حمزة بن قاسم بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
←کتاب‌شناسی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
در نسب او دو قول است: | در نسب او دو قول است: | ||
قول مشهور: حمزة بن قاسم بن محمد بن عبدالله بن عبیدالله (امیر و قاضی حرمین) بن حسن بن عبيدالله بن ابى‌الفضل العباس(ع). در این قول، پدربزرگ | * قول مشهور: حمزة بن قاسم بن محمد بن عبدالله بن عبیدالله (امیر و قاضی حرمین) بن حسن بن عبيدالله بن [[حضرت عباس(ع)|ابى‌الفضل العباس(ع)]]. در این قول، پدربزرگ او، محمد لحیانی معرفی شده است.<ref>عمدة الطالب، ص٣٣٠؛ رجال الطوسى، ص۴٢۴.</ref> | ||
* قول نجاشی: حمزة بن قاسم بن على بن حمزة بن حسن بن عبيدالله (امیر و قاضی حرمین) بن ابى‌الفضل العباس(ع).<ref>رجال النجاشى، ص ١۴٠.</ref> در این قول، پدربزرگ او علی بن حمزة معرفی شده است. | |||
قول نجاشی: حمزة بن قاسم بن على بن حمزة بن حسن بن عبيدالله (امیر و قاضی حرمین) بن ابى‌الفضل العباس(ع).<ref>رجال النجاشى، ص ١۴٠.</ref> در این قول، پدربزرگ او علی بن حمزة معرفی شده است. | |||
برخی، از آنجا که علی بن حمزه، فرزندی به نام قاسم ندارد،<ref>المجدى فى الانساب، ص۴۴٠.</ref> و از آنجا که برای محمد لحیانی فرزندی به نام قاسم و نسل فراوانی برای او گزارش شده، قول مشهور را درست دانسته‌اند.<ref>حمزة بن قاسم علوی، ص۱۲؛ سر السلسلة العلوية، ص١٣٩.</ref> | برخی، از آنجا که علی بن حمزه، فرزندی به نام قاسم ندارد،<ref>المجدى فى الانساب، ص۴۴٠.</ref> و از آنجا که برای محمد لحیانی فرزندی به نام قاسم و نسل فراوانی برای او گزارش شده، قول مشهور را درست دانسته‌اند.<ref>حمزة بن قاسم علوی، ص۱۲؛ سر السلسلة العلوية، ص١٣٩.</ref> | ||
حضرت عباس(ع) چند فرزند داشت؛ ولی نسل وی از عبيدالله گسترش يافت. عبيدالله فرزند لبابه، دانشمند و فرهيخته عصر خود بوده است. او دو فرزند به نام‌هاى عبدالله و حسن داشت كه نسلش از حسن ادامه يافت. حسن بن عبيدالله ۶٧ سال زندگى كرد. او را سرشاخه اصلى نوادگان حضرت عباس شمرده‌اند.<ref>سلسله‌جنبان رادمردى، ص ٣۴.</ref> ابراهيم<ref>اعيان الشيعه، ج٢، ص١٢٨.</ref> عباس، عبيدالله، فضل و حمزه از فرزندان اويند. | حضرت عباس(ع) چند فرزند داشت؛ ولی نسل وی از عبيدالله گسترش يافت. عبيدالله فرزند لبابه، دانشمند و فرهيخته عصر خود بوده است. او دو فرزند به نام‌هاى عبدالله و حسن داشت كه نسلش از حسن ادامه يافت. حسن بن عبيدالله ۶٧ سال زندگى كرد. او را سرشاخه اصلى نوادگان حضرت عباس(ع) شمرده‌اند.<ref>سلسله‌جنبان رادمردى، ص ٣۴.</ref> ابراهيم<ref>اعيان الشيعه، ج٢، ص١٢٨.</ref> عباس، عبيدالله، فضل و حمزه از فرزندان اويند. | ||
عبيدالله بن حسن، در سال ٢٠٣ قمرى از سوى مأمون عباسى، علاوه بر منصب قضاوت، عهده‌دار امارت حرمين شريفين شد و در سال‌هاى ٢٠۴ تا ٢٠۶ه .ق، امارت حج را به عهده داشت.<ref>المحبر، ص۴١؛ المنتظم، ج١٠، ص١٣١؛ الكامل فى التاريخ، ج۶، صص٣۵٨ و ٣٧٩.</ref> | عبيدالله بن حسن، در سال ٢٠٣ قمرى از سوى مأمون عباسى، علاوه بر منصب قضاوت، عهده‌دار امارت حرمين شريفين شد و در سال‌هاى ٢٠۴ تا ٢٠۶ه .ق، امارت حج را به عهده داشت.<ref>المحبر، ص۴١؛ المنتظم، ج١٠، ص١٣١؛ الكامل فى التاريخ، ج۶، صص٣۵٨ و ٣٧٩.</ref> | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۷: | ||
