حج در ادبیات: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۲۳۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۰
اصلاح و تکمیل شناسه
(اصلاح و تکمیل شناسه)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:صفحه نخست نسخه خطی سفرنامه ناصرخسرو.jpg|بندانگشتی|صفحه نخست [[سفرنامه ناصرخسرو]] که در کتابخانه بریتانیا نگه‌داری شده و یکی از کهن‌ترین نسخه‌های موجود است. سفرنامه ناصرخسرو، یکی از کهن‌ترین و برجسته‌ترین سفرنامه‌های منثور پارسی شمرده شده، که در آن به [[حج]] و [[حرمین]] نیز پرداخته شده است.|جایگزین=|400x400پیکسل]]
[[پرونده:صفحه نخست نسخه خطی سفرنامه ناصرخسرو.jpg|بندانگشتی|صفحه نخست [[سفرنامه ناصرخسرو]] که در کتابخانه بریتانیا نگه‌داری شده و یکی از کهن‌ترین نسخه‌های موجود است. سفرنامه ناصرخسرو، یکی از کهن‌ترین و برجسته‌ترین سفرنامه‌های منثور پارسی شمرده شده، که در آن به [[حج]] و [[حرمین]] نیز پرداخته شده است.|جایگزین=|400x400پیکسل]]


'''حج در ادبیات پارسی'''، گستره وسیعی دارد. در بسیاری از شعرهای پارسی، که در این زمینه سروده شده‌اند، به بزرگداشت [[حج]] و [[حرمین]] یا شرح سفر شاعر به حج پرداخته‌ شده است. درون‌مایه این آثار را، آرزومندی حج، دشواری راه و اخلاق و اسرار حج تشکیل داده است. برجسته‌ترین نمونه‌های آن را، برخی از قصیده‌های افضل‌الدین خاقانی (م.۵۹۵ق) و منظومه [[تحفة العراقین]] دانسته‌اند. در برخی از سروده‌های پارسی، از واژگان مربوط به حج و حرمین، برای توصیف معشوق یا ستایش بزرگان بهره برده شده است.
'''حج در ادبیات پارسی'''، گستره وسیعی دارد. بسیاری از شعرهای پارسی، به بزرگداشت [[حج]] و [[حرمین]] اختصاص دارد. ابیات و قطعه‌های فراوانی در ادبیات منظوم پارسی با مضامینی همچون آرزوی حج، دشواری راه حج و جنبه‌های اخلاقی و اسرار حج اختصاص یافته است. همچنین واژگان مرتبط به حج و حرمین بارها در شعر پارسی کاربردهای شاعرانه یافته و دستمایه آرایه‌های ادبی بوده است چنانکه شاعران از این واژگان برای توصیف معشوق یا ستایش بزرگان بهره گرفته‌اند.برخی از منظومه‌های فارسی نیز در شرح سفر واقعی یا خیالی حج‌گزارش شاعر سروده شده است.  


در نثر پارسی، برجسته‌ترین آثار را، سفرنامه‌ها دانسته‌اند، که کهن‌ترین آن [[سفرنامه ناصرخسرو]] است. در ادبیات معاصر، توجه به حج ادامه داشته و در شکل‌های تازه‌ای نیز، مانند داستان، نمایشنامه و ادبیات کودک و نوجوان عرضه شده است.
برجسته‌ترین نمونه‌های ادبیات منظوم حج در زبان پارسی را، برخی از قصیده‌های افضل‌الدین خاقانی (م.۵۹۵ق) و منظومه [[تحفةالعراقین|تحفة العراقین]] او که گزارشی است از سفر حج دانسته‌اند. منظومه [[فتوح الحرمین]] محیی الدین لاری (قرن دهم) که یک راهنمای حج منظوم است و نیز سفرنامه منظوم حج یک بانوی اصفهانی در عصر صفوی از دیگر منظومه‌های پارسی در موضوع حج است.
 
در نثر پارسی، برجسته‌ترین آثار را، سفرنامه‌ها دانسته‌اند، که کهن‌ترین آن [[سفرنامه ناصرخسرو]] است. سفرنامه‌ها و راه‌نماهای حجِّ کهن دیگری نیز در زبان پارسی نگاشته شدند، که برخی مانند «لطائف الاذکار» و «رساله حجازیه» و نیز کتاب «بیان واقع» باقی مانده‌اند. در عصر قاجار سفرنامه نویسی حج رونق و شتاب زیادی یافت، ده‌ها سفرنامه حج از این دوران به یادگار مانده است.
 
در ادبیات معاصر نیز توجه به حج ادامه داشته و افزون بر سفرنامه‌ نویسی در شکل‌های تازه‌ای نیز، مانند داستان، نمایشنامه و ادبیات کودک و نوجوان عرضه شده است.


==در شعر پارسی==
==در شعر پارسی==