ابوطلحه عبدالله بن عبدالعزی عبدری: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالله بن عبدالعُزّی بن عثمان بن عبدالدار، مشهور به ابوطلحه<ref>امتاع الاسماع، ج۶، ص۱۹۳.</ref> از تیره [[بنی‌عبدالدار]] از قریش بود.<ref>معجم البلدان، ج۲، ص۴۱۶؛ اسد الغابه، ج۳، ص۴۷۴.</ref> او در جدّ چهارم یعنی [[قصی بن کلاب|قُصَی بن کلاب]] با پیامبر اسلام(ص) مشترک است.<ref>الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۳۴؛ امتاع الاسماع، ج۱، ص۱۳۸.</ref> از زمان ولادت و مرگ وی در منابع خبری نیست.

ابوطلحه همانند اجدادش منصب [[حجابت]] (پرده‌داری)<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۵۳.</ref> را که دربانی [[کعبه]] نیز از آن جمله بود<ref>شرح مسلم، ج۹، ص۸۳؛ لسان العرب، ج۱، ص۲۹۸،«حجب».</ref> ، بر عهده داشت.<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۵۳؛ شرف النبی، ص۴۰۰-۴۰۲.</ref> از مهم‌ترین رخدادهای دوران تولیت وی، صف‌بندی دو تیره [[بنی‌عبدمناف]] و [[بنی‌عبدالدار]] بر سر مناصب سیاسی‌ ‌مذهبی [[مکه]] بود که به بسته شدن دو پیمان به نام‌های حلف المطیبین به طرفداری از بنی‌عبدمناف<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۱۳۱-۱۳۲؛ الطبقات، ج۱، ص۶۳.</ref> و حلف الاحلاف (مشهور به لعقة الدم) به طرفداری از بنی‌عبدالدار<ref>المنمق، ص۳۳؛ جمهرة انساب العرب، ص۱۵۸.</ref> میان تیره‌هایی از [[قریش]] انجامید. سرانجام با وساطت برخی از بزرگان قریش، این ستیز به سازش ختم شد.<ref>اخبار مکه، ج۵، ص۱۷۷.</ref> <br />

افرادی از نسل ابوطلحه در رخدادهای دوران پیامبر(ص) نقش داشتند. چند تن از بازماندگان ابوطلحه، از پرچم‌داران مشرکان در [[غزوه احد|غَزوه اُحُد]] بودند که در این جنگ کشته شدند.<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۵۰۱.</ref> طلحة پسر او به عنوان پرچمدار [[قریش]] نخستین کسی بود که مبارز طلبید و به دست [[امام علی(ع)]]<ref>السیرة النبویه، ج۲، ص۱۲۷؛ نسب قریش، ج۷، ص۲۵۱؛ امتاع الاسماع، ج۱، ص۱۳۸.</ref> به قتل رسید. عثمان دیگر پسر او<ref>الاصابه، ج۴، ص۳۷۳.</ref> نیز همراه مادرش و شماری از زنان، از جمله هند دختر [[عتبه]]، در این نبرد حضور داشتند.<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۵۰۱.</ref> <br />

عثمان بن طلحة نوه ابی‌طلحه<ref>التاریخ الکبیر، ج۶، ص۲۱۱؛ سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۱۰.</ref> در [[فتح مکه]]<ref>الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۳۴؛ اسد الغابه، ج۳، ص۴۷۵؛ سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۱۰.</ref> و [[غزوه حنین|غَزوه حُنین]] همراه پیامبر(ص) بود.<ref>تاریخ دمشق، ج۳۸، ص۳۸۴.</ref> پیامبر پس از فتح مکه بار دیگر کلید کعبه را به [[بنی‌عبدالدار]] که نسل اندر نسل آن را در اختیار داشتند، بازگرداند.<ref>الادارة فی عصر الرسول، ج۱، ص۴۱.</ref> این کار پس از نزول آیه «إِنَّ اللهَ یأْمُرُکمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلی أَهْلِها» (خدا به شما فرمان مى‌دهد كه سپرده‌ها را به صاحبان آنها رد كنيد)<ref>سوره نساء، آیه ۵۸، ترجمه فولادوند.</ref> انجام شد.<ref>التبیان، ج۳، ص۹۷، ۲۳۴؛ مجمع البیان، ج۳، ص۹۹.</ref>