وادی مهزور: تفاوت میان نسخه‌ها

وادی، واژه‌ای عربی، به معنای شکاف میان کوه‌ها، زمین‌های بلند و تپه‌ها است که مسیر عبور سیل است.<ref>كتاب العين، ج‏8، ص98؛ لسان العرب، ج‏15، ص384.</ref> به باور برخی، «وادی» بستر ریزش آبی است که از سیل به وجود آمده؛ از این رو، به درّه نیز وادی گفته‌اند.<ref name=":2">مفردات ألفاظ القرآن، ص862؛ ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن، ج‏4، ص436.</ref> ریشه وادی، «و، د، ی» به معنای روان شدن است.<ref>تهذيب اللغة، ج‏14، ص163؛ المصباح المنير، ج‏2، ص654.</ref> جمع وادی، «اودیة» بوده<ref>كتاب العين، ج‏8، ص98.</ref> و در آیه{{قلم رنگ|سبز|فَسالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِها}}{{یادداشت|هر دره‏‌اى بقدر گنجایشش سيلاب مي‌گيرد.}}<ref>سوره رعد، آیه 17.</ref> به کار رفته است.<ref name=":2" /> برخی، برای برابرِ فارسی وادی، واژگان «رود فصلی»<ref>رویکردهای زیبایی‌شناسی شهری برای کناره رود فصلی، ص۲.</ref> و «رود-دره فصلی» را به کار برده‌اند.<ref>اصول و معیارهای طراحی ساماندهی رود-دره‌های فصلی؛ مجله مدیریت شهری، ش۳۳، ص۲۵۹.</ref> واژه‌هایی مانند آبراهه،{{یادداشت|به معنای گذرگاه سیل.}}<ref>فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه «آبراهه».</ref> مَسیل،<ref>''فرهنگ جامع واژگان مترادف و متضاد زبان فارسی، ذیل واژه «وادی».''</ref> آبکند و کال،<ref>''فرهنگ جامع واژگان مترادف و متضاد زبان فارسی، ذیل واژه «کال».''</ref> دیگر واژه‌های مترادف «وادی» در زبان فارسی است.

«مَهْزُور» از ریشه «ه، ر، ز» است، که به معنای «زدن با عصا به پشت و پهلو»<ref>تهذيب اللغة، ج‏6، ص88.</ref> و «زدن با چوب»<ref>جمهرة اللغة، ج‏2، ص712.</ref> آمده است. برخی، قید «شدید» را به معنای نخست<ref>المحكم و المحيط الأعظم، ج‏4، ص229.</ref> و برخی، به معنای دوم افزوده‌اند.<ref>القاموس المحيط، ج‏2، ص259؛ لسان العرب، ج‏5، ص263.</ref> «مهزور» به معنای کسی است که با عصا به پشت و پهلوی او زده شده باشد.<ref>القاموس المحيط، ج‏2، ص259؛ تاج العروس، ج‏7، ص621.</ref>

وادی مَهْزُور،<ref>مراصد الإطلاع علي أسماء الأمكنة و البقاع، ج‏3، ص1340.</ref> پیش از اسلام «قُریظه» نام داشت. این نامگذاری به علت ساکن شدن بنی‌قریظه در کنار این وادی بوده است. برخی، در گذشته آن را «وادی الغاوی» خوانده‌اند.<ref>المغانم المطابه فی معالم طابه، ص۴۷۲.</ref> برخی از مردم مدینه، به ویژه ساکنان حرّه، آن را «وادی مبعوث» می‌نامند؛ زیرا برخی از سرشاخه‌های آن از بالای «حرّه مبعوث» می‌آید.<ref>معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج‏1، ص705 و ۷۰۶.</ref> بر پایه گزارشی در ۱۴۱۸ق. امروزه نام‌های پیشین آن فراموش شده و تنها با نام‌های وادی مهزور و وادی مبعوث شناخته می‌شود.<ref>معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۷۰۵.</ref>

