ایام زیارتی امام حسین(ع)
ایام زیارتی امام حسین(ع)، روزها و شب‌هایی است که در آن به زیارت امام حسین(ع) بیشتر از دیگر زمان‌ها سفارش شده است. دلیل خاص بودن آن، زیارت امام حسین(ع) توسط ارواح پیامبران و فرشتگان در این ایام و بیشتر بودن لطف خدا در این روزها به امام حسین(ع) و زائران او دانسته شده است. برخی از این روزها و شب‌ها عبارتند از: اول ماه رجب، نیمه آن، نیمه ماه شعبان، ماه رمضان، شب‌های قدر، عيد فطر، عید قربان، شب و روز عرفه، شب و روز عاشورا، روز اربعین، شب و روز جمعه.
اول و نیمه ماه رجب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
امام صادق(ع)، زیارت امام حسین(ع) در اول ماه رجب را باعث آمرزش گناهان دانسته است؛ وی این آمرزش را قطعی و بدون بازگشت معرفی کرده است.[یادداشت ۱][۱]
امام رضا(ع)، در پاسخ این پرسش که چه وقتی برای زیارت کردن امام حسین(ع) بهتر است، نیمه ماه رجب و نیمه ماه شعبان را معرفی کرد.[۲] برخی از روایات، زیارت امام حسین(ع) در این روز را، زیارتی دانسته‌اند که مردم از آن غافل‌اند.
نیمه ماه شعبان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شیخ حرّ عاملی، محدّث شیعه در قرن ۱۱ و ۱۲ق، ۱۲ روایت درباره زیارت امام حسین(ع) در نیمه شعبان گردآورده است. برای نمونه، امام صادق(ع)، کسی را که دوست دارد با ۱۲۴ هزار نبی دست بدهد، سفارش به زیارت قبر حسین(ع) در نیمه شعبان کرده است. وی دلیل خاص بودن این روز را، زیارت امام حسین(ع) توسط ارواح پیامبران در این روز دانسته است.[۳] از دیگر آثار زیارت در نیمه ماه شعبان، آمرزش گناهان[۴] و ثواب هزار حج[۵] بیان شده است.
ماه رمضان و شب‌های قدر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به گفته امام باقر(ع)، زیارت امام حسین(ع) در شب قدر،[یادداشت ۲] دست دادن با ۲۴ هزار فرشته و پیامبری است که برای زیارت امام حسین(ع) در آن شب به کربلا آمده‌اند.[۶] در روایتی دیگر گفته شده اگر زائر امام حسین(ع)در ماه رمضان، در راه برگشت از دنیا برود، بدون محاسبه اعمال، در امنیت وارد بهشت خواهد شد.[۷]
عيد فطر و عید قربان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در احادیث شیعه، یکی از اثرهای زیارت امام حسین(ع) در روز عید فطر و قربان، آمرزیده شدن گناهان گذشته و آینده زائر معرفی شده است. امام صادق(ع)، برای کسی که در طول یک سال، شب‌های نیمه شعبان، عید فطر و عید قربان به زیارت امام حسین(ع) رفته باشد، ثواب بیشتری ذکر کرده است؛ او، ثواب این زیارت را هزار حج و هزار عمره مقبول و اجابت هزار دعای دنیایی و آخرتی دانسته است.[۸]
شب و روز عرفه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
روایت‌های مختلفی درباره ارزش زیارت امام حسین(ع) در شب و روز عرفه آمده است. برای نمونه، هر گام زائر به سمت قبر امام حسین(ع) در شب و روز عرفه، برابر با یک حج کامل دانسته شده است.[۹] در روایتی دیگر، زیارت او در روز عرفه، برابر با یک میلیون حج همراه با امام مهدی(ع) معرفی شده است.[۱۰] آمرزش همه گناهان گذشته[۱۱] و شادمانی در روز قیامت[۱۲] از دیگر آثار این زیارت مخصوصه است.
شب و روز عاشورا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
روایات مختلفی درباره ارزش زیارت امام حسین(ع) در شب و روز عاشورا وارد شده است. زیارت وی در این روز به شرط معرفت، برابر با زیارت خدا در عرش معرفی شده است. امام صادق(ع) به زائری که شب عاشورا را کنار قبر امام حسین(ع) بگذراند، مژده داده روز قیامت با چهره‌ای خون‌آلود خدا را دیدار می‌کند، به طوری که گویا با امام حسین(ع) در کربلا کشته شده است. همچنین زائری که روز عاشورا کنار قبر او بماند، با کسی که در برابر وی شهید شده باشد برابر دانسته شده است.[۱۳] واجب شدن بهشت برای زائر[۱۳] و ادای حق پیامبر(ص)، امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س)[۱۴] از دیگر آثار این زیارت مخصوصه است.
