آمیزش: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
==در قرآن و حدیث== | ==در قرآن و حدیث== | ||
=== حرمت === | ===حرمت=== | ||
قرآن در آیه {{آیه|الحَجُّ أَشهُرٌ مَعلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الحَجَّ فَلا رَفَثَ وَلا فُسُوقَ وَلا جِدَالَ فِی الحَجِّ | قرآن در آیه {{آیه|الحَجُّ أَشهُرٌ مَعلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الحَجَّ فَلا رَفَثَ وَلا فُسُوقَ وَلا جِدَالَ فِی الحَجِّ | ||
}}<ref>سوره بقره (۲)، آیه ۱۹۷.</ref> از «رَفث» در [[حج]] نهی کرده است. بر پایه احادیث<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۸؛ مجمع الزوائد، ج۶، ص۳۱۷.</ref> و به باور بیشتر مفسران [[شیعه]]<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۴۲-۴۳؛ فقه القرآن، ج۱، ص۲۸۳.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>جامع البیان، ج۲، ص۳۶۵؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۴۰۸.</ref> «رفث» به معنای مباشرت جنسی است.<ref group="یادداشت">البته معانی دیگر هم برای آن یاد شده است. مانند سخن گفتن درباره مباشرت، قرار گذاشتن درباره آن و سخنان قبیح و بیهوده.</ref><ref>مجمع البیان، ج۲، ص۴۳؛ زاد المسیر، ج۱، ص۱۹۲؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۴۰۸.</ref> افزون بر آن، در احادیث پرشمار از آمیزش در حج و [[عمره]] نهی شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۷۳؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۶۵.</ref> | }}<ref>سوره بقره (۲)، آیه ۱۹۷.</ref> از «رَفث» در [[حج]] نهی کرده است. بر پایه احادیث<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۸؛ مجمع الزوائد، ج۶، ص۳۱۷.</ref> و به باور بیشتر مفسران [[شیعه]]<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۴۲-۴۳؛ فقه القرآن، ج۱، ص۲۸۳.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>جامع البیان، ج۲، ص۳۶۵؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۴۰۸.</ref> «رفث» به معنای مباشرت جنسی است.<ref group="یادداشت">البته معانی دیگر هم برای آن یاد شده است. مانند سخن گفتن درباره مباشرت، قرار گذاشتن درباره آن و سخنان قبیح و بیهوده.</ref><ref>مجمع البیان، ج۲، ص۴۳؛ زاد المسیر، ج۱، ص۱۹۲؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۴۰۸.</ref> افزون بر آن، در احادیث پرشمار از آمیزش در حج و [[عمره]] نهی شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۷۳؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۶۵.</ref> | ||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
<br /> | <br /> | ||
==احکام آن در حال احرام== | |||
===حرمت=== | |||
به اجماع فقیهان شیعه<ref>منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۳۹؛ المعتمد، ج۴، ص۶۳، «کتاب الحج».</ref> و اهل سنت<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۶؛ المغنی، ج۳، ص۲۶۴؛ المجموع، ج۷، ص۲۹۰.</ref> آمیزش در حال احرام حرام است. خواه احرام حج باشد و خواه احرام عمره مفرده یا تمتع)<ref>المعتمد، ج۴، ص۶۳، «کتاب الحج»؛ الاقناع، ج۱، ص۲۴۰.</ref> ، واجب باشد یا مستحب<ref>ذخیرة المعاد، ج۱، ص۶۱۸؛ الحدائق، ج۱۵، ص۴۰۶.</ref> ، با همسر باشد یا با دیگری<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۰؛ الاقناع، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۹.