التدقیق فی سیر الطریق (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

این کتاب، گزارش مسافرت نویسنده، بین سال‌های ۱۳۱۴ و ۱۳۱۶ش، در دوره [[مظفرالدین شاه]]،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، سرآغاز، ص سی و یک.</ref> به [[مشهد (شهر)|مشهد]] و [[عتبات عالیات]] است. وی گزارش سفر خود از [[بوشهر]] به [[تهران]] و توقفش در تهران را بین سال‌های ۱۳۰۸ و  ۱۳۰۹ش در بخش پایانی کتاب درج کرده است. او از تهران به مشهد سفر کرده و به تهران بازگشته است. مدتى بعد، به زيارت عتبات عاليات و پس از زيارت حرم امامان(ع) در كاظمين، كربلا و نجف به بغداد رفته، با كشتى به ايران بازگشته و در زادگاهش بوشهر، ساکن شده است.<ref>سفرنامه سدید السلطنه، تمام کتاب؛ [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/130 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۰.]</ref> وی شهرها، مناطق، مردم و مکان‌های تاریخی و مذهبی مسیر راه؛ از جمله حرم امامان(ع) و مزار امامزادگان را توصیف کرده است.<ref>سفرنامه سدید السلطنه، تمام کتاب؛ [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/130 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۰-۱۴۰.] </ref>

برای نمونه، وى در روز جمعه ۱۳ ربيع الاول ١٣١۵ق. وارد مشهد شده و از حرم امام رضا(ع) و بناهاى ضميمه آن، گزارش‌هايى ارائه داده و تاكيد مى‌كند اين مطالب غير از نكاتى است كه در كتاب مطلع الشمس، آمده است. بناهایی که به توصیف آن‌ها پرداخته به این شرحند: دار السياده، دار الحفاظ، دار السعاده، گنبد خاتم‌خان، گنبد الله‌وردى‌خان، رواق‌هاى حرم، مسجد بالاسر، مسجد پشت‌سر، مسجد زنانه و صحن جديد.<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٢٩٩ - ٣٠٢؛ [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/131 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۱ و ۱۳۲.]</ref><br />

برخی از شهرها و مناطق مسیر راه تهران-مشهد که در سفرنامه یاد شده‌اند، به ترتیب، به این شرحند: '''تهران'''، منزل خاتون‌آباد (از توابع ورامین)، شریف‌آباد، ایوان‌کی، ده‌نمک،‌ لاسجرد، '''سمنان'''، منزل آهوان، منزل بی‌توشه، '''دامغان'''، مهمان‌دوست، ده ملا، شاهرود، کارونسرای کربلایی اکبر، خیر‌آباد، حسن‌آباد، میامی، دهنه زید، میان‌دشت، عبا‌آباد، مزینان، سوخرد، ریبد، مهر، '''سبزوار'''، زعفرانیه، شوراب، '''نیشابور'''، قدمگاه، '''مشهد.'''<ref>سفرنامه سدیدالسلطنه، فهرست مطالب، ص نوزده-بیست و نه؛ [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/130 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۰.]</ref>

برخی از شهرها و مناطق مسیر راه تهران-عتبات که در این سفرنامه ذکر شده‌اند، به ترتیب، عبارتند از: '''تهران'''، حسن‌آباد، '''قم'''،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٣٠۵-٣٠٧.</ref> تاج‌خاتون، جیرود، ساوشان، ساروق، دیزآباد، قزان، حمیل‌آباد، فرسفج (از توابع ملایر)، کنگاور، صحنه، بیستون، '''کرمانشاه'''، ماهیدشت، هارون‌آباد، کرند، سر پل ذهاب، '''قصر شیرین'''،<ref>[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/133 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۳ و ۱۳۴]</ref> خانقین، قزل‌رباط، یعقوبیه، '''بغداد'''، '''کاظمین'''، مسیب،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٣٠٨-٣٢۴.</ref> '''کربلا'''، منزل نخیله، کاروانسرای شور، '''نجف'''،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٣٢٧-٣٢۴.</ref> (بازگشت به کربلا، کاظمین و بغداد از راه:)کوفه، خان مصلی، خان شور، '''کربلا'''، مسیب، '''کاظمین'''، '''بغداد'''، از راه کشتی به عماره، عزیر، بندر بصره، '''بصره'''، از راه کشتی به محمره ('''خرمشهر''')، فاو، لنگرگاه '''بوشهر'''، عباسی.<ref>[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/133 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۹ و ۱۴۰]</ref>

