←پانوشت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} ==پانوشت== {{پانویس}} ==منابع== {{برگرفتگی | پیش از لینک = مقاله | منبع...» ایجاد کرد) |
(←پانوشت) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[آذر]]|روز=[[۱۶]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[آذر]]|روز=[[۱۶]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} | ||
== واژه‌شناسی == | |||
ساباط، به معنای سازه‌ای سقف‌دار بین دو | |||
كتاب العين، ج7، ص218. | |||
السَّابَاطُ: سقيفة بين دارين من تحتها طريق نافذ. | |||
فراهيدى، خليل بن احمد، كتاب العين، 9جلد، نشر هجرت - قم، چاپ: دوم، 1409 ه.ق. | |||
الصحاح، ج3، ص1129 | |||
و السَّابَاطُ: سَقيفةٌ بين حائطين تحتَها طريق، و الجمع سَوَابِيطُ و ساباطاتٌ. | |||
جوهرى، اسماعيل بن حماد، الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربية، 6جلد، دار العلم للملايين - بيروت، چاپ: اول، 1376 ه.ق. | |||
مفردات الفاظ قرآن، ج2، ص178 | |||
سَابَاط: راه عبور و راه گذر ميان دو خانه كه مسقف است (دالان). | |||
راغب اصفهانى، حسين بن محمد، ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن (راغب اصفهانى)، 4جلد، مرتضوي - تهران، چاپ: دوم، 1374 ه.ش. | |||
المحكم و المحيط الأعظم، ج8، ص440 | |||
و السَّاباطُ: سَقِيفَةٌ بين دارَيْنِ. و ساباطُ: موضع | |||
ابن سيده، على بن اسماعيل، المحكم و المحيط الأعظم، 11جلد، دار الكتب العلمية - بيروت، چاپ: اول، 1421 ه.ق. | |||
معجم مقاييس اللغه، ج3، ص128 | |||
السين و الباء و الطاء أصلٌ يدلُّ على امتدادِ شىء، و كأنه مقاربٌ لباب الباء و السين و الطاء، يقال شعر سَبْط و سَبِطٌ، إذا لم يكن جَعداً. | |||
ابن فارس، احمد بن فارس، معجم مقاييس اللغة، 6جلد، مكتب الاعلام الاسلامي - قم، چاپ: اول، 1404 ه.ق. | |||
در گذشته يک ساباط (گذر)، منسوب به [[امام زمان(ع)]]، متصل به ديوار [[آستان مقدس امام علی(ع)|آستان امام علي(ع)]]،در [[نجف]] قرار داشته است.<ref name=":0">مقام‌های حضرت مهدی(ع) در عراق، فصلنامه فرهنگ زیارت، ش۳۰، ص۱۱۲.</ref> | |||
[[سیدبهاءالدین حسینی نیلی|سید بهاءالدین حسینی نیلی]]، از عالمان سده هشتم قمری، نقل کرده است که در سال ۷۲۰ق، [[امام مهدی(ع)]] شبی به خانه یکی از [[شیعه|شیعیان]] که فلج بود، آمده، او را شفا داد و سپس او را به یک ساباط (گذر) برد که متصل به دیوار آستان امام علی(ع) بود و به او گفت: «این ساباط، محل رفت‌وآمد من برای زیارت جدم امیرمؤمنان(ع) است. پس هر شب آن را ببند». از آن زمان، این ساباط به زیارتگاه مردم نجف تبدیل شد و هرکس برای آنجا نذری می‌کرد، حاجتش برآورده می‌شد.<ref>السلطان المفرّج عن اهل الایمان، ص4٧-4٨؛ بحار الانوار، ج5٢، ص٧4.</ref> با توجه به توسعه‌های مکرر آستان مقدس پس از تاریخ گفته شده، این ساباط به احتمال زیاد در محدوده صحن شریف قرار گرفته و امروزه نشانی از آن باقی نمانده است.<ref name=":0" /> | |||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | ||
| خط ۱۳: | خط ۴۹: | ||
| لینک = | | لینک = | ||
}} | }} | ||
* '''بحار الانوار'''، محمدباقر مجلسي، مؤسسة الوفاء، بيروت، 1403ق، (1983م). | |||
* '''السلطان المفرّج عن اهل الایمان فیمن رأی صاحب الزمان'''، علی بن عبدالکریم بهاءالدین نیلی، تحقیق قیس العطار، دلیل ما، قم، ۱۴۲۶ق. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||