</ref> ، از راه جلو باشد یا پشت<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۰؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۱.</ref> و همراه انزال باشد یا نه.<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۱؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲.</ref> از مستندات این حکم، آیه ۱۹۷ بقره/۲ است که به طور مطلق آمیزش در حج را نهی کرده است<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۴۷۱؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۳۹.</ref> : {فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الحَجَّ فَلا رَفَثَ... فِی الحَجِّ}. به استناد احادیث<ref>المغنی، ج۳، ص۳۱۵؛ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲.</ref> ، مراد از فرض حج در آیه، محرم شدن حجگزار است که با کارهایی مانند گفتن تلبیه یا اِشعار و تقلید صورت میگیرد.<ref>المجموع، ج۷، ص۱۴۰؛ الحدائق، ج۱۵، ص۴۹؛ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۲۲۵.</ref> (← اشعار و تقلید) | به اجماع فقیهان شیعه<ref>منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۳۹؛ المعتمد، ج۴، ص۶۳، «کتاب الحج».</ref> و اهل سنت<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۶؛ المغنی، ج۳، ص۲۶۴؛ المجموع، ج۷، ص۲۹۰.</ref> آمیزش در حال احرام حرام است. خواه احرام حج باشد و خواه احرام عمره مفرده یا تمتع)<ref>المعتمد، ج۴، ص۶۳، «کتاب الحج»؛ الاقناع، ج۱، ص۲۴۰.</ref> ، واجب باشد یا مستحب<ref>ذخیرة المعاد، ج۱، ص۶۱۸؛ الحدائق، ج۱۵، ص۴۰۶.</ref> ، با همسر باشد یا با دیگری<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۰؛ الاقناع، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۹.</ref> ، از راه جلو باشد یا پشت<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۰؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۱.</ref> و همراه انزال باشد یا نه.<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۱؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲.</ref> از مستندات این حکم، آیه ۱۹۷ بقره/۲ است که به طور مطلق آمیزش در حج را نهی کرده است<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۴۷۱؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۳۹.</ref> : {فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الحَجَّ فَلا رَفَثَ... فِی الحَجِّ}. به استناد احادیث<ref>المغنی، ج۳، ص۳۱۵؛ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲.</ref> ، مراد از فرض حج در آیه، محرم شدن حجگزار است که با کارهایی مانند گفتن تلبیه یا اِشعار و تقلید صورت میگیرد.<ref>المجموع، ج۷، ص۱۴۰؛ الحدائق، ج۱۵، ص۴۹؛ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۲۲۵.</ref> (← اشعار و تقلید) | ||
