Automoderated users، دیوان‌سالاران، checkuser، ناظمان (CommentStreams)، developer، Moderators، مدیران
۹٬۹۴۲
ویرایش
←ابراهیم و قیام مختار
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
نقش ابراهیم در تحولات عراق در دوره فترت امویان، یعنی در فاصله مرگ یزید تا استقرار مجدد حکومت بنی‌امیه، در منابع برجسته شده است. در این عصر، ابراهیم، سرور قبیله نَخَع و یکه‌تاز آنان و به شجاعت و تدبیر مشهور بود. | نقش ابراهیم در تحولات عراق در دوره فترت امویان، یعنی در فاصله مرگ یزید تا استقرار مجدد حکومت بنی‌امیه، در منابع برجسته شده است. در این عصر، ابراهیم، سرور قبیله نَخَع و یکه‌تاز آنان و به شجاعت و تدبیر مشهور بود. | ||
===پیوستن به مختار=== | ===پیوستن به مختار=== | ||
شخصیت نافذ ابراهیم، فکر بلند، شجاعت و کاردانی او در امور جنگ از یک سو و علاقه | شخصیت نافذ ابراهیم، فکر بلند، شجاعت و کاردانی او در امور جنگ از یک سو و علاقه او به اهل بیت پیامبر(ص) از سوی دیگر، مختار و سران شیعه عراق را به پیوستن او به قیام مختار امیدوار کرده بود. آنها وی را سبب امید و پشتیبانی قوا و فرماندهی لایق برای قیام می‌دانستند. <ref>انساب الاشراف، ص٣٨5؛ الاخبار الطوال، ص٢٨٨؛ تاریخ الطبری، محمد بن جریر طبری، ج6، ص٣٠؛ تجارب الامم، ص١4١.</ref> | ||
بنابراین همه توان خود را برای جذب ابراهیم به حضور در پیکار با حاکم زبیری کوفه به کار بردند. ابراهیم با مختار بیعت کرد و پس از آغاز قیام و به‌دست گرفتن امور کوفه، فرمانده کل سپاه مختار شد و اقدامات بسیاری را در کوفه و عراق به انجام رسانید. | |||
بنابراین همه توان خود را برای جذب ابراهیم به حضور در پیکار با حاکم زبیری کوفه به کار بردند. ابراهیم | |||
===قتل رئیس شرطه کوفه=== | ===قتل رئیس شرطه کوفه=== | ||
مختار با مشورت ابراهیم اشتر مقدمات قیام را فراهم نمود. آنان تاریخ آغاز قیام را شب پنج‌شنبه چهاردهم ربیع‌الاول سال 66 ه. ق مشخص کردند. <ref>تاریخ الطبری، ج4، ص4٩6؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص٢١6.</ref> | مختار با مشورت ابراهیم اشتر مقدمات قیام را فراهم نمود. آنان تاریخ آغاز قیام را شب پنج‌شنبه چهاردهم ربیع‌الاول سال 66 ه. ق مشخص کردند. <ref>تاریخ الطبری، ج4، ص4٩6؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص٢١6.</ref> اما این قیام دو روز پیش از موعد مقرر شروع شد؛ زیرا ابراهیم اشتر شب سه‌شنبه دوازدهم ربیع‌الاوّل سال 66 ه. ق پس از نماز مغرب با جمعی از یارانش درحالی‌که مسلح بودند به سوی منزل مختار رهسپار شدند و در راه با ماموران امنیتی والی کوفه رویارو شد و آنان راه را بر ابراهیم بستند. در این هنگام، ابراهیم، نیزه یکی از ماموران حکومتی را گرفت و « [[ایاس بن مضارب]]» رئیس پلیس کوفه را کشت. دیگر ماموران شاهد این صحنه، وحشت‌زده متواری شدند و ماجرا را به « [[عبدالله بن مطیع]]» حاکم کوفه گزارش دادند. در پی این واقعه مختار تصمیم گرفت در همان شب قیامش را با شعار «یالَثاراتِ الحُسَیْن» آغاز کند. <ref>تاریخ الطبری، ج4، ص4٩٨؛ فتوح ابن اعثم، ج6، ص١٠٣؛ ر. ک: تاریخ یعقوبی، ج٢، ص٢5٨</ref> | ||
