بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''چاه اَریس''' یا '''چاه خاتم''' یا '''بئر النبی(ص)'''، یکی از چاههای [[مدینه]] است که پیش از تخریب، در غرب مسجد قدیم [[مسجد قبا|قبا]] قرار داشت. | '''چاه اَریس''' یا '''چاه خاتم''' یا '''بئر النبی(ص)'''، یکی از چاههای [[مدینه]] است که پیش از تخریب، در غرب مسجد قدیم [[مسجد قبا|قبا]] قرار داشت. | ||
بر پایه برخی منابع [[اهل سنت]]، [[حضرت محمد(ص)]] از این چاه نوشیده و وضو گرفته است و بر پایه گزارشی، با دمیدن، آن را [[تبرک|متبرک]] کرده است. | بر پایه برخی منابع [[اهل سنت]]، [[حضرت محمد(ص)]] از این چاه نوشیده و وضو گرفته است و بر پایه گزارشی، با دمیدن، آن را [[تبرک|متبرک]] کرده است. انگشتر حضرت محمد(ص) که پس از [[ابوبکر بن ابیقحافه|خلیفه اول]] و [[عمر بن خطاب|دوم]] به [[عثمان بن عفان|عثمان]] رسیده بود، هنگامی که عثمان با آن بازی میکرد یا به کارگران فرمان میداد در چاه افتاد. | ||
این چاه و ساختمانی که روی آن بنا شده بود، تا پیش از گسترش مسجد قبا وجود داشت. امروزه جای آن را، در ضلع غربی مسجد قبا، در محل حوض و آبشاری که ساخته شده میدانند. به گفته برخی، جای کنونی آن، روبهروی در غربی میانه مسجد، در سنگفرش پیادهرو است. | |||
==نام== | ==نام== | ||
چاه اَریس، به «اویس» نیز خواند شده که به گمان، تصحیف است.<ref>تاریخ مکه المشرفه، ج2، ص138.</ref> واژه «اریس»، به معنای کشاورز، در کاربرد [[شام|شامیان]] به کشاورزان سواحل [[دجله]] و [[فرات]] گفته میشد و به آنها نسبت «اریسی» میدادند.<ref>لسان العرب، ج6، ص5؛ تاج العروس، ج8، ص181 «أرس»؛ موسوعه العتبات المقدسه، ج3، ص64.</ref> | چاه اَریس، به «اویس» نیز خواند شده که به گمان، تصحیف است.<ref>تاریخ مکه المشرفه، ج2، ص138.</ref> واژه «اریس»، به معنای کشاورز، در کاربرد [[شام|شامیان]] به کشاورزان سواحل [[دجله]] و [[فرات]] گفته میشد و به آنها نسبت «اریسی» میدادند.<ref>لسان العرب، ج6، ص5؛ تاج العروس، ج8، ص181 «أرس»؛ موسوعه العتبات المقدسه، ج3، ص64.</ref> |