کتابخانه آقابزرگ تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
←متن وقف‌نامه
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
| متن = <small> | | متن = <small> | ||
بسم الله الرحمن الرحيم، و به ثقتى. | بسم الله الرحمن الرحيم، و به ثقتى. | ||
و امّا بعد. . . از آن‌جايى كه شرع مقدس مرا بر آن داشت كه يك صدقه جاريه‌اى از خود به جاى بگذارم، و از طرفى فرزندانم مرا تشويق مى‌نمودند كه كتاب‌هايم در نجف اشرف بماند تا همه علاقه‌مندان و طلّاب و بزرگان بتوانند از آن استفاده كنند، فرصت را غنيمت شمردم و از خداوند عزوجل طلب خير و صلاح نمودم و صيغه وقف را بر تمام آنچه در كتابخانه داشتم، جارى كردم؛ كتابخانه‌اى كه در سال ١٣۵۴ق با خود از سامراء به نجف آوردم. | حمد خدايى را سزاست كه بر خطورات قلب همگان واقف، و از خفاياى سرّى مردم مطّلع، و بر آنچه در برگ‌برگ دفاتر نوشته مى‌شود، عالم است. سلام و درود بر كسى كه قرآن كريم بر او نازل شد؛ قرآنى كه همه كتاب‌هاى آسمانى گذشته را نسخ نمود، و سلام بر اوصاى معصوم پيامبر و سلام بر حافظان شريعت. و امّا بعد. . . از آن‌جايى كه شرع مقدس مرا بر آن داشت كه يك صدقه جاريه‌اى از خود به جاى بگذارم، و از طرفى فرزندانم مرا تشويق مى‌نمودند كه كتاب‌هايم در نجف اشرف بماند تا همه علاقه‌مندان و طلّاب و بزرگان بتوانند از آن استفاده كنند، فرصت را غنيمت شمردم و از خداوند عزوجل طلب خير و صلاح نمودم و صيغه وقف را بر تمام آنچه در كتابخانه داشتم، جارى كردم؛ كتابخانه‌اى كه در سال ١٣۵۴ق با خود از سامراء به نجف آوردم. البته اين وقف شامل كتب چاپ شده‌ام، مانند «الذّريعة» و «طبقات اعلام الّشيعة» نمى‌شود؛ چراكه آنها بايد فروخته شوند و درآمدش در چاپ مجلّدات بعدى صرف گردد. همچنين شامل مخطوطاتى كه به دست خود نوشتم، نمى‌شود؛ چراكه قبلاً آنها را براى اهل علمِ از ميان فرزندان پسرم وقف خاصّ نمودم تا از آن منتفع شوند و اقدام به چاپش نمايند. توليت اين كتابخانه را به دامادم حاج شيخ حسين و جناب سيد مهدى مدرّسى و فرزندان پسرم كه در تهرانند و فرزندان ايشان واگذار كرده‌ام، و ايشان (ان‌شاءالله) به نگه‌دارى از آن اقدام خواهند كرد، و عوائد و منافع آن را صرف هزينه‌هاى كتابخانه مى‌كنند. بر فرض اگر فرزندانم كسى از نسل خود باقى نگذاشتند يا كسى از ايشان اقدام به نگه‌دارى از كتابخانه نكرد، كتاب‌ها به كتابخانه امير مؤمنان (ع) منتقل شود؛ كتابخانه‌اى كه علّامه امينى چند سال پيش از اين آن را تأسيس نمود. در هر صورت اين كتاب‌ها تا زمانى كه قابل استفاده باشد، وقف شده تا اين‌كه حضرت ولىّ‌عصر (عج) ظهور نمايد و در مورد آن به اذن پروردگار خود تصميم بگيرند. كسى كه اين وقف را از وقفيّت برگرداند، گناهش بر عهده خودش خواهد بود. صيغه وقف در روز جمعه ٢۵ ماه ذى‌الحجه، درست يك ماه بعد از «دحوالارض» اجرا شد و بعد از گذشت سه ماه و سه روز از اجراى صيغه، در روز پنج‌شنبه بيست‌ويكم رمضان مفاد آن را در حالى كه در خانه خود در نجف اشرف نشسته‌ام، با دست لرزان خويش نوشتم. | ||
البته اين وقف شامل كتب چاپ شده‌ام، مانند «الذّريعة» و «طبقات اعلام الّشيعة» نمى‌شود؛ چراكه آنها بايد فروخته شوند و درآمدش در چاپ مجلّدات بعدى صرف گردد. همچنين شامل مخطوطاتى كه به دست خود نوشتم، نمى‌شود؛ چراكه قبلاً آنها را براى اهل علمِ از ميان فرزندان پسرم وقف خاصّ نمودم تا از آن منتفع شوند و اقدام به چاپش نمايند. | |||
توليت اين كتابخانه را به دامادم حاج شيخ حسين و جناب سيد مهدى مدرّسى و فرزندان پسرم كه در تهرانند و فرزندان ايشان واگذار كرده‌ام، و ايشان (ان‌شاءالله) به نگه‌دارى از آن اقدام خواهند كرد، و عوائد و منافع آن را صرف هزينه‌هاى كتابخانه مى‌كنند. بر فرض اگر فرزندانم كسى از نسل خود باقى نگذاشتند يا كسى از ايشان اقدام به نگه‌دارى از كتابخانه نكرد، كتاب‌ها به كتابخانه امير مؤمنان (ع) منتقل شود؛ كتابخانه‌اى كه علّامه امينى چند سال پيش از اين آن را تأسيس نمود. | |||
در هر صورت اين كتاب‌ها تا زمانى كه قابل استفاده باشد، وقف شده تا اين‌كه حضرت ولىّ‌عصر (عج) ظهور نمايد و در مورد آن به اذن پروردگار خود تصميم بگيرند. كسى كه اين وقف را از وقفيّت برگرداند، گناهش بر عهده خودش خواهد بود. | |||
صيغه وقف در روز جمعه ٢۵ ماه ذى‌الحجه، درست يك ماه بعد از «دحوالارض» اجرا شد و بعد از گذشت سه ماه و سه روز از اجراى صيغه، در روز پنج‌شنبه بيست‌ويكم رمضان مفاد آن را در حالى كه در خانه خود در نجف اشرف نشسته‌ام، با دست لرزان خويش نوشتم. | |||
فانى، آقابزرگ تهرانى | فانى، آقابزرگ تهرانى | ||