سیدعبدالمجید ایروانی: تفاوت میان نسخه‌ها

پدرش آیت‌الله [[سیدحجت ایروانی]] از معاریف دانشوران تبریز به شمار می‏‌رفت و به پاس مقام علمی و معنوی خود، مورد احترام همه دانشوران آذربایجان و مردم متدین [[تبریز]] بود.<ref>تاریخ و فرهنگ معاصر، ش5، ص295، «آیت الله سید عبدالمجید ایروانی.</ref><ref>http://www.khosroshahi.org/main/index.php?Page=definition&UID=2391.</ref>جد مادری وی، آیت‌الله [[ابراهیم سلیمانی]] از علمای برجسته و شناخته شده [[نجف]] و از «اوتاد» زمان به شمار می‌رفت.

وی به سال 1332ش. در پی فراگیری دروس مقدماتی حوزه، در 21 سالگی به [[قم]] رفت و از اساتیدی چون آیات عظام [[بروجردی]]، سیدمحمد محقق داماد، محمدعلی اراکی، و [[امام خمینی]] بهره برد.<ref>تاریخ و فرهنگ معاصر، ش5، ص295.</ref><ref>http://www.khosroshahi.org/main/index.php?Page=definition.&UID=2391</ref>

ایروانی به سال 1350ش. به [[تهران]] رفت و به فعالیت‌های فرهنگی از جمله ساماندهی و مدیریت مهدیه تهران پرداخت. به دلیل فعالیت‌های انقلابی همسو با نهضت امام خمینی(ره)، چندین بار به دست ساواک زندانی شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسؤولیت‌های گوناگون بر عهده گرفت؛ از جمله: سرپرستی کمیته انقلاب منطقه 12، عضویت در شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز تهران و مجلس خبرگان رهبری، قائم مقامی دبیرخانه امامان جمعه، سرپرستی روحانیت جنوب و غرب تهران، نمایندگی امام خمینی در بنیاد مستضعفان، و عضویت در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی. همچنین همراه [[حیدرعلی جلالی]]، به سازماندهی اعزام طلاب به جبهه‌های نبرد پرداخت و خود نیز در خط مقدم جنگ حضور داشت.<ref>تاریخ و فرهنگ معاصر، ش5، ص294-299.</ref><ref>http://www.khosroshahi.org/main/index.php?Page=definition&UID=2391.</ref>در پی پایان یافتن جنگ، نمایندگی ولی فقیه و معاونت فرهنگی ستاد رسیدگی به امور آزادگان را بر عهده گرفت.<ref>تاریخ و فرهنگ معاصر، ش5، ص297، «آیت الله سید عبدالمجید ایروانی.</ref>