برخی از مزارهای امامزادگان و بزرگانی که در این سفرنامه یاد شده‌اند به این شرح است: حضرت عبدالعظیم حسنی،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ١٩٣ ١٩٢.</ref> امامزاده جعفر (دامغان)،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٢٠١.</ref> امامزاده یحیی بن موسی(ع) (سبزوار)، ملاهادی سبزواری (سبزوار)،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٢٠٩.</ref> قدمگاه (نیشابور)،{{یادداشت|مى‌گويند آثار قدمين حضرت امام رضا (ع) است. تاريخ بنايش ١٠٩١ قمرى و بر حسب امر شاه سليمان صفوى بنا شده است.<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٢١٣-٢۴٠.</ref>}} حضرت معصومه(س)،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٣٠۵-٣٠٧.</ref> چند امامزاده در ساروق،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص۳۰۳.</ref> دو طفلان مسلم (مسیب)،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٣٠٨-٣٢۴.</ref> قبرستان وادی‌السلام،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص ٣٢٧-٣٢۴.</ref> مسجد سهله،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، ص۳۲۶ و ۳۲۷.</ref>  سلمان فارسى، حذيفه‌ بن يمان،<ref>[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/138 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۸.]</ref> نبی‌الله عزیر(ع).{{یادداشت|درباره این مرقد گفته است:  در ساعت ١١ روز ٢٠ ربيع الثانى، به عزير رسيدم كه زيارتگاه يهود است؛ يهود را معبد و مهمان‌خانه در آن‌جاست و آن نقطه در كناره دجله از طرف مغرب واقع و نخلستان‌هايى در آن‌جا بود و عزير از انبياى بنى‌اسرائيل باشد و هر سال يهوديان به زيارت آن روند.<ref>مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۸.</ref>}}

نویسنده، برخی از سیاست‌های اداری حکومت عثمانی در عراق را مانند گرفتن حق عبور از کاروان‌ها،<ref>[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/134 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۴.]</ref> ممنوعیت سفر شبانه از خانقین تا کربلا<ref>[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/135 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۵.]</ref> و بررسی و ضبط تذکره‌ها هنگام بیرون رفتن از قلمرو عثمانی<ref>[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1365/1/139 مقاله سفرنامه سديد السلطنه بوشهرى، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۱۳۹.]</ref> را شرح داده است.

*گزارش همراه با جزئیات او از حرم امامان(ع) و امامزادگان در مسیر سفر.<ref>سفرنامه سدیدالسلطنه، ص۱۹۲، ۱۹۳، ۲۰۱، ۲۰۹، ۲۱۳، ۲۴۰.</ref>

این کتاب، با تصحیح و تحشیه احمد اقتداری، و با پیوست یادداشت‌هایی از نویسنده از چند مجموعه دیگر،<ref>سفرنامه سدید السلطنه، سرآغاز، ص سی و دو.</ref> با عنوان سفرنامه سدید السلطنه، در ۶۸۸ صفحه، توسط بهنشر، در تهران، در سال ۱۳۶۲ش چاپ شده<ref>[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/863615 س‍ف‍رن‍ام‍ه‌ س‍دی‍دال‍س‍ل‍طن‍ه‌ ، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران.]</ref> و با همان تصحیح، در ۸۶۲ صفحه، توسط انتشارات دکتر محمود افشار یزدی، در تهران، در سال ۱۳۹۳ش منتشر شد.<ref>سفرنامه سدید السلطنه، تصحیح و تحشیه احمد اقتداری، تهران، انتشارات دکتر محمود افشار یزدی، ۱۳۹۳ش؛ [https://literaturelib.com/books/2432/سفرنامۀ+سدیدالسلطنۀ+%28التدقیق+فی+سیر+الطریق%29+ سفرنامه سدید السلطنه، پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات.]</ref> در آغاز این چاپ، پیشگفتاری از ایرج افشار با عنوان گشتی در سفرنامه سدیدالسلطنه، چاپ شده است.<ref>سفرنامه سدیدالسلطنه، صفحه پنجاه و دو.</ref>