===قتل عبیدالله بن زیاد=== | ===قتل عبیدالله بن زیاد=== | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۳: | ||
در شمار سپاهیان ابراهیم اختلاف است و عدد آنها را بین هفت تا بیست هزار نفر دانسته‌اند؛ درحالی‌که طبق برخی گزارش‌ها، لشکر ابن زیاد ٨٣ هزار نفر بود. مختار ضمن مشایعت ابراهیم، برای نصرت او و نابودی دشمنانش دعا کرد.<ref>انساب الاشراف، ج6، ص4٢4.</ref> | در شمار سپاهیان ابراهیم اختلاف است و عدد آنها را بین هفت تا بیست هزار نفر دانسته‌اند؛ درحالی‌که طبق برخی گزارش‌ها، لشکر ابن زیاد ٨٣ هزار نفر بود. مختار ضمن مشایعت ابراهیم، برای نصرت او و نابودی دشمنانش دعا کرد.<ref>انساب الاشراف، ج6، ص4٢4.</ref> | ||
مطابق برخی اخبار، نبرد ابراهیم با عبیدالله بن زیاد در روز عاشورای سال 6٧ ه. ق، اتفاق افتاد | مطابق برخی اخبار، نبرد ابراهیم با عبیدالله بن زیاد در روز عاشورای سال 6٧ ه. ق، اتفاق افتاد. درباره تاریخ این جنگ، میان مورخان اختلاف وجود دارد. برخی روز دهم محرم سال 6٧ ه. ق، را زمان وقوع این حادثه می‌دانند، اما برخی دیگر از مورخان، سال 66 ه. ق را تاریخ آن دانسته‌اند. <ref> تاریخ الطبری، ج6، ص١٠6 به بعد؛ تاریخ الاسلام، ج5، ص١٧٩.</ref> | ||
ابراهیم سپاه ابن‌زیاد را چنان درهم ریخت که عده‌ای از آنان برای فرار خود را به رودخانه افکندند و غرق شدند. او در این نبرد که به [[جنگ نهر خازر]] شهرت دارد، <ref>معجم مااستعجم، ج٢، ص4٨4.</ref> قابلیت‌های فرماندهی خود را بروز داد و این نبرد بارزترین عرصه ظهور و بروز این فرمانده شجاع بود. براساس نقلی در این جنگ، سپاه بیست هزار نفری عراق بر لشکر هشتاد و سه هزار نفری شام به فرماندهی عبیدالله بن زیاد فائق آمد و ابن زیاد نیز در نبردی تن به تن با ابراهیم به هلاکت رسید و بدین ترتیب انتقام خون شهدای کربلا از سپاهیان شام گرفته شد. | ابراهیم سپاه ابن‌زیاد را چنان درهم ریخت که عده‌ای از آنان برای فرار خود را به رودخانه افکندند و غرق شدند. او در این نبرد که به [[جنگ نهر خازر]] شهرت دارد، <ref>معجم مااستعجم، ج٢، ص4٨4.</ref> قابلیت‌های فرماندهی خود را بروز داد و این نبرد بارزترین عرصه ظهور و بروز این فرمانده شجاع بود. براساس نقلی در این جنگ، سپاه بیست هزار نفری عراق بر لشکر هشتاد و سه هزار نفری شام به فرماندهی عبیدالله بن زیاد فائق آمد و ابن زیاد نیز در نبردی تن به تن با ابراهیم به هلاکت رسید و بدین ترتیب انتقام خون شهدای کربلا از سپاهیان شام گرفته شد. | ||
=== | ===کارگزاری موصل=== | ||
ابراهیم پس از اتمام کار سپاه بنی امیه، در سال 6٧ ه. ق با تسخیر موصل، وارد این شهر شد و در آنجا اقامت گزید و کارگزاران خود را به مناطق مختلف گسیل داشت. امارت ابراهیم بر این مناطق حتی پس از قتل مختار نیز ادامه یافت؛ زیرا پس از پیوستن او به مصعب بن زبیر، وی حکومت ابراهیم بر این مناطق را همچنان در اختیار او قرار داد. | ابراهیم پس از اتمام کار سپاه بنی امیه، در سال 6٧ ه. ق با تسخیر موصل، وارد این شهر شد و در آنجا اقامت گزید و کارگزاران خود را به مناطق مختلف گسیل داشت. امارت ابراهیم بر این مناطق حتی پس از قتل مختار نیز ادامه یافت؛ زیرا پس از پیوستن او به مصعب بن زبیر، وی حکومت ابراهیم بر این مناطق را همچنان در اختیار او قرار داد. | ||