در احادیث اهلبیت: مراد از اتمام حج وعمره در آیه {وَأَتِمُّوا الحَجَّ وَالعُمرَةَ لِلَّهِ} (بقره/۲، ۱۹۶) به پایان رساندن حج و عمره بدون آمیزش دانسته شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۶۶.</ref> نیز احادیثی از پیامبر۹<ref>السنن الکبری، ج۵، ص۱۶۷؛ کنز العمال، ج۵، ص۲۵۹-۲۶۰.</ref> و اهلبیت:<ref>تهذیب، ج۵، ص۳۱۶-۳۱۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۳۴-۴۳۵.</ref> آمیزش در حال احرام را حرام شمردهاند.<ref>المغنی، ج۳، ص۲۶۵، ۳۱۶؛ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۶.</ref> | در احادیث اهلبیت: مراد از اتمام حج وعمره در آیه {وَأَتِمُّوا الحَجَّ وَالعُمرَةَ لِلَّهِ} (بقره/۲، ۱۹۶) به پایان رساندن حج و عمره بدون آمیزش دانسته شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۶۶.</ref> نیز احادیثی از پیامبر۹<ref>السنن الکبری، ج۵، ص۱۶۷؛ کنز العمال، ج۵، ص۲۵۹-۲۶۰.</ref> و اهلبیت:<ref>تهذیب، ج۵، ص۳۱۶-۳۱۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۳۴-۴۳۵.</ref> آمیزش در حال احرام را حرام شمردهاند.<ref>المغنی، ج۳، ص۲۶۵، ۳۱۶؛ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۶.</ref> | ||
===زمان حرمت=== | |||
====در باور شیعه==== | |||
به نظر فقیهان امامی، ممنوعیت آمیزش در عمره مفرده از زمان احرام آغاز میشود و پس از نماز طواف پایان مییابد.<ref>السرائر، ج۱، ص۶۳۵؛ تذکرة الفقهاء، ج۸، ص۴۳۸؛ کلمة التقوی، ج۳، ص۴۸۴.</ref> در عمره تمتع، پایان زمان ممنوعیت، تقصیر (کوتاهکردن مو یا ناخن) است.<ref>السرائر، ج۱، ص۵۲۱؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۹.</ref> در حج تمتع، آمیزش پس از انجام یافتن همه ارکان حج و طواف نساء حلال میشود.<ref>السرائر، ج۱، ص۵۲۱؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۹۷-۳۰۰؛ جواهر الکلام، ج۱۹، ص۳۷۴-۳۷۸.</ref> مستند این احکام، احادیث است.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۳۸۹؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۴۰۵-۴۰۷.</ref> با ترک عمدی یا سهوی طواف نساء در عمره مفرده یا حج تمتع، حرمت آمیزش همچنان باقی است.<ref>الدروس، ج۱، ص۴۰۴؛ الروضة البهیه، ج۲، ص۲۵۷؛ المعتمد، ج۵، ص۳۵۶-۳۶۰، «کتاب الحج».</ref> حتی اگر کودک محرم این طواف را به جا نیاورد، کامیابی از همسر پس از بلوغ بر او حرام است.<ref>الدروس، ج۱، ص۴۵۸؛ الروضة البهیه، ج۲، ص۲۵۸.</ref> در این فرض، حلال شدن آمیزش هنگامی صورت میپذیرد که احرامگزار یا نایب او در همان سال یا سال دیگر طواف نساء را به جا آورد.<ref>الحدائق، ج۱۷، ص۲۸۷؛ تحریر الوسیله، ج۱، ص۴۵۳؛ المعتمد، ج۵، ص۳۶۰، «کتاب الحج».</ref> در برابر سخن مشهور، ابن بابویه، فقیه امامی سده سوم، با استناد به حدیثی بر این باور است که در فرض ترک طواف نساء، با انجام دادن طواف وداع نیز آمیزش حلال میشود.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۰۲؛ الدروس، ج۱، ص۴۰۴.</ref> دیگر فقیهان امامی سند این حدیث را ضعیف و آن را معارض با احادیث پرشماری دانستهاند که آمیزش را تنها با ادای طواف نساء حلال میشمرند.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۰۲-۲۰۳؛ الحدائق، ج۱۶، ص۱۸۴.</ref> | به نظر فقیهان امامی، ممنوعیت آمیزش در عمره مفرده از زمان احرام آغاز میشود و پس از نماز طواف پایان مییابد.<ref>السرائر، ج۱، ص۶۳۵؛ تذکرة الفقهاء، ج۸، ص۴۳۸؛ کلمة التقوی، ج۳، ص۴۸۴.</ref> در عمره تمتع، پایان زمان ممنوعیت، تقصیر (کوتاهکردن مو یا ناخن) است.<ref>السرائر، ج۱، ص۵۲۱؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۹.</ref> در حج تمتع، آمیزش پس از انجام یافتن همه ارکان حج و طواف نساء حلال میشود.<ref>السرائر، ج۱، ص۵۲۱؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۹۷-۳۰۰؛ جواهر الکلام، ج۱۹، ص۳۷۴-۳۷۸.