زیارت وداع: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از مفاهیم موجود در زیارت‌های وداع، سلام فرستادن برای صاحب مزار است. همانطور که رسم عرب، سلام، هنگام خداحافظی است. برای نمونه، زائر در زیارت وداع [[حضرت محمد(ص)]]<ref>اسلام علیک؛ مفاتیح الجنان، اواخر بخش زیارت حضرت رسول(ص).</ref> ، [[ائمه‌ی بقیع(ع)]]،<ref>استودعکم الله و اقرء علیکم السلام. مفاتیح الجنان، زیارت ائمه‌ی بقی</ref> [[امام علی(ع)]]<ref>السلام علیک و رحمة الله وبرکاته؛ مفاتیح الجنان، ذکر وداع امیرالمؤمنین(ع).</ref> ، [[امام کاظم(ع)]]<ref>السلام علیک یا مولاى یا اباالحسن و رحمة الله و برکاته؛ مفاتیح الجنان، زیارت وداع کاظمین(ع).</ref>، [[امام هادی(ع)]] و ا[[مام حسن عسکری(ع)]]<ref>سلام بر شما دو تن که ولى خدایید؛ مفاتیح الجنان، زیارت امام عسکریین(ع).</ref> به آن‌ها سلام می‌فرستد.

زائر در فرازی از زیارت وداع از خدا می‌خواهد، زیارتِ او آخرین زیارتِ عمرش نباشد. این فراز در بسیاری از زیارت‌های وداع آمده است؛ برای نمونه: زیارت وداعِ پیامبر(ع) که از ا[[مام صادق(ع)]] نقل شده،<ref>لاجعله الله آخر تسلیمى علیک؛ مفاتیح الجنان، زیارت حضرت رسول(ص).</ref> زیارت وداع امام علی(ع)،<ref>خداوندا این را آخرین زیارت من از این آستان قرار مده؛ مفاتیح الجنان، اعمال حرم امام حسین(ع).</ref> امام حسین(ع)،<ref>لا جعله الله آخر العهد منى لزیارتک؛ مقتل الحسین، ص ١۴٧؛ فرهنگ جامع سخنان امام حسین (علیه السلام)، ص ٣٢۵.</ref> امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع).<ref>خداوندا... این زیارت را آخرین زیارت ما از حرم این دو امام قرار مده؛ مفاتیح الجنان، زیارت امام عسکریین (ع).</ref>

زائر در برخی از زیارت‌های وداع پس از این فراز از خدا می‌خواهد اگر مرگ مانع زیارت دوباره‌ی او شد، با [[معصومان(ع)]] محشور شود.<ref>...و اگر آخرین زیارتم بود، مرا بااین پیشوایان محشور گردان؛ اعمال حرم امام حسین(ع).</ref>

امام حسین(ع) از مزار حضرت محمد(ص) وداع کرد. این وداع هنگامی بود که می‌خواست از [[مدینه]] به [[مکه]] سفر کند؛ سفری که به [[کربلا]] ختم شد. [[سید بن طاووس]] وداعِ وی را اینگونه نقل می‌کند: «امام حسین(ع) شب آخری که در مدینه بود، کنار مزار پیامبر(ص) به [[دعا]] و زیارت و [[نماز]] پرداخت. نزیک سحر، سر بر [[قبر پیامبر(ص)]] گذاشت و در خواب، حضرت محمد(ص) را دید که مشتاق دیدار او بود؛  پس خداحافظى کرد و از حرم بیرون رفت.»<ref>لهوف، ص180.</ref>

[[امام رضا(ع)]] در آستانه‌ی سفرِ اجباری‌اش از مدینه به [[خراسان]]، از مزار حضرت محمد(ص) وداع کرد. او چندین بار با قبر پیامبر(ص) خداحافظی کرد و دوباره به نزد قبر برگشته و با صداى بلند گریه کرد.

| پس از لینک = فصلنامه فرهنگ زیارت، سال اول، شماره اول، بهار1389 است.