←نویسنده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
ميرزا ابوطالب، معروف به ابوطالب لندنی،<ref>مسیر طالبی، مقدمه، ص۱۸.</ref> فرزند محمد بیک‌خان تبريزى اصفهانی، در سال ۱۱۶۶ق در شهر [[شیعه]]نشین لَكْنَهو در [[هند]] به دنیا آمد.<ref>نامه اهل خراسان، ص ١١٠.</ref> پدرش، [[چمهوری آذربایجان|آذربایجانی]] تبار و متولد [[اصفهان]] بود<ref>چند سفرنامه از سفراى [[ايران]]، نشريه وزارت امور خارجه، شماره سوم، ص ٢۶ و٢٧.</ref> و هنگامی که به علت موضع‌گیری‌هایش مورد خشم [[نادرشاه]] قرار گرفت به هند گریخت.<ref>مقاله «مسير طالبى» ، نشريه فرهنگ خراسان، ضميمه دوره پنجم.</ref> میرزا ابوطالب در ۱۳ سالگی همراه پدرش به مرشدآباد هند هجرت کرد و تا ۲۰ سالگی در آنجا ماند. او مورد توجه حاکمان ایرانی این منطقه قرار گرفت و به منصب‌هایی رسید. وی از کارشکنی‌ها و دشمنی‌های مخالفینش خسته شد و در سال ۱۲۱۳ق<ref>نامه اهل خراسان، ص ١١٠.</ref> مسافرت‌های درازش را به کشورهای آسیایی، آفریقایی و اروپایی آغاز کرد.<ref>چند سفرنامه از سفراى ايران، نشريه وزارت امور خارجه، ص٢۶ و٢٧.</ref> برخی سفر او را به اروپا در راستای همکاری وی با کمپانی [[انگلستان|انگلیسی]] «هند شرقی» دانسته‌اند. او همکاری‌اش را با آن کمپانی قطع کرده و در سال ۱۲۱۸ق به هند بازگشت<ref>مسير طالبى، مقدمه حسین خدیوجم، ص١٢.</ref> و دیده‌هایش را از این سفر ۵ ساله نگاشت. او در سال ۱۲۲۱ق در شهر لکنهو در هند درگذشت.<ref>نامه اهل خراسان، ص ١١٠.</ref> | ميرزا ابوطالب، معروف به ابوطالب لندنی،<ref>مسیر طالبی، مقدمه، ص۱۸.</ref> فرزند محمد بیک‌خان تبريزى اصفهانی، در سال ۱۱۶۶ق در شهر [[شیعه]]نشین لَكْنَهو در [[هند]] به دنیا آمد.<ref>نامه اهل خراسان، ص ١١٠.</ref> پدرش، [[چمهوری آذربایجان|آذربایجانی]] تبار و متولد [[اصفهان]] بود<ref>چند سفرنامه از سفراى [[ايران]]، نشريه وزارت امور خارجه، شماره سوم، ص ٢۶ و٢٧.</ref> و هنگامی که به علت موضع‌گیری‌هایش مورد خشم [[نادرشاه]] قرار گرفت به هند گریخت.<ref>مقاله «مسير طالبى» ، نشريه فرهنگ خراسان، ضميمه دوره پنجم.</ref> میرزا ابوطالب در ۱۳ سالگی همراه پدرش به مرشدآباد هند هجرت کرد و تا ۲۰ سالگی در آنجا ماند. او مورد توجه حاکمان ایرانی این منطقه قرار گرفت و به منصب‌هایی رسید. وی از کارشکنی‌ها و دشمنی‌های مخالفینش خسته شد و در سال ۱۲۱۳ق<ref>نامه اهل خراسان، ص ١١٠.</ref> مسافرت‌های درازش را به کشورهای آسیایی، آفریقایی و اروپایی آغاز کرد.<ref>چند سفرنامه از سفراى ايران، نشريه وزارت امور خارجه، ص٢۶ و٢٧.</ref> برخی سفر او را به اروپا در راستای همکاری وی با کمپانی [[انگلستان|انگلیسی]] «هند شرقی» دانسته‌اند. او همکاری‌اش را با آن کمپانی قطع کرده و در سال ۱۲۱۸ق به هند بازگشت<ref>مسير طالبى، مقدمه حسین خدیوجم، ص١٢.</ref> و دیده‌هایش را از این سفر ۵ ساله نگاشت. او در سال ۱۲۲۱ق در شهر لکنهو در هند درگذشت.<ref>نامه اهل خراسان، ص ١١٠.</ref> | ||
میرزا ابوطالب شاعر نیز بود و آثار فراوانی نگاشت؛ از جمله خلاصة الافکار که سرگذشت شاعران قدیم و هم‌عصر وی است، لبَ السیر و جهان‌نما که گزیده‌ای از تاریخ عمومی جهان است، اشعار میرزا ابوطالب خان، تفضیح الغافلین که وقایع زمان نواب آصف الدوله است، رساله‌ای در علم اخلاق، مباحثی در طب و مسیر طالبی.<ref>ادبيات فارسى بر مبناى تاليف استورى، ص٨٧٩؛ نامه اهل خراسان، ص١١٠ - ١١٢، تفضيح الغافلين، مقدمه مصحح كتاب؛ پيش‌گفتار ايرج افشار بر كتاب خلاصة الافكار ميرزا ابوطالب؛ مسير طالبى، مقدمه مصحح كتاب، ص ٢۴.</ref> | میرزا ابوطالب شاعر نیز بود و آثار فراوانی نگاشت؛ از جمله '''خلاصة الافکار''' که سرگذشت شاعران قدیم و هم‌عصر وی است، '''لبَ السیر و جهان‌نما''' که گزیده‌ای از تاریخ عمومی جهان است، اشعار میرزا ابوطالب خان، '''تفضیح الغافلین''' که وقایع زمان نواب آصف الدوله است، رساله‌ای در علم اخلاق، '''مباحثی در طب''' و '''مسیر طالبی'''.<ref>ادبيات فارسى بر مبناى تاليف استورى، ص٨٧٩؛ نامه اهل خراسان، ص١١٠ - ١١٢، تفضيح الغافلين، مقدمه مصحح كتاب؛ پيش‌گفتار ايرج افشار بر كتاب خلاصة الافكار ميرزا ابوطالب؛ مسير طالبى، مقدمه مصحح كتاب، ص ٢۴.</ref> | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||