت ۱] به سمت مکه حرکت کند، در سمت راست او جَمّاء تُضارع و در سمت چپ وی چاه عروه قرار دارد.[۲] فاصله این کوه، از حرم شریف نبوی(ع) چهار و نیم کیلومتر است.[۴] در جنوب غربی این کوه، کوه کوچکی به نام کوه «المکیمن» قرار دارد.[۵]

ویژگی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

جماء تضارع، به شکل دو کوه بزرگ است و بین آنها دره بزرگی قرار دارد، که به آن «شعب تضارع» می‌گویند. شکل تقریبی این کوه مانند مستطیل بوده، طول آن چهار کیلومتر و عرض آن، از یک کیلومتر تا یک کیلومتر و هفتصد متر است.[۶]

در تاریخ[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در دوره اموی، قصرهای بسیاری بر این کوه ساخته شد. برخی از آنها عبارتند از: قصر طاهر بن یحیی، قصر عبدالله بن ابی‌بکر بن عمرو بن عثمان بن عفان، قصر عاصم بن عمرو بن عثمان بن عفان.[۷]

عاصم بن عمرو بن عمر بن عثمان بن عفان، پشت قصر خود، در یکی از دره‌های این کوه، با سنگ‌های بزرگ سدّی ساخت. این سد را، برای ذخیره و تهیه آب برای قصر دانسته‌اند، زیرا از چاه‌ها و آب وادی دور بوده است.[۵]

پانوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. معالم المدینة المنورة بین العمارة و التاریخ، ج۱، ص۳۸۲.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ البلدان (ابن الفقیه)، ص82، معجم البلدان، ج2، ص75؛ وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج3، ص193.
  3. الاماکن و ما اتفق لفظه و افترق مسماه من الامکنه، ص 65؛ الامکنه و المیاه و الجبال و الآثار، ج1، ص304.
  4. معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج1، ص385.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، ص۳۲۸.
  6. معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج1، ص385.
  7. معالم المدینة المنورة بین العمارة و التاریخ، ج۱، ص۳۸۷.
  1. راه بدر، از باب العنبریه و سپس وادی عروه می‌گذرد.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از مقاله بررسی جغرافیای طبیعی مدینه یحیی جهانگیری و علی اصغر کریم خانی، فصلنامه میقات حج، دوره ۲۶، ش۱۰۳، بهار ۱۳۹۷، ص۷۹–۱۰ است.
  • الاماکن و ما اتفق لفظه و افترق مسماه من الامکنه، محمد بن موسی حازمی، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا. الامکنه و المیاه و الجبال و الآثار، نصر بن عبدالله اسکندری، مرکز الملک فیصل للبحوث و الدراسات الاسلامیه، ریاض، ۱۴۲۵ق.
  • تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، احمد یاسین احمد خیاری، عامه، عربستان، ۱۴۱۹ق‏.
  • معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، دار المکتبة الهلال، بیروت ۱۴۱۹ق.
  • معجم البلدان، یاقوت حموی، دار صادر، بیروت، ۱۹۹۵م.
  • وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، علی سمهودی، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۲۰۰۶م.