===استادان و شاگردان=== | ===استادان و شاگردان=== | ||
برای او ۲۱ استاد و مشیخه سرشناس نقل کرده‌اند.<ref>حمزة بن قاسم علوی، ص۳۱.</ref> برخی از آن‌ها عبارتند از: احمد بن ادريس اشعرى | برای او ۲۱ استاد و مشیخه سرشناس نقل کرده‌اند.<ref>حمزة بن قاسم علوی، ص۳۱.</ref> برخی از آن‌ها عبارتند از: [[احمد بن ادریس|احمد بن ادريس اشعرى قمى]]، [[احمد بن محمد بن خالد|احمد بن محمد بن خالد برقى]]، [[عبدالعظیم حسنی|عبدالعظيم بن عبدالله حسنى علوى]]، عبدالله بن محمد بن سليمان علوى حسنى،{{یادداشت|وى از محدثان و دانشوران زيدى مذهب بود كه در شهر كوفه به نقل حديث مشغول شد. با توجه به حضور حمزة بن القاسم در سلسله اسناد برخى از امامان زيديه يمن، زيديان او را محدثى زيدى دانسته‌اند.}}<ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج٢، ص١٠۶؛ اوضاع سياسى-اجتماعى و فرهنگى شيعه در عصر غيبت صغرا، صص ٢٢٧ و ٢۶٩.</ref> [[علی بن ابراهیم قمی|على بن ابراهيم قمى]]، [[سعد بن عبدالله بن ابی خلف|سعد بن عبدالله]]، [[محمد بن اسماعیل برمکی|محمد بن اسماعيل البرمكى]]، [[حسن بن متيل|حسن بن مَتّيل]]، جعفر بن محمد بن مالك الفزارى و على بن جنيد الرازى روایت نقل کرده است.<ref>كافى، ج۴، ص١٩٨؛ امالى، صدوق، ص۶١٧؛ ارشاد، ج٢، ص٢٠١؛ اسرار توحيد، ترجمه التوحيد، صدوق، ص٢٧٩؛ تيسير المطالب، ص١٩٢ و ۵١٢؛ علل الشرايع، ج١، ص٩۶؛ كمال الدين و تمام النعمة، ج٢، ص۴١٣؛ الخصال، ج١، ص١۶٩ و ٣٠۵ و ج٢، ص٣۶٣؛ كمال الدين، ج٢، ص٣۵٨؛ معانى الاخبار، ص١٢۶؛ مختصر البصائر، ص۴١٧؛ كامل الزيارات، ص٣٢۴؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص٩٩؛ المحدثون من آل ابى‌طالب، ج١، ص۴۵٠.</ref> | ||
برای او ۲۲ شاگرد سرشناس نقل شده است.<ref>حمزة بن قاسم علوی، ص۳۲.</ref> برخی از آن‌ها عبارتند از: إبراهيم بن الحسن،{{یادداشت|وى پدر ابوالعباس حسنى و از محدثان زيدى مذهب است.}} <ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، ص٣۵١.</ref> حسن بن حمزة بن على علوى حسينى طبرى، ابوعبدالله الحسين بن احمد العلوى، حسين بن ابراهيم بن احمد مكتب، [[هارون بن موسی تلعكبرى]]، حسين بن هارون حسينى،{{یادداشت|او پدر امامان زيدى يمن است و روايات متعددى را از جناب حمزه نقل كرده است.}}<ref>تيسير المطالب، ص١٨؛ الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، ص٣٢٨.</ref> على بن محمد القلانسى، حسين بن ابراهيم بن احمد بن هشام المؤدب، على بن احمد بن محمد الدقاق<ref name=":0">موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۴، ص ١٨۶.</ref> | برای او ۲۲ شاگرد سرشناس نقل شده است.<ref>حمزة بن قاسم علوی، ص۳۲.</ref> برخی از آن‌ها عبارتند از: إبراهيم بن الحسن،{{یادداشت|وى پدر ابوالعباس حسنى و از محدثان زيدى مذهب است.