بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==چیستی== | ==چیستی== | ||
=== جمع === | |||
جمع بین الصلاتین، در اصطلاح فقه عبارت است از خواندن دو نماز ظهر و عصر و نیز مغرب و عشا بدون فاصله، به گونه‌ای که نمازهای پنجگانه در سه وقت خوانده شود.<ref>منتهی المطلب، ج6، ص401؛ کتاب الصلوه، ج2، ص22؛ تفصیل الشریعه، ص471. «کتاب الصلوة»</ref> به باور شماری از فقیهان، مراد از جمع بین الصلاتین را اقامه دو نماز در وقت فضیلت یکی از آن دو دانسته‌اند، چه فاصله‌ای میان آن دو باشد یا نباشد.<ref>نک: مستمسک العروه، ج5، ص556-557؛ موسوعه الامام الخویی، ج13، ص275؛ تفصیل الشریعه، ص470.</ref> | |||
برخی فقیهان، تصریح کرده‌اند که اقامه نماز نافله میان دو نماز، خللی به جمع بین الصلاتین وارد نمی‌کند<ref>المهذب البارع، ج1، ص496؛ جواهر الکلام، ج7، ص310-311؛ ج9، ص38؛ موسوعه الامام الخویی، ج13، ص275-276. «کتاب الصلوة»</ref>؛ ولی به باور برخی فقیهان [[شیعه]]، جمع بین الصلاتین هنگامی تحقق می‌یابد که حتی نماز نافله میان آن دو خوانده نشود.<ref>نک: النهایه، ج1، ص362؛ ذخیرة المعاد، ج2، ص253؛ تفصیل الشریعه، ص471 - 472.</ref> | |||
در پاره‌ای منابع، خواندن نماز ظهر یا مغرب در آخر وقت آنها و متصل کردن آنها به نماز عصر یا عشا را که در ابتدای وقت اقامه شوند، «جمع صوری» گفته‌اند.<ref>سلسلة المسائل الفقهیه، ج7، ص 58؛ دراسات فقهیه، ص233.</ref> همچنین | === تقدیم و تأخیر === | ||
مراد از «جمع تقدیم» مقدّم داشتن نماز دوم بر وقت فضیلت یا وقت اختصاصی خود است؛ مانند اقامه نماز عصر در وقت نماز ظهر و اقامه نماز عشا در وقت نماز مغرب.<ref>کشاف القناع، ج2، ص3؛ مسائل الفقهیه، ص7.</ref> مراد از «جمع تأخیر» به تأخیر انداختن نماز اول از وقت فضیلت یا وقت اختصاصی خود است؛ مانند اقامه نماز ظهر در وقت نماز عصر و اقامه نماز مغرب در وقت نماز عشا.<ref>کشاف القناع، ج2، ص3؛ مسائل الفقهیه، ص7.</ref> | |||
=== جمع صوری و تفریق === | |||
در پاره‌ای منابع، خواندن نماز ظهر یا مغرب در آخر وقت آنها و متصل کردن آنها به نماز عصر یا عشا را که در ابتدای وقت اقامه شوند، «جمع صوری» گفته‌اند.<ref>سلسلة المسائل الفقهیه، ج7، ص 58؛ دراسات فقهیه، ص233.</ref> همچنین فاصله انداختن میان دو نماز، یا خواندن نافله میان آن دو، یا خواندن هر یک از دو نماز در وقت فضیلت آن را «تفریق» خوانده‌اند.<ref>العروة الوثقی، ج2، ص415؛ تحفه رضویه، ص342؛ تحریر الوسیله، ج1، ص153-154.</ref> | |||
==در ادای مناسک حج== | ==در ادای مناسک حج== | ||
موضوع «جمع بین الصلاتین» از | موضوع «جمع بین الصلاتین» یکی از مسائل مورد اختلاف در مذهب‌های فقهی است که هنگام ادای [[مناسک حج]] و [[عمره]] بروز و ظهور بیشتری می‌یابد، بویژه آن که برخی مصداق‌های آن به برخی مناسک حج مربوط می‌شود.<ref name=":0" /> | ||
تبیین مشروعیت جمع بین الصلاتین، از آن رو که عالمان شیعه به جواز آن قائل‌اند و در عمل هم بدان التزام دارند، ولی بیشتر عالمان اهل سنت را جایز نمی‌دانند، اهمیت دارد.<ref name=":0">جمع بین الصلاتین، ص2، 3.</ref> | |||
