←برتری
(←فضیلت) برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
(←برتری) برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
در روایتی از حضرت محمد(ص) برتری پیادگان در حج بر سواران به برتری ماه شب چهارده بر ستارگان تشبیه شده است<ref>. | در روایتی از حضرت محمد(ص) برتری پیادگان در حج بر سواران به برتری ماه شب چهارده بر ستارگان تشبیه شده است<ref>اخبار مکه، الفاکهی، ج1، ص398.</ref> | ||
در برتری حج پیاده بر حج سواره اختلاف وجود دارد که ناشی از وجود روایاتی دال بر برتری هر یک از این دو بر دیگری است.<ref>. نک: تهذیب، ج5، ص11-13.</ref> برخی فقیهان در مقام جمع میان این دو دسته روایات گفتهاند که حج پیاده چنانچه موجب ضعف و اخلال به ادای عبادت نگردد، بهتر از حج سواره است؛<ref>. المقنعه، ص385؛ المبسوط فی فقه الامامیه، ج1، ص302؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص94-95.</ref> ولی در غیر این صورت یا در صورتی که پیادهروی ناشی از بخل و فرار از پرداخت هزینه وسیله نقلیه باشد، حج سواره برتر است.<ref>. من لایحضره الفقیه، ج2، ص218-219؛ منتهی المطلب، ج10، ص116-117؛ مسالک الافهام، ج2، ص150، 151.</ref> همچنین برخی، روایات دال بر برتری حج پیاده را بر افضل بودن ادای مناسک با پای پیاده پس از رسیدن به مکه حمل کردهاند.<ref>. شرح فروع الکافی، ج5، ص321.</ref> وجوه دیگری نیز در مقام جمع میان این روایات در فقه امامی مطرح شده است.<ref>. نک: تهذیب، ج5، ص12-13؛ لوامع صاحبقرانی، ج7، ص126-128.</ref> | در برتری حج پیاده بر حج سواره اختلاف وجود دارد که ناشی از وجود روایاتی دال بر برتری هر یک از این دو بر دیگری است.<ref>. نک: تهذیب، ج5، ص11-13.</ref> برخی فقیهان در مقام جمع میان این دو دسته روایات گفتهاند که حج پیاده چنانچه موجب ضعف و اخلال به ادای عبادت نگردد، بهتر از حج سواره است؛<ref>. المقنعه، ص385؛ المبسوط فی فقه الامامیه، ج1، ص302؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص94-95.</ref> ولی در غیر این صورت یا در صورتی که پیادهروی ناشی از بخل و فرار از پرداخت هزینه وسیله نقلیه باشد، حج سواره برتر است.<ref>. من لایحضره الفقیه، ج2، ص218-219؛ منتهی المطلب، ج10، ص116-117؛ مسالک الافهام، ج2، ص150، 151.</ref> همچنین برخی، روایات دال بر برتری حج پیاده را بر افضل بودن ادای مناسک با پای پیاده پس از رسیدن به مکه حمل کردهاند.<ref>. شرح فروع الکافی، ج5، ص321.</ref> وجوه دیگری نیز در مقام جمع میان این روایات در فقه امامی مطرح شده است.<ref>. نک: تهذیب، ج5، ص12-13؛ لوامع صاحبقرانی، ج7، ص126-128.</ref> |