مزار امامزاده سلطان‌علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''مزار امامزاده سلطان علی''' | '''مزار امامزاده سلطان علی''' | ||
==شرح حال سلطان علی== | |||
وی در سال (459 ه. ق)، در [[بصره]] متولد شد. هنگامی که پدرش وفات یافت، او یک ساله بود. کفالت و تربیت او را دایی اش، [[منصور بطائحی]]، برعهده گرفت و او را به همراه خانواده اش در سال (497 ه. ق)، به واسط برد و طریقت رفاعی را از جد مادرش، [[موسی بن سعد بخاری انصاری]]، اخذ نمود. در همان سال، با دختر دایی اش، به نام شیخه فاطمه ازدواج کرد و ثمره آن، چند فرزند شد که یکی از آنها، [[سید احمد رفاعی]] است. هنگامی که فتنه و آشوب فرقه ای بالا گرفت، به بغداد رفت و در منزل [[امیر مالک بن مسیب]] در راس القریه، سکونت اختیار کرد و مورد توجه [[کمال الدین بن زنکی]]، امیر واسط قرار گرفت و پیوسته نزد او محترم بود تا عاقبت در سال (519 ه. ق)، وفات یافت. در برخی منابع، نسب وی با دوازده واسطه و در پاره ای دیگر از منابع، با چهارده واسطه، به امام هفتم می‌رسد که پیش از این، در کتیبه اتاق مرقد، بدان اشاره شد.<ref>طبقات الاولیاء، ص93؛ العبر، ج3، ص75؛ طبقات الشافعیة الکبری، ج2، ص88 و 89؛ ریحانة الادب، ج4، ص186؛ العقد اللامع، ص400 و 401.</ref> | |||
==موقعیت جغرافیایی مزار== | ==موقعیت جغرافیایی مزار== | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۳: | ||
جامع و زیارتگاه سلطان علی، بارها بازسازی شد؛ برای مثال دو سال پس از آنکه [[سید ابراهیم محمد راوی رفاعی]]، آن را ساخت، در سال (1312 ه. ق)، سلطان [[عبدالحمیدخان دوم]]، آن را بازسازی کرد. تکیه رفاعیه که داخل مسجد بود، پس از اجازه از متولیان، تعمیر شد و سپس تکیه جدیدی، بنا گشت و مسجد دیگری در سال (1999 م)، جنب مسجد قدیم ساخته شد. در این بازسازی، مرقد سید سلطان علی، گسترش یافت و درست زیر گنبد، قرار گرفت و گنبد دومی نیز بر بنا افزوده شد که به مرقد [[سید محمد مهدی ردینی رفاعی]]، ملقب به رواس، (متولد 1220 ه. ق و متوفای 1287 ه. ق) متعلق است. در سال (1353 ه. ق)، ماذنه مسجد جامع، به علت فرسودگی آن و نیز تعریض خیابان جمهوری (رشید)، خراب گردید و به جای آن، ماذنه‌ای جدید ساخته شد و قبر [[شیخ عبدالغفور محمد سعد حیدری]]، مفتی شافعی (متوفای 1310 ه. ق) که در ایوان مسجد جامع قرار داشت، تعمیر شد.ریاست تکیه رفاعیه را [[سید ابراهیم افندی]]، فرزند [[شیخ محمد افندی]]، (متولد 1281 ه. ق) به عهده داشت و هر شب جمعه، جلسه یادبودی برای شیخ رفاعی برقرار می‌شد. در این تکیه، دو اتاق برای استفاده علمی، وجود داشت که در یکی از آنها، [[علامه احمد شاکر افندی بن سید محمد شهاب الدین افندی آلوسی]]، (متوفای 1330 ه. ق) و در اتاق دوم، مرحوم [[سید محمود شکری افندی آلوسی]] تدریس داشتند.<ref>العقد اللامع بآثار بغداد والمساجد والجوامع، ص396- 399؛ مرقد المعارف، ج1، ص361- 363؛ معجم المراقد و المزارات فی العراق، ص270 و 271.</ref> | جامع و زیارتگاه سلطان علی، بارها بازسازی شد؛ برای مثال دو سال پس از آنکه [[سید ابراهیم محمد راوی رفاعی]]، آن را ساخت، در سال (1312 ه. ق)، سلطان [[عبدالحمیدخان دوم]]، آن را بازسازی کرد. تکیه رفاعیه که داخل مسجد بود، پس از اجازه از متولیان، تعمیر شد و سپس تکیه جدیدی، بنا گشت و مسجد دیگری در سال (1999 م)، جنب مسجد قدیم ساخته شد. در این بازسازی، مرقد سید سلطان علی، گسترش یافت و درست زیر گنبد، قرار گرفت و گنبد دومی نیز بر بنا افزوده شد که به مرقد [[سید محمد مهدی ردینی رفاعی]]، ملقب به رواس، (متولد 1220 ه. ق و متوفای 1287 ه. ق) متعلق است. در سال (1353 ه. ق)، ماذنه مسجد جامع، به علت فرسودگی آن و نیز تعریض خیابان جمهوری (رشید)، خراب گردید و به جای آن، ماذنه‌ای جدید ساخته شد و قبر [[شیخ عبدالغفور محمد سعد حیدری]]، مفتی شافعی (متوفای 1310 ه. ق) که در ایوان مسجد جامع قرار داشت، تعمیر شد.ریاست تکیه رفاعیه را [[سید ابراهیم افندی]]، فرزند [[شیخ محمد افندی]]، (متولد 1281 ه. ق) به عهده داشت و هر شب جمعه، جلسه یادبودی برای شیخ رفاعی برقرار می‌شد. در این تکیه، دو اتاق برای استفاده علمی، وجود داشت که در یکی از آنها، [[علامه احمد شاکر افندی بن سید محمد شهاب الدین افندی آلوسی]]، (متوفای 1330 ه. ق) و در اتاق دوم، مرحوم [[سید محمود شکری افندی آلوسی]] تدریس داشتند.<ref>العقد اللامع بآثار بغداد والمساجد والجوامع، ص396- 399؛ مرقد المعارف، ج1، ص361- 363؛ معجم المراقد و المزارات فی العراق، ص270 و 271.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||