وادی مهزور، از جنوب شرقی [[مدینه]] به شمال غربی آن، نزدیک به مرکز حوزه یثرب به [[وادی مذینب|وادی مُذَینب]] می­‌ریزد و اندکی پس از آن، هر دو به وادی بطحان می‌پیوندند. سرچشمه‌های این وادی [[حرّه شوران]] در جنوب شرقی یثرب است، که تقریباً 25 تا 40 کیلومتر تا حوزة یثرب فاصله دارد.<ref name=":0">معالم المدینه المنوره بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۷۰۹-۷۱۱.</ref>

==‌ویژگی==

وادی مهزور یکی از وادی‌­های کوچک،<ref name=":0" /> ولی خطرآفرین [[مدینه]] بوده است؛ زیرا از گذشته، بارها طغیان کرده و مدینه را در خطر غرق شدن قرار داده است.<ref>معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج‏1، ص711.</ref>

برخی وادی مهزور را، از وادی‌های مبارک مدینه دانسته‌اند؛ زیرا آب این وادی از [[حره شوران|حرّه شوران]] آغاز می‌شود و بر پایه روایتی در منابع [[اهل سنت]]، [[حضرت محمد(ص)]] از خدا خواست به این حرّه برکت بدهد.{{یادداشت|رأی رسول الله(ص) إبلا فی السوق فأعجبه سمنها فقال: «أین کانت ترعی هذه؟» قالوا: «بحرة شوران»، فقال: «بارک الله فی شوران».}}<ref>معالم المدينة المنورة بين العمارة و التاريخ، ج‏1، ص704.</ref>

[[بنی‌قریظه]]، نخستین کسانی بودند که در این وادی ساکن شده، چاه کنده و باغ و بستان به پا کردند.<ref>الدرة الثمينة في أخبار المدينة، ص۲۸.</ref>

وادی مهزور، بارها طغیان کرد و [[مسجد النبی(ص)]] را در شرف غرق شدن قرار داد. یکی از آن موارد، در دوره [[عثمان بن عفان]]، خلیفه سوم رخ داد. وی در نزدیکی بئر مدری، سدّی ساخت تا سیل را از مسجد و [[مدینه]] باز دارد.<ref>[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/613/1/380 حجاز در صدر اسلام، ص380]؛ مراصد الإطلاع علي أسماء الأمكنة و البقاع، ج‏3، ص1340؛ تاريخ معالم المدينة المنورة قديما و حديثا، ص293.</ref>  

 

*'''تاج العروس من جواهر القاموس'''، محمد بن محمد مرتضى زبيدى، دار الفكر، بيروت، 1414ق.

 

*'''ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن'''، حسين بن محمد راغب اصفهانى، ، مرتضوي، تهران، 1374ش.

*'''تهذيب اللغة'''، محمد بن احمد ازهرى، احياء التراث العربي، بيروت، 1421ق.

*'''جمهرة اللغة'''، محمد بن حسن بن درید (ابن دريد)، دار العلم للملايين، بيروت، 1988م.

*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/613 '''حجاز در صدر اسلام'''،] صالح احمد على، ترجمه عبدالمحمد آیتی، نشر مشعر، تهران،  1375ش.

*'''الدرة الثمينة في أخبار المدينة'''، محمد بن محمود بن نجار (ابن نجار)، تحقیق و تصحیح حسين محمدعلى‏ شكرى، دار الارقم بن ابي الارقم‏، بيروت‏، اول، بی‌تا.

 

*'''القاموس المحيط'''، محمد بن يعقوب فيروز آبادى، دار الكتب العلمية، بيروت، 1415ق.

 

*'''كتاب العين'''، خليل بن احمد فراهيدى، نشر هجرت، قم، 1409ق.

*'''لسان العرب'''، محمد بن مكرم (ابن منظور)، دار صادر، بيروت، 1414ق.

*'''المحكم و المحيط الأعظم'''، على بن اسماعيل بن سیده (ابن سيده)، دار الكتب العلمية، بيروت، 1421ق.

*'''مراصد الإطلاع علي أسماء الأمكنة و البقاع'''، ابن عبد الحق بغدادى، دار الجيل، بيروت، 1412ق.

*'''المصباح المنير فى غريب الشرح الكبير للرافعى'''، احمد بن محمد فيومى، مؤسسه دار الهجرة، قم، 1414ق.

*'''مفردات ألفاظ القرآن'''، حسين بن محمد راغب اصفهانى، دار القلم، بيروت، 1412ق.