</ref> مستند این احکام، احادیث است.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۳۸۹؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۴۰۵-۴۰۷.</ref> با ترک عمدی یا سهوی طواف نساء در عمره مفرده یا حج تمتع، حرمت آمیزش همچنان باقی است.<ref>الدروس، ج۱، ص۴۰۴؛ الروضة البهیه، ج۲، ص۲۵۷؛ المعتمد، ج۵، ص۳۵۶-۳۶۰، «کتاب الحج».</ref> حتی اگر کودک محرم این طواف را به جا نیاورد، کامیابی از همسر پس از بلوغ بر او حرام است.<ref>الدروس، ج۱، ص۴۵۸؛ الروضة البهیه، ج۲، ص۲۵۸.</ref> در این فرض، حلال شدن آمیزش هنگامی صورت میپذیرد که احرامگزار یا نایب او در همان سال یا سال دیگر طواف نساء را به جا آورد.<ref>الحدائق، ج۱۷، ص۲۸۷؛ تحریر الوسیله، ج۱، ص۴۵۳؛ المعتمد، ج۵، ص۳۶۰، «کتاب الحج».</ref> در برابر سخن مشهور، ابن بابویه، فقیه امامی سده سوم، با استناد به حدیثی بر این باور است که در فرض ترک طواف نساء، با انجام دادن طواف وداع نیز آمیزش حلال میشود.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۰۲؛ الدروس، ج۱، ص۴۰۴.</ref> دیگر فقیهان امامی سند این حدیث را ضعیف و آن را معارض با احادیث پرشماری دانستهاند که آمیزش را تنها با ادای طواف نساء حلال میشمرند.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۰۲-۲۰۳؛ الحدائق، ج۱۶، ص۱۸۴.</ref> | ||
====در باور اهل سنت==== | |||
به نظر بیشتر فقیهان اهل سنت از مذاهب مختلف، در عمره مفرده آمیزش پس از حلق یا تقصیر حلال میشود.<ref>بدایة المجتهد، ج۱، ص۲۹۶؛ المجموع، ج۸، ص۸۱؛ بدائع الصنائع، ج۲، ص۲۲۰؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۲۴۷.</ref> برخی برآنند که پس از سعی آمیزش حلال میشود.<ref>بدایة المجتهد، ج۱، ص۲۹۶.</ref> به نظر بعضی دیگر که حلق را از مناسک اصلی شمردهاند، آمیزش پس از حلق حلال میشود.<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۳۸۳؛ روضة الطالبین، ج۲، ص۴۱۳-۴۱۴.</ref> در حج نیز به نظر همه فقیهان اهل سنت، آمیزش پس از رمی جمره عقبه و حلق و طواف افاضه حلال میگردد.<ref>المغنی، ج۳، ص۴۶۷؛ الفقه الاسلامی، ج۳، ص۲۲۹۰.</ref> (← تحلل) | به نظر بیشتر فقیهان اهل سنت از مذاهب مختلف، در عمره مفرده آمیزش پس از حلق یا تقصیر حلال میشود.<ref>بدایة المجتهد، ج۱، ص۲۹۶؛ المجموع، ج۸، ص۸۱؛ بدائع الصنائع، ج۲، ص۲۲۰؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۲۴۷.</ref> برخی برآنند که پس از سعی آمیزش حلال میشود.<ref>بدایة المجتهد، ج۱، ص۲۹۶.</ref> به نظر بعضی دیگر که حلق را از مناسک اصلی شمردهاند، آمیزش پس از حلق حلال میشود.<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۳۸۳؛ روضة الطالبین، ج۲، ص۴۱۳-۴۱۴.</ref> در حج نیز به نظر همه فقیهان اهل سنت، آمیزش پس از رمی جمره عقبه و حلق و طواف افاضه حلال میگردد.<ref>المغنی، ج۳، ص۴۶۷؛ الفقه الاسلامی، ج۳، ص۲۲۹۰.</ref> (← تحلل) | ||
==پیامدهای شرعی آن در حال احرام== | |||
== | |||
آمیزش در حال احرام عمره و حج، آثار شرعی گوناگون برای حجگزار و گاه دیگران دارد. این آثار بسته به نوع احرام و زمان و شرایط آمیزش کننده متفاوتند: | آمیزش در حال احرام عمره و حج، آثار شرعی گوناگون برای حجگزار و گاه دیگران دارد. این آثار بسته به نوع احرام و زمان و شرایط آمیزش کننده متفاوتند: | ||
=== | ===در عمره مفرده یا عمره تمتع=== | ||