شماری از احادیث شیعه جمع بین الصلاتین را موجب فزونی یافتن روزی<ref>الخصال، ص505.</ref> و سر و سامان یافتن امور<ref>الکافی، ج3، ص287.</ref> دانسته و حکمت جواز آن را گسترش یافتن وقت برای انجام کارهای دیگر و به مشقت نیفتادن امت ذکر کرده‌اند.<ref>علل الشرائع، ج2، ص321 - 322.</ref> | |||
==در سیره معصومان== | ==در سیره معصومان== | ||
بر | بر پایه منابع تاریخی و حدیثی، [[حضرت آدم(ع)]] و [[حضرت ابراهیم(ع)]] دو نماز مغرب و عشا را در [[مزدلفه]] به صورت جمع خواندند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج1، ص27؛ علل الشرائع، ج2، ص437.</ref> به گزارش منابع تاریخی<ref>تاریخ الاسلام، ج2، ص704؛ البدایة و النهایه، ج5، ص177؛ السیرة النبویه، ج4، ص293- 294، 359.</ref> و حدیثی<ref>صحیح مسلم، ج4، ص41 - 42؛ سنن ابن ماجه، ج2، ص1025 - 1026؛ الکافی، ج4، ص247.</ref> حضرت محمد(ص) در [[حجة الوداع]] میان نماز ظهر و عصر در روز [[عرفه]] و نیز میان نماز مغرب و عشا در شب [[عید قربان]] در مزدلفه جمع کرد. همچنین بر پایه احادیثی در منابع [[شیعه]]<ref>تفسیر عیاشی، ج1، ص273؛ من لایحضره الفقیه، ج1، ص287.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>صحیح مسلم، ج2، ص151؛ سنن ابی داود، ج1، ص271، 272؛ سنن الترمذی، ج1، ص121.</ref> پیامبر(ص) در شرایط عادی نیز گاهی میان دو نماز جمع می‌کرده است. بر پایه روایاتی دیگر، حضرت محمد(ص) در خیبر شش ماه نمازهای خود را بصورت جمع می‌خواند.<ref>المعجم الاوسط، ج6، ص256؛ مجمع الزوائد، ج2، ص160- 161.</ref> او در [[غزوه تبوک]] نیز میان دو نماز ظهر و عصر و نیز دو نماز مغرب و عشا جمع می‌کرد.<ref>صحیح مسلم، ج7، ص60-61؛ تاریخ الاسلام، ج2، ص636-637.</ref> [[امامان]] شیعه نیز گاهی در شرایط عادی نمازهای خود را بصورت جمع به جا می‌آوردند و این کار را صریحاً تأیید کرده‌اند.<ref>الکافی، ج3، ص287؛ تهذیب، ج2، ص263.</ref> | ||
==اشکال== | ==اشکال== | ||
در متون فقهی، جمع بین الصلاتین در موقعیت‌ها و حالت‌های | در متون فقهی، جمع بین الصلاتین در موقعیت‌ها و حالت‌های گوناگون مورد بحث قرار گرفته است؛ برخی از آنها چنین‌اند: | ||
===در شرایط عادی=== | ===در شرایط عادی=== | ||
به نظر فقیهان امامی، جمع بین الصلاتین در شرایط عادی جایز است.<ref>المبسوط فی فقه الامامیه، ج1، ص140؛ ذکری، ج2، ص331-335؛ ج4، ص335؛ جواهر الکلام، ج 7، ص309-311.</ref> مهمترین مستندات آنان عبارتند از: | ==== شیعه ==== | ||
به نظر فقیهان امامی، جمع بین الصلاتین در شرایط عادی جایز است.<ref>المبسوط فی فقه الامامیه، ج1، ص140؛ ذکری، ج2، ص331-335؛ ج4، ص335؛ جواهر الکلام، ج 7، ص309-311.</ref> مهمترین مستندات آنان عبارتند از: | |||
# هر یک از نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشا دارای سه نوع وقت‌اند: وقت اختصاصی، وقت فضیلت، وقت مشترک.<ref>تهذیب، ج2، ص39-40؛ وسائل الشیعه، ج4، ص141، 156.</ref> وقت اختصاصی نمازهای ظهر و مغرب به ترتیب از ابتدای زوال و مغرب به اندازه خواندن این دو نماز، و زمان اختصاصی نماز عصر و عشا، به ترتیب در انتهای وقت دو نماز عصر و عشا به‌اندازة خواندن چهار رکعت است.<ref>جامع الخلاف، ص55؛ نهایة الاحکام، ج1، ص311؛ المعتبر، ج2، ص35.