روز اربعین[ویرایش | ویرایش مبدأ]
روز اربعین، بیستم ماه صفر، روز برگشت کاروان اهل بیت امام حسین(ع) از شام به سوی مدینه است. در این روز جابر بن عبدالله انصاری، صحابی پیامبر اسلام(ص)، به زیارت قبر امام حسین(ع) رفت.[۱۵] برای زیارت در این روز دو روایت آمده است: امام حسن عکسری(ع)، زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین را یکی از نشانه‌های پنج‌گانه مؤمن دانسته است.[یادداشت ۳] در روایتی دیگر امام صادق(ع) به صفوان جمال زیارت‌نامه‌ای را آموزش داد تا روز اربعین هنگامی که روز بالا می‌آید بخواند و پس از آن دو رکعت نماز بگذارد، دعا کند و برگردد.[۱۶]
شب و روز جمعه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، شب‌های جمعه خدا و پیامبرش به زیارت امام حسین(ع) می‌روند.[یادداشت ۴][۱۷] برای کسی که جمعه هر هفته به زیارت او برود، آمرزش گناهان، با حسرت نرفتن از دنیا و همراهی با امام حسین(ع) در بهشت مژده داده شده است.[۱۸]
پانوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ وسائل الشیعه، ج ١٠، ص ٣۶٣.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۶۴.
- ↑ وسائل الشیعه، ج ١، ص ٣۶۵.
- ↑ وسائل الشیعه، ج ١، ص ٣۶۵ و ۳۶۶.
- ↑ وسائل الشیعه، ج ١، ص ٣۶۸.
- ↑ وسائل الشیعة، ج۱۴، ص۴۷۴.
- ↑ کامل الزیارات، ص ٣٣٠.
- ↑ وسائل الشیعه، ج ١٠، ص ٣٧١.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۸۰.
- ↑ تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۴۹.
- ↑ وسائل الشیعه، ج ١٠، ص ٣۶١
- ↑ وسائل الشیعه، ج ١٠، ص ٣۶۲.
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ وسائل الشیعه، ج ١٠، ص ٣٧٢.
- ↑ وسائل الشیعه، ج ١٠، ص ٣٧۳.
- ↑ مصباح المتهجد، ص ۷۸۷.
- ↑ وسائل الشیعه، ج ١٠، ص ٣٧٣.
- ↑ کامل الزیارات، ص ١١٣.
- ↑ کامل الزیارات، ص ١۸۳.
- ↑ من زار قبر الحسين عليه‌السلام أول رجب غفر الله له البتّة.
- ↑ امام باقر(ع)، مرادش را از شب قدر در این روایت، شب ۲۳ ماه رمضان، که امید است شب قدر باشد، معرفی کرده است.
- ↑ امام حسن عسکری(ع)، نشانه‌های مؤمن را ۵۱ رکعت نماز در روز، زیارت اربعین، انگشتر در دست راست کردن، پیشانی را به هنگام سجده بر خاک گذاردن و بسم الله الرحمن الرحیم را بلند گفتن دانسته است.
- ↑ مراد از زيارت خدا، زيادى عنايت و تفضل او بر امام حسين(ع) است.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- آداب سفر و زیارت عتبات عالیات، علی قاضی عسکر، تهران، مشعر، ۱۳۸۷ش.
- تهذیب الاحکام، محمد بن حسن طوسی(۴۶۰ق)، تحقیق و تصحیح على اكبر غفارى، قم، جامعه مدرسين حوزه علميه قم، 1413ق.
- کامل الزیارات، جعفر بن محمد ابن قولویه، تصحیح غلامرضا عرفانیان یزدی، نجف، المطبعة المبارکة المرتضویة، ۱۳۵۶ق.
- کلیات مفاتیح الجنان، عباس قمی، بی‌جا، اسوه، بی‌تا.
- مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، محمد بن الحسن طوسى(460ق)، بیروت، مؤسسة فقه الشيعة، 1411ق.
- من لا يحضره الفقيه، محمد بن على ابن بابويه(381ق)، علی‌اکبر غفاری، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم، 1413ق.
- وسائل الشيعة، محمد بن حسن حر عاملى(1104ق)، تحقیق و تصحیح مؤسسة آل البيت عليهم السلام، قم، مؤسسة آل البيت عليهم السلام، ۱۴۰۹ق.