سید محمد سعید آل حبوبی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref> '
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref> ')
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref> ')
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}


'''سید محمد سعید بن سید محمود آل حبوبی''' (۱۲۶۶-۱۳۳۳ق.) نام‌آورترین شخصیت علمی خاندان [[آل حبوبی]]، دانشمند بزرگ [[شیعه]] و رهبر مجاهدان [[عراق]] در برابر تجاوز انگلستان به عراق است<ref>تاریخ الحرکة الاسلامیه، ص۱۶۵؛ تاریخ النجف الاشرف، ص۱۴.</ref> که مدتی را در [[حجاز]] و [[نجد]] به تجارت گذراند.<ref>الاعلام، ج۶، ص۱۴۲؛ نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref>  
'''سید محمد سعید بن سید محمود آل حبوبی''' (۱۲۶۶-۱۳۳۳ق.) نام‌آورترین شخصیت علمی خاندان [[آل حبوبی]]، دانشمند بزرگ [[شیعه]] و رهبر مجاهدان [[عراق]] در برابر تجاوز انگلستان به عراق است<ref>تاریخ الحرکة الاسلامیه، ص۱۶۵؛ تاریخ النجف الاشرف، ص۱۴.</ref> که مدتی را در [[حجاز]] و [[نجد]] به تجارت گذراند.<ref>الاعلام، ج۶، ص۱۴۲؛ نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref>  


وی در جوانی از مشهورترین شاعران عراق به شمار می‌آمد<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> ؛ اما در ۴۰ سالگی شعر را ترک کرد و از [[میرزا حبیب‌الله رشتی]]، شیخ محمد حسین کاظمی، [[شیخ محمد طه نجف]] و شیخ محمد شربیانی اجازه روایت گرفت.<ref>الاجازة الکبیره، ص۱۸۹-۱۹۰.</ref> عرفان و اخلاق را نیز از محضر [[آخوند ملا حسینقلی همدانی]] فراگرفت.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴.</ref>  
وی در جوانی از مشهورترین شاعران عراق به شمار می‌آمد<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> ؛ اما در ۴۰ سالگی شعر را ترک کرد و از [[میرزا حبیب‌الله رشتی]]، شیخ محمد حسین کاظمی، [[شیخ محمد طه نجف]] و شیخ محمد شربیانی اجازه روایت گرفت.<ref>الاجازة الکبیره، ص۱۸۹-۱۹۰.</ref> عرفان و اخلاق را نیز از محضر [[آخوند ملا حسینقلی همدانی]] فراگرفت.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴.</ref>  


پس از اشغال [[لیبی]] به دست ایتالیا در سال ۱۳۲۹ق. وی همراه [[آخوند خراسانی]] و جمعی از [[فقیه|فقیهان]]، با صدور [[فتوا|فتوایی]]، مسلمانان را به دفاع از اسلام و جنگ با دشمنان فراخواند.<ref>رسائل و فتاوای جهادی، ص۲۳۸-۲۳۹؛ جهادیه، ص۴۵-۴۶.</ref> با شروع جنگ جهانی اول و تصرف [[بصره]] به دست نیروهای انگلیسی، وی سپاهیانی از قبایل گرد آورد و در بصره میان او و انگلیسی‌ها جنگ سختی درگرفت؛ اما این جنگ به شکست نیروهای مقاومت عراق انجامید. پس از این ماجرا و در راه بازگشت به [[نجف اشرف]]، در پی فشارهای روحی شکست از انگلیس، در شهر ناصریه عراق درگذشت.<ref>نک: اعیان ‏الشیعه، ج۹، ص۵۶؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴، قسم‏۲، ص۷۲۲-۷۲۳؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> جنازه وی پس از تشییع تا نجف، در صحن [[حرم امام علی(ع)]] به خاک سپرده شد.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref>  
پس از اشغال [[لیبی]] به دست ایتالیا در سال ۱۳۲۹ق. وی همراه [[آخوند خراسانی]] و جمعی از [[فقیه|فقیهان]]، با صدور [[فتوا|فتوایی]]، مسلمانان را به دفاع از اسلام و جنگ با دشمنان فراخواند.<ref>رسائل و فتاوای جهادی، ص۲۳۸-۲۳۹؛ جهادیه، ص۴۵-۴۶.</ref> با شروع جنگ جهانی اول و تصرف [[بصره]] به دست نیروهای انگلیسی، وی سپاهیانی از قبایل گرد آورد و در بصره میان او و انگلیسی‌ها جنگ سختی درگرفت؛ اما این جنگ به شکست نیروهای مقاومت عراق انجامید. پس از این ماجرا و در راه بازگشت به [[نجف اشرف]]، در پی فشارهای روحی شکست از انگلیس، در شهر ناصریه عراق درگذشت.<ref>نک: اعیان ‏الشیعه، ج۹، ص۵۶؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴، قسم‏۲، ص۷۲۲-۷۲۳؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> جنازه وی پس از تشییع تا نجف، در صحن [[حرم امام علی(ع)]] به خاک سپرده شد.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref>  


از وی آثاری چند بر جای مانده است؛ اما جز دیوان شعرش هیچ یک به چاپ نرسیده است.<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹؛ نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref>  
از وی آثاری چند بر جای مانده است؛ اما جز دیوان شعرش هیچ یک به چاپ نرسیده است.<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹؛ نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref>