محمد بن علی النقی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
←مادر
(←تبار) |
(←مادر) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | ||
<br /> | |||
==ولادت== | |||
محمد بن علی النقی(ع)، در سال ۲۲۸ قمری، در روستای صرایا، در سه فرسخی [[مدینه]] به دنیا آمد.<ref>ابن شهر آشوب مازندرانى، مناقب آل ابیطالب، ج4، ص382.</ref> برخی تاریخ‌نگاران و رجال‌نگاران، تولد او را در سال 236 یا 238 قمری دانسته<ref name=":0">طبرسى، اعلام الورى با علام الهدى، ص 367؛ مسعودى، مروج الذهب، ج 2، ص 489.</ref> و برخی این مطلب را رد کرده‌اند؛<ref name=":1">ستاره درخشان منطقه دجیل عراق، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۴، ص۱۰۹.</ref> زیرا همان افراد، زمان تولد [[امام حسن عسکری(ع)]] را که کوچک‌تر از محمد بوده، سال ۲۳۱ یا ۲۳۲ قمری دانسته‌اند؛<ref name=":0" /> از این رو، سال تولد محمد نمی‌تواند 236 یا 238 قمری باشد.<ref name=":1" /> | |||
پدر وی، [[امام هادی(ع)]]، پس از ولادت او، در گوش‌های او اذان و اقامه گفته و در هفتمین روز تولد او، سنت‌های مذهبی مانند ختنه، تراشیدن سر، انفاق نقره هم‌وزن موهای نوزاد و عقیقه را انجام داده و برای او کنیه، که برای احترام به کار می‌رفت، تعیین کرد.<ref>محمدتقى مجلسى، روضة المتقين، ج 8، ص 626.</ref> | |||
== | == نام == | ||
محمد | نام او محمد بوده و برای وی کنیه‌های بسیاری مانند ابوجعفر، ابوجاسم، ابواشارات، ابوبرهان، ابوعلی و ابواحمد برشمرده‌اند. او با لقب‌هایی چون سَبْعُ الدّجیل{{یادداشت|شیر دجیل.}}، اسَد الدجیل، سَبع الجزیره، باب الحوائج، حامی الجار{{یادداشت|پشتیبان همسایگان.}} و أخوالعباس شناخته می‌شود. کنیه‌ها و لقب‌های او را نشانه ویژگی‌های اخلاقی او مانند شجاعت، سخاوت و گذشت دانسته‌اند. شناخته شده‌ترین کنیه او «ابوجعفر» و معروف‌ترین لقب وی «سَبْعُ الدجیل» است.<ref>سيدمحمود غريفى، سبعالدجيل مناخ القاصد الى سامراء، ص 4-5.</ref> | ||
==تبار== | ==تبار== | ||
پدر وی، [[امام هادی(ع)|علی بن محمد(ع)]]، امام هفتم [[شیعه|شیعیان]] و مشهور به امام هادی(ع) است؛ از این رو، حافظ ابونعیم اصفهانی، نسب او را دارای منزلتی آسمانی<ref>حافظ ابونعيم اصفهانى، حلية الاولياء، ج 5، ص 71.</ref> و برخی، نسب او را از شمس ضحی نورانی و بر آن ستون نوری از فجر صبحگاهی دانسته‌اند.<ref>باقر شريف القرشى، موسوعة سيرة اهل البيت، ج 34، ص 17.</ref> | پدر وی، [[امام هادی(ع)|علی بن محمد(ع)]]، امام هفتم [[شیعه|شیعیان]] و مشهور به امام هادی(ع) است؛ از این رو، حافظ ابونعیم اصفهانی، نسب او را دارای منزلتی آسمانی<ref>حافظ ابونعيم اصفهانى، حلية الاولياء، ج 5، ص 71.</ref> و برخی، نسب او را از شمس ضحی نورانی و بر آن ستون نوری از فجر صبحگاهی دانسته‌اند.<ref>باقر شريف القرشى، موسوعة سيرة اهل البيت، ج 34، ص 17.</ref> | ||
==مادر== | ==مادر== | ||
مادر | مادر محمد بن علی النقی(ع)، زنی ام ولد بوده و نام وی سلیل، حدیثه، سوسن و جدّه گزارش شده است. سبب شهرت او به «جده»، این است که وی مادر [[امام حسن عسکری(ع)]] و جده [[امام مهدی(ع)]] بوده است. او در وطن خود، منطقه نوبه، از توابع [[سودان|سودانِ]] کنونی، دارای اعتبار و منزلت بود؛ وقتی خاندان و خانواده‌اش به اسارت درآمدند، او نیز در زمره اسیران بوده و به عنوان کنیز به [[مدینه]] آورده شد. گفته شده، با هدایت و لطف الهی، بر [[امام هادی(ع)]] وارد شده و با وی ازدواج کرد. امام هادی(ع)، او را از هر پلیدی و آلودگی دور دانسته و به او مژده داد به زودی مادر [[امام حسن عسکری(ع)|امام یازدهم]] خواهد شد. سلیل، در دو کتاب «عیون المعجزات» و «جلاء العیون»، از عارفان و صالحان شمرده شده {{یادداشت|سلیل کانت من العارفات الصالحات.}} و تاریخ‌نگاران دیگر نیز، از پاکدامنی و پرهیزکاری او سخن گفته‌اند. | ||
امام حسن عسکری(ع)، مادر خود سلیل را وصی خود قرار داد و او را از زمان شهادت خود با خبر کرد. وی با شنیدن این خبر به شدت گریه کرده و ناله سر داد و امام(ع) او را به آرامش دعوت کرد.{{یادداشت|ای مادر! جزع مکن که تقدیر الهی جاری خواهد شد.}} پس از شهادت و دفن امام حسن عسکری(ع) در [[سامراء]]، سلیل در این شهر ساکن شده و وصیت کرد پس از مرگ او را کنار شوهر و فرزندانش دفن کنند.<ref>شيخ مفيد، الارشاد، ج 2، ص 279؛ اعلام الورى، ص 366، شيخ عباس قمى، منتهى الآمال، ج 2، ص 443، شيخ ذبيحالله محلاتى، رياحين الشريعه، ج 3، ص 24- 25؛ محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج 50، ص 235؛ طبرى آملى، دلايل الامامه، ص 424؛ على بن عيسى اربلى، كشف الغمه، ج 3، ص 271؛ شيخ حسين بن عبدالوهاب، عيون المعجزات، ص 134، اعيان الشيعه، ج 3، ص 289.</ref> امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع)، به برخی اصحاب و پیروان خود سفارش می‌کردند در برخی امور، هنگامی که به آن دو دسترسی نداشتند، به سلیل مراجعه کنند. او را پس از شهادت امام حسن عسکری(ع) پناه و دادرس شیعیان دانسته‌اند.<ref>شيخ حسين بن عبدالوهاب، عيون المعجزات، ص 134، اعيان الشيعه، ج 3، ص 289.</ref> | |||
==مزار== | ==مزار== | ||
{{اصلی|مزار سید محمد بن علی النقی(ع)}} | {{اصلی|مزار سید محمد بن علی النقی(ع)}} | ||