}} <ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، ص٣۵١.</ref> حسن بن حمزة بن على علوى حسينى طبرى، ابوعبدالله الحسين بن احمد العلوى، حسين بن ابراهيم بن احمد مكتب، [[هارون بن موسی تلعكبرى]]، حسين بن هارون حسينى،{{یادداشت|او پدر امامان زيدى يمن است و روايات متعددى را از جناب حمزه نقل كرده است.}}<ref>تيسير المطالب، ص١٨؛ الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، ص٣٢٨.</ref> على بن محمد القلانسى، حسين بن ابراهيم بن احمد بن هشام المؤدب، على بن احمد بن محمد الدقاق<ref name=":0">موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۴، ص ١٨۶.</ref> | ||
===فرزندان=== | ===فرزندان=== | ||
پسرانى به نام‌هاى محمد<ref>بصائر الدرجات، الصفار، ص٣٧۴.</ref>، حسن<ref>تهذيب الانساب، ص٢٨٢.</ref>، على<ref>الأمالى، ص۴۵۵.</ref>، قاسم و حيدر را به وى نسبت داده‌اند.<ref>مجله الينابيع، ج٢۶، ص۵٣.</ref> از میان نوادگان او، ابوطاهر حسن بن محمد بن حسن بن حمزه و پسرش نعمه و نوه‌اش مانكديم،{{یادداشت|مانكديم معرب تركيب گيلكى: مان + ديم به معناى ماه + رخ است.}} از چهره‌هاى بنام علويان در رى بودند.<ref>تهذيب الانساب، ص٢٨٢.</ref> | پسرانى به نام‌هاى محمد<ref>بصائر الدرجات، الصفار، ص٣٧۴.</ref>، حسن<ref>تهذيب الانساب، ص٢٨٢.</ref>، على<ref>الأمالى، ص۴۵۵.</ref>، قاسم و حيدر را به وى نسبت داده‌اند.<ref>مجله الينابيع، ج٢۶، ص۵٣.</ref> از میان نوادگان او، ابوطاهر حسن بن محمد بن حسن بن حمزه و پسرش نعمه و نوه‌اش مانكديم،{{یادداشت|مانكديم معرب تركيب گيلكى: مان + ديم به معناى ماه + رخ است.}} از چهره‌هاى بنام علويان در [[رى]] بودند.<ref>تهذيب الانساب، ص٢٨٢.</ref> | ||
===فعالیت فرهنگی=== | ===فعالیت فرهنگی=== | ||
دوران زندگی حمزه، دوران پرچالشی از نظر مسائل اعتقادی | دوران زندگی حمزه، دوران پرچالشی از نظر مسائل اعتقادی بوده است. مسئله جبر و اختيار، ظهور دوباره غاليان و حيرت [[شيعه]] در دوران غیبت صغرا چالش‌های اعتقادی شیعیان بود.<ref>ر.ك: تاريخ امامت، صص٢۵٠ - ٢٧٠ و دولت عباسيان، صص١٨١ - ٢١٠.</ref> برخی، آثار علمی و روایات حمزه، از جمله کتاب او در رد عقیده جبرگرایان را{{یادداشت|كتاب الرد على محمد بن جعفر الاسدی.}} نشانه حضور وی در زمینه مسائل فرهنگی دوره خویش دانسته‌اند.<ref>حمزة بن قاسم علوی، ص۲۱.</ref> | ||
===فعالیت سیاسی=== | ===فعالیت سیاسی=== | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۸: | ||
*كتاب الرد على محمد بن جعفر الاسدي.<ref>رجال النجاشی، ص۱۴۰.</ref> | *كتاب الرد على محمد بن جعفر الاسدي.<ref>رجال النجاشی، ص۱۴۰.</ref> | ||
