حمد جاسر: تفاوت میان نسخه‌ها

حمد بن محمد بن جاسر به سال 1328ق. در روستای بَرود از [[منطقه نجد]]، در خانواده‌ای کشاورز و فقیر که به [[قبیله حرب]] نسب می‌برد، زاده شد. دوران کودکی را با ناتوانی و بیماری پشت سرگذاشت.<ref>حمد الجاسر، ص11، «مقدمه»؛ نک: زندگینامه خودنوشت حمد جاسر، 1402ق.</ref> آموزش ابتدایی را در روستای خود و سپس در [[ریاض]] گذراند. به سال 1341ق. موفق به حفظ قرآن شد و سپس در روستای خود به تدریس پرداخت. به سال 1346ق. برای ادامه آموختن علوم دینی به ریاض رفت. در سال 1348ق. پس از انجام [[حج]]<ref>حمد الجاسر، ص9-10، «مقدمه». </ref> به تحقیق و تحصیل در مرکز اسلامی سعودی (المعهد الاسلامی السعودی) پرداخت و به سال 1353ق. از بخش قضای شرعی آن فارغ التحصیل شد.<ref>حمد الجاسر و مسیرة الصحافه، ص33.</ref>  

در سال‌های 1353-1369ق. به تدریس در [[ینبع|یَنْبع]]، [[جده|جَده]]، [[مکه]]، [[احساء]]، [[ظهران]] و ریاض پرداخت.<ref>حمد الجاسر، ص13-14، «مقدمه». </ref> به سال 1358ق. برای تحصیل در دانشکده ادبیات الازهر به [[قاهره]] رفت. به دلیل جنگ جهانی دوم (1939-1945م.) پیش از پایان تحصیل به [[عربستان]] بازگشت. مدتی کوتاه به سال 1357ق. در [[ظبا]] در شمال [[حجاز]] به [[قضاوت]] پرداخت. به سال 1376ق. نیز مدتی مدیر دانشکده علوم شرعی و دانشکده ادبیات عربی ریاض بود.<ref>حمد الجاسر، ص13، «مقدمه». </ref> وی از سال 1381ق. تا 1395ق. در بیروت اقامت گزید و با آغاز نبرد داخلی [[لبنان]]، به ریاض بازگشت.<ref>حمد الجاسر، ص14، «مقدمه». </ref> وی به سال 1421ق. درگذشت و در ریاض به خاک سپرده شد.<ref>حمد الجاسر، ص15، «مقدمه». </ref>  

جاسر نویسندگیِ را از سال 1351ق. و با نوشتن مقاله در روزنامه صوت الحجاز آغاز کرد. مقالات تاریخی او در روزنامه‌ها و مجلات امّ القری، المنهل، مدینه، البلاد السعودیه، المجمع العلمی العربی دمشق، الرساله، الفتح و مجله جامعة الملک سعود ریاض منتشر گشت.<ref>حمد الجاسر، ص14-15، «مقدمه». </ref>  

در سال 1372ق. نخستین روزنامه ریاض با نام الریاض را که بعدها به الیمامه تغییر نام داد، منتشر کرد. در سال 1386ق. مؤسسه دار الیمامة للبحث والترجمة و التالیف را بنیان نهاد و ماهنامه تخصصی العرب را انتشار داد.<ref>حمد الجاسر، ص15، «مقدمه». </ref>  

حمد جاسر با انگیزه بهره‌گیری از نسخ خطی<ref>رحلات، ص6.</ref> به پژوهش در کتابخانه‌های متعدد، از جمله کتابخانه ملی [[الجزائر]]، [[ایاصوفیه]] [[ترکیه]]، کتابخانه واتیکان، و کتابخانه جامع [[صنعا]] پرداخت<ref>حمد الجاسر، ص20، «مقدمه». </ref> و خاطرات و دستاوردهای خود را در کتاب رحلات منتشر کرد. نیز برای بررسی مکان‌های جغرافیایی به نقاط گوناگون شبه جزیره سفر کرد و نتائج آن را در المعجم الجغرافی للبلاد العربیة السعودیه بازتاب داد.

مُلخَّص رِحلَتَی [[ابن عبدالسلام درعی|ابن عبدالسلام الدرعی]] (درگذشت 1239ق.)، [[درر الفرائد المنظمه فی اخبار الحج و طریق مکة المعظمه|دُرَرَ الفرائد المُنظمَه فی اخبار الحج و طریق مکة المعظمه]] نگاشته [[محمد بن عبدالقادر جزیری]](درگذشت 944ق.)، و [[المغانم المطابه فی معالم طابه|المَغانم المُطابه فی مَعالم طابه]] نگاشته [[فیروزآبادی]] (درگذشت 817ق.)<ref>حمد الجاسر، ص117، 184، 187، «مقدمه». </ref> از تصحیحات وی در موضوع [[حج]] و [[حرمین]] است. هشت اثر نیز زیر نظر وی تحقیق و تصحیح شده‌اند که از آن جمله، [[عمدة الاخبار فی مدینة المختار|عُمدة الاخبار فی مَدینة المُختار]] نگاشته [[احمد بن عبدالحمید عباسی]] (قرن 10ق.) در تاریخ مدینه است.

در موضوعات تاریخی و جغرافیایی، وی نخست موقعیت مورد نظر را معین می‌نماید و تاریخچه و دیدگاه‌های پیشینیان درباره آن را بیان می‌کند و سپس با ارائه قرائن و شواهدی، نظر خود را تبیین می‌سازد.<ref>حمد الجاسر، ص16-17.</ref> آگاهی و بهره‌گیری از نسخ خطی، تاکید بر مشاهده عینی و تلاش در این مسیر چنان‌که از سفرهای گوناگون وی برمی‌آید، از دیگر ویژگی‌های تحقیقات جاسر است. بر پایه آن‌چه از زندگی‌نامه وی برمی‌آید، وی به [[آل سعود]] تمایل دارد<ref>حمد الجاسر و مسیرة الصحافه، ص20 -21.</ref> و در کوشش‌های علمی خود، گرایش به‌ اندیشه [[سلفی]] را حفظ کرده و ذیل مباحثی همانند [[تبرک]] و [[توسل]]، بر پایه نگرش [[وهابیان]] حاشیه زده است.<ref>المغانم المطابه، ص«ن» و «ف»، «مقدمه». </ref>  

پس از درگذشت وی، مؤسسه خیریه حمد جاسر با هدف تداوم کوشش‌های پژوهشی او، تاسیس گشت. مرکز فرهنگی این مؤسسه، موظف به ادامه انتشار مجله العرب، گسترش فعالیت مؤسسه دار الیمامه، نگهداری و توسعه کتابخانه حمد جاسر، اهدای جایزه علمی حمد جاسر، بر‌گزاری نشست‌های علمی هفتگی و کنفرانس‌ها، و راه‌اندازی موزه حمد جاسر گشت.<ref>حمد الجاسر، ص19، «مقدمه». </ref> مرکز حمد جاسر الثقافی، به گردآوری مصاحبه‌های وی با روزنامه‌های گوناگون پرداخته است.<ref>حمد الجاسر، ص7، «مقدمه». </ref>