خانه تاج‌دار بهو (کربلا): تفاوت میان نسخه‌ها
←بنا
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} ==مکان== ==بنا== ==پانوشت== {{پانویس}} ==منابع== {{برگرفتگی | پیش از لینک...» ایجاد کرد) |
(←بنا) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | ||
==مکان== | ==مکان== | ||
خانه تاج‌دار بهو، در بخش شمالی صحن [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]]، و نزدیک باب السدره قرار داشت.<ref name=":0">حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص ۲۳۷؛ . دائره المعارف الحسينيه تاريخ المراقد، ج 2، ص 147.</ref> | |||
==بنا== | تاج‌دار بهو، همسر سلطان محمدعلی منیرالدوله لکنهوی، (حاکم هند در سال‌های ۱۲۵۰ق) است. وی تاج گران‌بهایی را هنگام زیارت حرم امام حسین(ع)، به حرم اهدا کرد. این زن در کربلا سکونت کرده، خانه و حسینیه زیبایی را بنا کرد.<ref name=":0" /> | ||
خانه و حسينيه در سال ١٩۴۵م تخريب شد و خيابان سدره از ميان آن گذشت.<ref name=":0" /> | |||
بخشى از اين مكان در سمت چب ورودى خيابان سدره، روبه‌روى فندق المباهله باقى مانده است.<ref>حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص ۲۳۷.</ref> | |||
تاج‌دار بهو، همسر نخست سلطان محمدعلی منیرالدوله بود و صاحب فرزند نشد. در کربلا سکونت یافته و حسینیه ای را بنا کرد.<ref name=":1">. دائره المعارف الحسينيه تاريخ المراقد، ج 2، ص 147.</ref> | |||
این خانه به همراه حسینیه در سال ۱۳۶۸ق. برای ساخت خیابان سدره تخریب شد.<ref name=":1" /> | |||
تاج‌دار بهو، در سال ۱۲۵۸ق. به همراه شوهر خود سلطان محمدعلی منیرالدوله (ح.۱۲۵۳-۱۲۵۸ق){{یادداشت|وی سلطان محمدعلی بن محمد ماجد لکهنوی، نهمین پادشاه أوده ([[لکهنو]]، در [[هند]]) بوده است.}} و شمار زیادی از لشکر و خادمان، به کربلا و زیارت حرم امام حسین(ع) آمدند. منیرالدوله و همسرش خدمات بسیاری نسبت به کربلا و به ویژه حرم امام حسین(ع) داشتند. تاج‌دار بهو، دروازه پیشین رواق را با فضه پوشانده و تاج جواهر نشان با سنگ‌های نفیس خود را به حرم هدیه کرد.<ref name=":1" /> | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
| خط ۱۶: | خط ۲۵: | ||
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/931/1/107 | | لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/931/1/107 | ||
}} | }} | ||
'''دائرة المعارف الحسینیة'''، محمدصادق محمد کرباسی، المرکز الحسینی للدراسات، لندن، ۱۴۳۳ق. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||