جعفر بن ادریس قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جعفر بن ادریس قزوینی'''، امام و مؤذن مسجدالحرام

ابوعبدالله جعفربن ادریس بن محمدبن زیدبن یونس قزوینی (- حدود ۳۱۲ق) به تیره بنی عدی بن کعب از قریش نسب برده<ref>التدوین، ج1، ص170؛ ج2، ص375؛ ضیافة الاخوان، ص136.</ref> و از اعقاب عمربن خطاب* مقیم قزوین می‌باشد.<ref>التدوین، ج1، ص170؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> از زمان و مکان تولد و دوران کودکی او اطلاعی در دست نیست. خاندان وی از خاندان‌های مشهور شیعی در قزوین بودند. احمد بن ادریس برادر جعفر، حسن بن احمد بن ادریس، محمد بن احمد بن ادریس برادرزادگان جعفر از این خاندان‌اند.<ref>ضیافة الاخوان، ص137.</ref>

جعفر در قزوین علومی چون فقه وحدیث را نزد اکابر علمای عصر خویش مانند یحیی بن عبدک و ابن ماجه فرا گرفت.<ref>التدوین، ج2، ص375؛ ضیافة الاخوان، ص136-137.</ref> ابن ماجه صاحب سنن (۲۰۹–۲۷۳ق) از مشایخ وی است. جعفر از راویان حدیث بود.<ref>المجروحین، ج2، ص152؛ ج3، ص17؛ الانتقاء، ص136-137؛ الشریعه، ج4، ص2012.</ref> او از طریق کسانی مانند داود بن سلیمان و او با واسطه از امام رضا(ع) روایت نقل کرده است.<ref>الامالی، ص448؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> شیخ طوسی نیز در آمالی روایتی از جعفر را نقل کرده است.<ref>الامالی، ص448؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref>

جعفر بن ادریس در مکه مجلس تدریس فقه و حدیث برپا کرده و شاگردانی را تربیت کرد که برخی از آنان در شمار ناقلان روایت از وی قرار دارند. عبدالواحد حسن بصلانی البندار و ابوبکر احمد بن ابراهیم بن سعید الشروطی<ref>التدوین، ج2، ص375.</ref> از آن جمله‌اند. جعفر درحدود سال ۳۱۲ق. درگذشت.<ref>التدوین، ج2، ص376؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> از مدت زندگی، مکان درگذشت و محل دفن وی اطلاعی در دست نیست.