</ref> سایر اوقات، وقت مشترک میان دو نماز ظهر و عصر یا وقت مشترک میان دو نماز مغرب و عشا یا وقت فضیلت آنها به شمار می‌روند (اوقات نماز*). بنابراین لازمه جمع بین دو نماز ظهر و عصر یا جمع بین دو نماز مغرب و عشا، خواندن یکی از دو نماز در خارج وقت خود نیست بلکه در صورت جمع، همه نمازها در وقت خود اقامه می‌شوند<ref>الخلاف، ج1، ص588-589؛ نک: تذکرة الفقهاء، ج2، ص365؛ سلسلة المسائل الفقهیه، ج7، ص22 - 25.</ref>؛ | |||
# سیرة رسول اکرم(ص) مبنی بر جمع بین الصلاتین که بارها در شرایط عادی در مدینه رخ داده است<ref>تفسیر عیاشی، ج1، ص273؛ من لایحضره الفقیه، ج1، ص287.</ref>؛ | |||
# احادیث حاکی از جواز جمع بین الصلاتین.<ref>الکافی، ج3، ص286، 287؛ علل الشرائع، ج2، ص321؛ من لایحضره الفقیه، ج1، ص287.</ref> | |||
به نظر مشهور علمای امامیه، به استناد افضلیت توزیع عبادت در طول زمان<ref>المهذب البارع، ج1، ص496؛ کتاب الصلاه، ج2، ص23.</ref> و نیز استحباب ادای هر نماز در وقت فضیلت آن،<ref>موسوعه الإمام الخویی، ج11، ص219-220. «کتاب الصلاة»</ref> | به نظر مشهور علمای امامیه، به استناد افضلیت توزیع عبادت در طول زمان<ref>المهذب البارع، ج1، ص496؛ کتاب الصلاه، ج2، ص23.</ref> و نیز استحباب ادای هر نماز در وقت فضیلت آن،<ref>موسوعه الإمام الخویی، ج11، ص219-220. «کتاب الصلاة»</ref> اقامه جداگانه نمازها از جمع میان آنها در شرایط عادی برتر است.<ref>المقنعه، ص165؛ کشف الغطاء، ج3، ص126؛ جواهر الکلام، ج7، ص310-311.</ref> برخی از امامیه بر آن‌اند که در شرایط عادی در صورت خواندن نوافل بین دو نماز، جمع نکردن میان دو نماز و در صورت اقامه نکردن نوافل، جمع کردن برتری دارد.<ref>الرسائل العشر، ص123؛ الحدائق، ج6، ص150-151.</ref> | ||
==== اهل سنت ==== | |||
هرچند معدودی از شافعیان به استناد احادیث<ref>صحیح مسلم، ج2، ص151؛ سنن ابی داود، ج1، ص271-272؛ سنن الترمذی، ج1، ص121.</ref> جمع بین الصلاتین را در شرایط عادی جایز دانسته‌اند،<ref>المجموع، ج4، ص384.</ref> عموم فقهای اهل سنت آن را جایز نشمرده‌اند.<ref>المدونة الکبری، ج1، ص115؛ المبسوط، سرخسی، ج1، ص149؛ المجموع، ج4، ص384.</ref> ده‌ها روایت در منابع گوناگون اهل سنت، اعم از صحاح،<ref>صحیح مسلم، ج2، ص151-153؛ صحیح البخاری، ج1، ص39-40.</ref> سنن<ref>سنن الترمذی، ج1، ص121؛ سنن ابی داود، ج1، ص272؛ سنن النسائی، ج1، ص290.</ref> و منابع دیگر<ref>مسند الامام احمد بن حنبل، ج1، ص 71، 81؛ الموطا، ج1، ص144؛ المصنّف، ج2، ص 555-556.</ref> حاکی از عمل رسول خدا(ص) مبنی بر جمع میان دو نماز در غیر حالت عذر و سفر است. راویان این سیرة نبوی کسانی چون عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمر، ابوایوب انصاری، ابوهریره، جابر بن عبدالله انصاری و عبدالله بن مسعود هستند. محدثان و فقهای اهل سنت از یک سو عمل نکردن فقها به مفاد این احادیث را دالّ بر غیرقابل استناد بودن آنها دانسته<ref>سنن الترمذی، ج1 ص121-122.</ref> و از سوی دیگر، به توجیه و تأویل آنها پرداخته‌اند، مانند این که جمع مذکور، جمع صوری بوده است<ref>الحجة علی اهل المدینه، ج1، ص177؛ شرح معانی الآثار، ج1، ص160-166؛ المبسوط سرخشی، ج1، ص149-150.