از حمزة بن قاسم، بیش از ۵۰ روایت در کتاب‌های روایی شیعه باقی مانده، که موضوع آن‌ها عبارتند از: مباحث كلامى (خداشناسى و امامت)، فضايل و سيره اهل‌بيت(ع)، مواعظ و احاديث تربيتى و اخلاقى، آداب و مستحبات فقهى، | از حمزة بن قاسم، بیش از ۵۰ روایت در کتاب‌های روایی شیعه باقی مانده، که موضوع آن‌ها عبارتند از: مباحث كلامى (خداشناسى و امامت)، فضايل و سيره [[اهل‌بيت(ع)|اهل بيت(ع)]]، مواعظ و احاديث تربيتى و اخلاقى، آداب و مستحبات فقهى، اوضاع آخرالزمان و معارف عام اهل بيت(ع).<ref>كافى، ج۴، ص١٩٨؛ امالى، صدوق، ص۶١٧؛ ارشاد، ج٢، ص٢٠١؛ اسرار توحيد، ترجمه التوحيد، صدوق، ص٢٧٩؛ تيسير المطالب، ص١٩٢ و ۵١٢؛ علل الشرايع، ج١، ص٩۶؛ كمال الدين و تمام النعمة، ج٢، ص۴١٣؛ الخصال، ج١، ص١۶٩ و ٣٠۵ و ج٢، ص٣۶٣؛ كمال الدين، ج٢، ص٣۵٨؛ معانى الاخبار، ص١٢۶؛ مختصر البصائر، ص۴١٧؛ كامل الزيارات، ص٣٢۴؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص٩٩.</ref> | ||
==توثیق== | ==توثیق== | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۴: | ||
==در نگاه زیدیه== | ==در نگاه زیدیه== | ||
حمزة بن قاسم، از برخی دانشوران زیدی مذهب روایت نقل کرده و برخی از آنان از او روایت نقل کرده‌اند. برای نمونه، وی از عبدالله بن محمد بن سليمان علوى حسنى روایت نقل کرده است؛ او از محدثان و دانشوران [[زیدیه|زيدى]] مذهب بود كه در شهر [[كوفه]] به نقل حديث مشغول شد.<ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج٢، ص١٠۶؛ اوضاع سياسى-اجتماعى و فرهنگى شيعه در عصر غيبت صغرا، صص ٢٢٧ و ٢۶٩.</ref> دو نفر از زیدی مذهبانی که از حمزه روایت نقل کرده‌اند عبارتند از: ابرهیم بن الحسن، <ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، ص٣۵١.</ref> و حسين بن هارون حسينى،{{یادداشت|وی پدر امامان زيدى يمن است که روايات متعددى را از حمزه نقل كرده است.}}<ref>تيسير المطالب، ص١٨؛ الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، ص٣٢٨.</ref> | |||
با توجه به حضور حمزة بن القاسم در سلسله اسناد برخى از بزرگان زيديه يمن، زيديان او را محدثى زيدى دانسته‌اند. <ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، صص ٢۵۵ و ٣۵١.</ref> | با توجه به حضور حمزة بن القاسم در سلسله اسناد برخى از بزرگان زيديه يمن، زيديان او را محدثى زيدى دانسته‌اند.<ref>الجداول الصغرى مختصر الطبقات الكبرى، ج١، صص ٢۵۵ و ٣۵١.</ref> | ||
== مدفن == | |||
{{اصلی|مزار حمزه غربی (حله)}} | |||
از جای دفن او، نشانه‌ای در کتاب‌های تاریخی یافت نشده است. تنها حکایتی، مربوط به سال‌های آغازین سده چهاردهم قمری وجود دارد که [[مزار حمزه غربی (حله)|مزار حمزه غربی]] در کشور [[عراق]]، در جنوب شهر [[حله]] را متعلق به او دانسته است. این حکایت از [[سید مهدی قزوینی]] (1210-1300ق) درباره رویدادی که برای پدرش رخ داده نقل شده است.{{یادداشت|بر پایه این حکایت، سید مهدی قزوینی، از پدر خود نقل کرده است که وی به زیارت مرقدی منسوب به حمزة بن کاظم(ع) در جنوب حله نمی‌رفته؛ چرا که معتقد بوده حمزة بن کاظم(ع) در ری دفن شده است. به گفته او، شبی پس از نافله شب، سیدی نزد او آمده و به او گقته صاحب آن مرقد در جنوب حله، حمزة بن کاظم(ع) نبوده، بلکه ابویعلی حمزة بن قاسم علوی عباسی است. به باور پدر سید مهدی قزوینی آن سید، امام مهدی(ع) بوده است.}}<ref>جنة المأوى، حكايت ۴۵؛ منتهى الآمال، ج ١، ص ۴۰۸- ۴۱۰؛ المثل الاعلى، ص۴٠؛ بحارالأنوار، ج۵٣، ص٢٨٣.</ref> | |||
