احمد بن علی نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوالحسن احمد بن علی بن محمد بن عبدلله بن حَمْش از نوادگان [[قاضی‌الحرمین]] [[عزیز بن عزیز]]، در سال ۳۶۴ق. در خانواده‌ای دانشمند و توانگر دیده به جهان گشود.<ref>المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۱-۱۰۲؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۱۲۲؛ الوافی بالوفیات، ج۷، ص۱۵۸.</ref>   وی در سال ۴۴۶ق. در ۸۲ سالگی درگذشت.<ref>المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۲؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۱۲۲؛ الوافی بالوفیات، ج۷، ص۱۵۸.</ref>

احمد بن علی، در خاستگاه خود، [[نیشابور]]، از محضر اساتیدی چون [[ابوبکر طرازی]] (درگذشت ۳۸۵ق.<ref>الانساب، ج۴، ص۵۶- ۵۷.</ref> ) و [[معافی بن زکریا]] (درگذشت ۳۹۰ق.<ref>کشف الظنون، ج۱، ص۵۹۳؛ الذریعه، ج۹،ق اول، ص۲۸۹.</ref> ) بهره برد.<ref>المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۲؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۱۲۲.</ref> وی به نشر دانش توجه ویژه داشت. از شاگردان او می‌توان [[حاکم حسکانی]] (درگذشت ۴۹۰ق.) نویسنده [[شواهد التنزیل]] را نام برد که کتاب الفوائد او تقریر درس استادش است.<ref>المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۱-۱۰۲؛ تاریخ الاسلام، ج۳۰، ص۱۲۲.</ref>   وی در سال‌های پایان عمر در خانه خود به بیان و املای [[حدیث‌]] می‌پرداخت و بزرگانی بسیار در آن شرکت می‌کردند که از جمله آن‌ها می‌توان به محمد پدر [[تقی الدین صیرفینی]] نویسنده کتاب [[المنتخب من کتاب السیاق لتاریخ نیسابور]] اشاره کرد.<ref>المنتخب من کتاب السیاق، ص۱۰۲.</ref>