</ref> یا آن که در شرایط عذر یا سفر یا بارش باران بوده است.<ref>مسائل الامام أحمد، ج3، ص 177؛ الحاوی فی فقه الشافعی، ج2، ص359؛ الاستذکار، ج2، ص211.</ref> زیرا به نظر آنان، وقت هر یک از نمازهای پنجگانه مختص است و وقت مشترک ندارند (اوقات نماز). | هرچند معدودی از شافعیان به استناد احادیث<ref>صحیح مسلم، ج2، ص151؛ سنن ابی داود، ج1، ص271-272؛ سنن الترمذی، ج1، ص121.</ref> جمع بین الصلاتین را در شرایط عادی جایز دانسته‌اند،<ref>المجموع، ج4، ص384.</ref> عموم فقهای اهل سنت آن را جایز نشمرده‌اند.<ref>المدونة الکبری، ج1، ص115؛ المبسوط، سرخسی، ج1، ص149؛ المجموع، ج4، ص384.</ref> ده‌ها روایت در منابع گوناگون اهل سنت، اعم از صحاح،<ref>صحیح مسلم، ج2، ص151-153؛ صحیح البخاری، ج1، ص39-40.</ref> سنن<ref>سنن الترمذی، ج1، ص121؛ سنن ابی داود، ج1، ص272؛ سنن النسائی، ج1، ص290.</ref> و منابع دیگر<ref>مسند الامام احمد بن حنبل، ج1، ص 71، 81؛ الموطا، ج1، ص144؛ المصنّف، ج2، ص 555-556.</ref> حاکی از عمل رسول خدا(ص) مبنی بر جمع میان دو نماز در غیر حالت عذر و سفر است. راویان این سیرة نبوی کسانی چون عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمر، ابوایوب انصاری، ابوهریره، جابر بن عبدالله انصاری و عبدالله بن مسعود هستند. محدثان و فقهای اهل سنت از یک سو عمل نکردن فقها به مفاد این احادیث را دالّ بر غیرقابل استناد بودن آنها دانسته<ref>سنن الترمذی، ج1 ص121-122.</ref> و از سوی دیگر، به توجیه و تأویل آنها پرداخته‌اند، مانند این که جمع مذکور، جمع صوری بوده است<ref>الحجة علی اهل المدینه، ج1، ص177؛ شرح معانی الآثار، ج1، ص160-166؛ المبسوط سرخشی، ج1، ص149-150.</ref> یا آن که در شرایط عذر یا سفر یا بارش باران بوده است.<ref>مسائل الامام أحمد، ج3، ص 177؛ الحاوی فی فقه الشافعی، ج2، ص359؛ الاستذکار، ج2، ص211.</ref> زیرا به نظر آنان، وقت هر یک از نمازهای پنجگانه مختص است و وقت مشترک ندارند (اوقات نماز). | ||
| خط ۴۲: | خط ۵۸: | ||
===در روز جمعه=== | ===در روز جمعه=== | ||
فقیهان امامی<ref>المعتبر، ج2، ص136؛ الحدائق، ج6، ص150؛ جواهر الکلام، ج7، ص308، ج9، ص30.</ref> و شافعی<ref>المجموع، ج4، ص383؛ مغنی المحتاج، ج1، ص271؛ حواشی الشروانی، ج2، ص394.</ref> جمع بین دو نماز ظهر و عصر یا جمعه و عصر را در روز جمعه جایز یا مستحب دانسته‌اند. به نظر فقهای امامی در روز جمعه جمع میان دو نماز جمعه و عصر یا دو نماز ظهر و عصر، بر خلاف روزهای دیگر، از | فقیهان امامی<ref>المعتبر، ج2، ص136؛ الحدائق، ج6، ص150؛ جواهر الکلام، ج7، ص308، ج9، ص30.</ref> و شافعی<ref>المجموع، ج4، ص383؛ مغنی المحتاج، ج1، ص271؛ حواشی الشروانی، ج2، ص394.</ref> جمع بین دو نماز ظهر و عصر یا جمعه و عصر را در روز جمعه جایز یا مستحب دانسته‌اند. به نظر فقهای امامی در روز جمعه جمع میان دو نماز جمعه و عصر یا دو نماز ظهر و عصر، بر خلاف روزهای دیگر، از اقامه جداگانه دو نماز برتر و افضل است.<ref>نک: المقنعه، ص165؛ السرائر، ج1، ص304؛ کتاب الصلاة، ج2، ص23.</ref> | ||
===در عرفات و مزدلفه=== | ===در عرفات و مزدلفه=== | ||