==کتاب‌شناسی== | ==کتاب‌شناسی== | ||
حمزة بن قاسم علوی، کتاب است نوشته محمدسعید نجاتی، که به زندگی حمزة بن قاسم، جایگاه علمی، استادان، شاگردان، فرزندان، بررسی فرهنگی-سیاسی دوران زندگی او، فعالیت فرهنگی و سیاسی او و مرقد حمزة بن قاسم پرداخته است.<ref>حمزة بن قاسم علوی، تمام کتاب.</ref> این کتاب در ۱۸۳ صفحه، توسط پژوهشكده حج و زیارت، نشر مشعر، در | * المثل الاعلی فی ترجمة ابویعلی، نام کتابی است که محمدعلی اردوباری(م.١٣٨٠ق/ ١٣١٢ش) درباره حمزة بن قاسم، در سال ۱۳۶۰ق نگاشته است.<ref>الذريعه، ج ١٩، ص ٧٨؛ حمزة بن قاسم علوی، ص۱۶۰.</ref> این کتاب، با تحقیق و اضافات جودت قروینی، توسط CASIS، در لندن، در سال ۱۴۱۳ق. (۱۹۹۳م/۱۳۷۲ش) به چاپ رسیده است.<ref>[http://www.lib.ir/book/86647277/%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AB%D9%84-%D9%85%D8%AB%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D9%81%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%D8%AC%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%DB%8C%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%85/ کتاب‌شناسی المثل الاعلی فی ترجمه ابی یعلی]، پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران.</ref> اين اثر، در ۹۰ صفحه نگاشته شده و دارای معرفى راويان، آثار و مدح حمزة بن قاسم در كلام بزرگان و معرفى مرقد او است. ۸ مقاله به کتاب ضميمه شده که عبارتند از: زندگى‌نامه كوتاه [[حضرت عباس(ع)]]، زيارت حمزه، [[مزار حمزه شرقی (حله)|حمزه شرقی]]، بناها و ساختمان‌هاى مرقد حمزه، ناحيه مدحتيه كه قبر حمزه در آن قرار دارد، اشعارى كه در مدح ابويعلى سروده شده و معرفى كتاب.<ref>حمزة بن قاسم علوی، ص۱۶۰ و ۱۶۱.</ref> | ||
* الحمزة و القاسم، نام کتابی است نوشته علی بن الحسن خاقانی (ت.۱۳۳۹ق) که به زندگی حمزة بن قاسم پرداخته است. این کتاب توسط المطبعة الحیدریة، در [[نجف]]، در سال ۱۳۶۷ق. چاپ شده است.<ref>حمزة بن قاسم علوی، ص۱۶۱؛ رجال الخاقانی، ص۳۲.</ref> | |||
* حمزة بن قاسم علوی، کتاب است نوشته محمدسعید نجاتی، که به زندگی حمزة بن قاسم، جایگاه علمی، استادان، شاگردان، فرزندان، بررسی فرهنگی-سیاسی دوران زندگی او، فعالیت فرهنگی و سیاسی او و مرقد حمزة بن قاسم پرداخته است.<ref>حمزة بن قاسم علوی، تمام کتاب.</ref> این کتاب در ۱۸۳ صفحه، توسط پژوهشكده حج و زیارت، نشر مشعر، در [[تهران]]، در سال ١٣٩٣ش. چاپ شده است.<ref>[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/3746191 کتاب‌شناسی حمزة بن قاسم علوی]، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران.</ref> | |||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
[[ | [[مزار حمزة بن قاسم (حله)|مرقد حمزة بن قاسم]] | ||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||