حج پیاده: تفاوت میان نسخه‌ها

==حج و زیارت با پای برهنه==

بر پایه احادیث برهنه بودن پا هنگام ورود به حرم و نیز در حال طواف مشمول پاداش است و سیره معصومان نیز چنین بوده است.<ref>. المحاسن، ج1، ص68؛ الکافی، ج4، ص398، 412.</ref> بنا بر روایتی از حضرت محمد(ص)، هفتاد تن از حضرت محمدان الهی در حج گزاری خود به احترام حرم، مسیر ذی طوی تا مکه را با پای برهنه پیموده‌اند.<ref>. تلخیص الحبیر، ج7، ص275.</ref> به نظر برخی روایتگران از جای پای موجود در مقام ابراهیم نیز بر می‌آید که آن حضرت هنگام بنای کعبه و قرار گرفتن بر روی این سنگ پابرهنه بوده است.<ref>. مکه و مدینه تصویری از توسعه و نوسازی، ص162.</ref>

در شماری از منابع، فضیلت پابرهنگی در مکان‌های مقدس همچون حرم مطهر امامان بقیع(ع): از آیه ۱۲ سوره طه /۲۰ «فاخلع نعلیک انک بالواد المقدس طوی» استنباط شده است.<ref>. جواهر الکلام، ج19، ص283؛ جرعه‌ای از صهبای حج، ص258.</ref> برهنگی پا از آداب زیارت برخی معصومان<ref>. کامل الزیارات، ص255، 363، 392؛ تهذیب، ج6، ص54، 86.</ref> و پیاده‌روی به سوی مزار آنان دارای ثواب بسیار<ref>. الانوار الالهیه، ص130.</ref> شمرده شده است.

بسیاری از فقهای امامی نذر حج با پای برهنه به شرط توانایی و ضرر نداشتن را صحیح شمرده و آن را منعقد می‌دانند.<ref>. ذخیرة المعاد، ج1، ق3، ص566؛ العروة الوثقی، ج4، ص524-525.</ref> به تصریح بسیاری از آنان وصیت به چنین حجی نیز نافذ است.<ref>. العروة الوثقی، ج4، ص588؛ مصباح الهدی، ج11، ص351-352؛ براهین الحج، ج2، ص194-195.</ref> ولی معدودی از آنان به استناد حدیثی ـ که در آن حضرت محمد(ص) زنی را که نذر کرده بود با پای برهنه عازم مکه شود، به سوار شدن بر مرکب امر فرمود ـ این نذر را نامشروع دانسته و بر آن‌اند که چنین نذری منعقد نمی‌شود.<ref>. الدروس الشرعیه، ج1، ص317؛ الرسائل العشر، ص196.</ref>

به نظر برخی فقهای اهل سنت التزام به نذر حج با پای برهنه ضروری نیست و نذرکننده می‌تواند با کفش مسیر حج را بپیماید.<ref>. مغنی المحتاج، ج4، ص364؛ حواشی الشروانی، ج10، ص89.</ref>

در منابع حدیثی و فقهی برهنه بودن پا در برخی از مقدمات یا واجبات حج و عمره مستحب شمرده شده است؛ از جمله:

افزون بر موارد یاد شده، پابرهنه بودن هنگام به جا آوردن برخی عبادات از جمله هنگام خارج شدن برای نماز عید فطر و نماز عید قربان و نیز نماز جمعه مستحب به شمار رفته است.<ref>. دعائم الاسلام، ج1، ص182؛ منتهی المطلب، ج6، ص44.</ref>

==پانویس==