به نظر فقیهان امامی، به استناد احادیث<ref>الکافی، ج۴، ص۵۳۹؛ تهذیب، ج۵، ص۳۲۴.</ref> ، آمیزش عمدی در عمره مفرده پیش از سعی بین صفا و مروه، موجب فساد عمره و وجوب کفاره است.<ref>مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۳.</ref> افزون بر این، بسیاری از فقیهان اتمام عمرة فاسد و قضای آن را نیز واجب شمردهاند.<ref>قواعد الاحکام، ج۱، ص۴۶۹؛ جامع المقاصد، ج۳، ص۳۵۰؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۳.</ref> اما برخی از فقیهان به وجوب اتمام عمره فاسد قائل نشدهاند<ref>نک: مدارک الاحکام، ج۸، ص۴۲۳؛ المعتمد، ج۴، ص۸۸، «کتاب الحج».</ref> و چنانچه آمیزش پس از سعی و پیش از تقصیرصورت گیرد، به نظر بسیاری از فقیهان به استناد احادیث<ref>تهذیب، ج۵، ص۱۶۱؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۱۲۹.</ref> ، عمره صحیح است و فقط کفاره دارد.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۷؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۰-۳۸۲؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۹۰.</ref> البته برخی از فقیهان آمیزش قبل از تمام شدن مناسک عمره و ادای طواف نساء را به طور مطلق سبب فساد عمره دانستهاند.<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷.</ref> برای قضای عمره مفرده در صورت فساد، به نظر برخی از فقیهان، احرامگزار باید تا ماه قمری بعد در مکه بماند<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۵.</ref> و با محرم شدن از یکی از مواقیت پنجگانه، عمره را اعاده کند.<ref>مناسک الحج، سیستانی، ص۱۱۰.</ref> ولی برخی دیگر قضای عمره را در ماه بعد مستحب شمردهاند.<ref>قواعد الاحکام، ج۱، ص۴۶۹؛ ایضاح الفوائد، ج۱، ص۳۴۷.</ref> اندکی از فقیهان در صورت آمیزش میان زوجین در عمره مفرده، به وجوب جدایی آنها از یکدیگر تا پایان مناسک قائل شدهاند.<ref>مسالک الافهام، ج۲، ص۴۸۱.</ref> | به نظر فقیهان امامی، به استناد احادیث<ref>الکافی، ج۴، ص۵۳۹؛ تهذیب، ج۵، ص۳۲۴.</ref> ، آمیزش عمدی در عمره مفرده پیش از سعی بین صفا و مروه، موجب فساد عمره و وجوب کفاره است.<ref>مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۳.</ref> افزون بر این، بسیاری از فقیهان اتمام عمرة فاسد و قضای آن را نیز واجب شمردهاند.<ref>قواعد الاحکام، ج۱، ص۴۶۹؛ جامع المقاصد، ج۳، ص۳۵۰؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۳.</ref> اما برخی از فقیهان به وجوب اتمام عمره فاسد قائل نشدهاند<ref>نک: مدارک الاحکام، ج۸، ص۴۲۳؛ المعتمد، ج۴، ص۸۸، «کتاب الحج».</ref> و چنانچه آمیزش پس از سعی و پیش از تقصیرصورت گیرد، به نظر بسیاری از فقیهان به استناد احادیث<ref>تهذیب، ج۵، ص۱۶۱؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۱۲۹.</ref> ، عمره صحیح است و فقط کفاره دارد.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۷؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۰-۳۸۲؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۹۰.</ref> البته برخی از فقیهان آمیزش قبل از تمام شدن مناسک عمره و ادای طواف نساء را به طور مطلق سبب فساد عمره دانستهاند.<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷.</ref> برای قضای عمره مفرده در صورت فساد، به نظر برخی از فقیهان، احرامگزار باید تا ماه قمری بعد در مکه بماند<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۵.</ref> و با محرم شدن از یکی از مواقیت پنجگانه، عمره را اعاده کند.<ref>مناسک الحج، سیستانی، ص۱۱۰.</ref> ولی برخی دیگر قضای عمره را در ماه بعد مستحب شمردهاند.<ref>قواعد الاحکام، ج۱، ص۴۶۹؛ ایضاح الفوائد، ج۱، ص۳۴۷.</ref> اندکی از فقیهان در صورت آمیزش میان زوجین در عمره مفرده، به وجوب جدایی آنها از یکدیگر تا پایان مناسک قائل شدهاند.<ref>مسالک الافهام، ج۲، ص۴۸۱.</ref> | ||
