جواد اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از قتل عمادالدین زنگی در ۵۴۱ق، جانشین و فرزند وی سیف‌الدین غازی (حک: ۵۴۱–۵۴۴) جواد اصفهانی را وزیر خود گردانید.<ref>تاریخ دولة آل سلجوق، ص 322؛ وفیات الاعیان، ج 5، ص 144.</ref> او در این دوره قدرت و ثروت بسیار به دست آورد و از آن‌روی که در مدت وزارت خود بذل و بخشش فراوان می‌کرد، به«جواد» شهرت یافت.<ref>وفیات الاعیان، ج 5، ص 144.</ref> در دورة امارت قطب‌الدین مودود (حک: ۵۴۴–۵۶۴)، جانشین و برادر سیف‌الدین غازی، جواد اصفهانی همچنان در مسند وزارت باقی ماند. اما در ۵۵۸ق قطب‌الدین مودود بر وی خشم گرفت و به زندانش افکند؛ و او در ۵۵۹ق در زندان درگذشت.<ref>الکامل، ج 11، ص 306-307؛ وفیات الاعیان، ج 5، ص 145.</ref> گویا افزایش نفوذ وی بر مودود گران آمده و موجب هراسش شده بود.<ref>وفیات الاعیان، ج5، ص145.</ref> برخی علت دستگیر شدن وی را سعایت از او نزد مودود به سبب افزایش جود و کرمش دانسته‌اند.<ref>مرآة الزمان فی تاریخ الاعیان، ص 154؛ العقد الثمین، ج 2، ص309-310.</ref>

جمال‌الدین در ۵۴۹ق، شخصی را از طرف خود به مکه فرستاد تا با مبلغ پنج هزار درهم، خانه کعبه را از داخل و نیز ارکان آن را با پوششی از صفحات طلا و نقره آراسته کند.<ref>اتحاف الوری، ج 2، ص514.</ref> سپس در ۵۵۰ق، درِ خانه کعبه را بازسازی کرد و برای آن پوششی از نقره آب‌طلاکاری شده ساخت و نام خلیفة عباسی المقتفی لأمر الله (خلافت: ۵۳۰–۵۵۵) را بر آن نوشت.<ref>اتحاف الوری، ج 2، ص515.</ref> او آستانة درِ کعبه را با صفحه‌ای از طلا مزین نمود<ref>رحلة ابن جبیر، ص92.</ref> و حجر اسماعیل را بازسازی کرد.<ref>الکامل، ج11، ص308؛ مرآة الزمان، ص154؛ العقد الثمین، ج2، ص309.</ref> در ۵۵۰ یا ۵۵۱ق همه ورودی‌های مسجدالحرام را بازسازی کرد<ref>اتحاف الوری، ج2، ص516.</ref> و بر ارتفاع آنها افزود.<ref>مرآة الزمان، ص154؛ العقد الثمین، ج2، ص309.</ref> در ۵۵۲ق نیز مناره باب عمره را ساخت.<ref>اتحاف الوری، ج 2، ص 517.</ref> همچنین گنبد «سقایة العباس» را از چوب ساخت، که تا ۸۰۷ق پابرجا بود و در آن سال تخریب و بازسازی شد.<ref>اتحاف الوری، ج 3، ص 443.</ref> او برای دریافت اجازة این اقدامات، برای المقتفی هدیه باارزشی فرستاد و برای امیر مکّه، عیسی بن فلیته (امارت: ۵۵۶–۵۵۰) هدایای نفیس و فراوانی، از جمله یک عمامه به قیمت سیصد دینار، فرستاد.<ref>الکامل، ج 11، ص 308.</ref>

جواد اصفهانی همچنین در بالای جبل الرحمه مسجدی ساخت و پله‌هایی را از پایین تا بالای کوه ایجاد کرد. تا پیش از این، مردم در بالا رفتن از کوه با سختی مواجه بودند. بازسازی مسجد خیف در منا از دیگر اقدامات وی است که در این راه اموال فراوانی صرف کرد.<ref>الکامل، ج 11، ص 308.</ref>

از مهم‌ترین اقدامات جواد اصفهانی در مدینه، ساختن حصاری در گرداگرد شهر بود<ref>الکامل، ج11، ص308؛ وفیات الاعیان، ج5، ص144.</ref> که شهر را در برابر حمله اعراب بادیه‌نشین محافظت می‌کرد.<ref>مرآة الزمان، ص 154؛ العقد الثمین، ج 2، ص309.</ref> او برای این کار اموال فراوانی صرف کرد<ref>رحلة ابن جبیر، ص92.</ref> و پس از ساخت حصار، خطیب مدینه جواد اصفهانی را بر منبر دعا می‌کرد.<ref>مرآة الزمان، ص 154؛ العقد الثمین، ج2، ص309.</ref>

او همچنین هر سال برای فقیران و درماندگان ساکن مکه و مدینه، اموال و لباس‌هایی را، به مقداری که برای یک سال آنها کافی باشد، می‌فرستاد.<ref>وفیات الاعیان، ج5، ص144.</ref>

جواد اصفهانی پس از درگذشت در ۵۵۹ق، در ابتدا در موصل به خاک سپرده شد. سپس در ۵۶۰ق، بنا بر وصیتش جنازه‌اش به مدینه منتقل و در این شهر دفن شد.<ref>الکامل، ج11، ص306؛ وفیات الاعیان، ج5، ص145.</ref> اسدالدین شیرکوه (مقتول ۵۶۴ق) هزینه انتقال تابوت وی به مدینه را تأمین و چند نفر را مأمور کرد که به نیابت از وی حج بگزارند و چند نفر دیگر را مأمور کرد که در طول مسیر حمل تابوت، برای وی قرآن بخوانند و به هر شهری برسند مردم را به نماز خواندن بر جنازه وی فرا بخوانند. در شهرهای تکریت، بغداد، حلّه، فَید، مکه و مدینه بر جنازه وی نماز خوانده شد.<ref>الکامل، ج11، ص307.</ref> همچنین جنازه او را وارد کوفه کردند و گویا در دو حرم امام علی(ع) و امام حسین(ع) در نجف و کربلا طواف دادند.<ref>مرآة الزمان، ص155؛ العقد الثمین، ج2، ص310.</ref>