خط ۵۴: | خط ۵۱: | ||
به نظر فقیهان شیعه<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۰-۳۸۳.</ref> و بیشتر فقیهان اهل سنت<ref>المجموع، ج۷، ص۳۸۴؛ الفقه الاسلامی، ج۳، ص۲۳۰۵.</ref> به استناد احادیث، کفاره آمیزش در عمره قربانیکردن یک شتر است. ولی برخی از فقیهان اهل سنت کشتن گوسفند یا ریختن خون حیوانی را کافی شمردهاند.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۲.</ref> برخی نیز برآنند که در صورت آمیزش پس از طواف وسعی و قبل از حلق، کفاره واجب نیست و تنها آمرزش خواستن از خداوند لازم است.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۲.</ref> | به نظر فقیهان شیعه<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۰-۳۸۳.</ref> و بیشتر فقیهان اهل سنت<ref>المجموع، ج۷، ص۳۸۴؛ الفقه الاسلامی، ج۳، ص۲۳۰۵.</ref> به استناد احادیث، کفاره آمیزش در عمره قربانیکردن یک شتر است. ولی برخی از فقیهان اهل سنت کشتن گوسفند یا ریختن خون حیوانی را کافی شمردهاند.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۲.</ref> برخی نیز برآنند که در صورت آمیزش پس از طواف وسعی و قبل از حلق، کفاره واجب نیست و تنها آمرزش خواستن از خداوند لازم است.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۲.</ref> | ||
بیشتر فقیهان اهل سنت به استناد احادیث، آمیزش عمدی احرامگزار را با انسان یا حیوان در عمره قبل از تحلل، سبب بطلان عمره دانسته و افزون بر ادای کفاره، اتمام عمره و قضای آن را واجب شمردهاند.<ref>المغنی، ج۳، ص۳۷۸-۳۷۹؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۴.</ref> برخی گفتهاند که اگر حلق و تقصیر از مناسک عمره به شمار نرود، آمیزش پس از سعی موجب بطلان عمره نیست.<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۴۷۱؛ روضة الطالبین، ج۲، ص۴۱۴.</ref> به نظر حنفیان، وقوع آمیزش پیش از شوط چهارم طواف موجب فساد عمره و وجوب اتمام عمره و ادای کفاره میگردد. ولی اگر آمیزش پس از شوط چهارم صورت گیرد، عمره فاسد نیست، بلکه باید به اتمام برسد و کفاره نیز پرداخت شود.<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۴۵؛ بدائع الصنائع، ج۲، ص۲۲۸؛ فتح العزیز، ج۷، ص۴۷۱.</ref> به نظر برخی از فقیهان اهل سنت، در فساد عمره و پرداخت کفاره، تفاوتی میان فرضهای علم و جهل و نسیانِ مُحرم نیست.<ref>نک: المجموع، ج۷، ص۳۴۱.</ref | بیشتر فقیهان اهل سنت به استناد احادیث، آمیزش عمدی احرامگزار را با انسان یا حیوان در عمره قبل از تحلل، سبب بطلان عمره دانسته و افزون بر ادای کفاره، اتمام عمره و قضای آن را واجب شمردهاند.<ref>المغنی، ج۳، ص۳۷۸-۳۷۹؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۴.</ref> برخی گفتهاند که اگر حلق و تقصیر از مناسک عمره به شمار نرود، آمیزش پس از سعی موجب بطلان عمره نیست.<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۴۷۱؛ روضة الطالبین، ج۲، ص۴۱۴.</ref> به نظر حنفیان، وقوع آمیزش پیش از شوط چهارم طواف موجب فساد عمره و وجوب اتمام عمره و ادای کفاره میگردد. ولی اگر آمیزش پس از شوط چهارم صورت گیرد، عمره فاسد نیست، بلکه باید به اتمام برسد و کفاره نیز پرداخت شود.<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۴۵؛ بدائع الصنائع، ج۲، ص۲۲۸؛ فتح العزیز، ج۷، ص۴۷۱.</ref> به نظر برخی از فقیهان اهل سنت، در فساد عمره و پرداخت کفاره، تفاوتی میان فرضهای علم و جهل و نسیانِ مُحرم نیست.<ref>نک: المجموع، ج۷، ص۳۴۱.</ref> | ||
=== | === در حج === | ||
مهمترین آثار فقهی آمیزش در حج عبارتند از: | مهمترین آثار فقهی آمیزش در حج عبارتند از: | ||
====فساد حج==== | |||
به نظر مشهور فقیهان شیعه، به استناد احادیث<ref>تذکرة الفقهاء، ج۸، ص۴۰؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۴۷-۱۴۸.</ref> آمیزش عمدی احرامگزار قبل از وقوف به مشعر، موجب فساد حج میشود. ولی آمیزش پس از وقوف، حج را باطل نمیکند.<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۶؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲-۳۵۳.</ref> دیدگاه دیگر فقه امامی به استناد احادیثی چون «الحج عرفة» آن است که آمیزش پیش از وقوف عرفات موجب فساد حج است.<ref>نک: رسائل المرتضی، ج۳، ص۷۰؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۴۷.</ref> حنفیان به استناد ادلهای چون آیه ۱۹۷ بقره/۲ که از آمیزش در حج نهی کرده، این عمل را سبب افساد حج قبل از وقوف به عرفات دانستهاند. ولی فقیهان دیگر مذاهب چهارگانه با استناد به احادیث، آمیزش در حج را قبل از تحلل اول سبب فساد دانستهاند. خواه آمیزش قبل از وقوف به عرفات باشد یا پس از آن.<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۵۷؛ المغنی، ج۳، ص۳۱۵؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۴.</ref> تحلل اول هنگامی صورت میپذیرد که دو کار از این سه کار انجام شده باشد: رمی جمره عقبه، حلق و طواف افاضه (← تحلّل) بسیاری از فقیهان شیعه و اهل سنت همه گونههای آمیزش، خواه با همسر یا دیگری<ref>المغنی، ج۳، ص۳۱۵؛ الدروس، ج۱، ص۳۶۹-۳۷۰؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۴-۳۸۸.</ref> ، از راه طبیعی یا از دُبُر و حتی لواط و آمیزش با حیوان<ref>المجموع، ج۷، ص۴۰۹، ۴۲۱؛ کشاف القناع، ج۲، ص۵۱۵.</ref> را نیز مفسد حج دانستهاند. ولی برخی از فقیهان برآنند که آمیزش با حیوان و مباشرت از راه دُبُر موجب فساد حج نیست.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۱؛ نک: تحریر الاحکام، ج۲، ص۵۸.</ref> | به نظر مشهور فقیهان شیعه، به استناد احادیث<ref>تذکرة الفقهاء، ج۸، ص۴۰؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۴۷-۱۴۸.</ref> آمیزش عمدی احرامگزار قبل از وقوف به مشعر، موجب فساد حج میشود. ولی آمیزش پس از وقوف، حج را باطل نمیکند.<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۶؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲-۳۵۳.</ref> دیدگاه دیگر فقه امامی به استناد احادیثی چون «الحج عرفة» آن است که آمیزش پیش از وقوف عرفات موجب فساد حج است.<ref>نک: رسائل المرتضی، ج۳، ص۷۰؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۴۷.</ref> حنفیان به استناد ادلهای چون آیه ۱۹۷ بقره/۲ که از آمیزش در حج نهی کرده، این عمل را سبب افساد حج قبل از وقوف به عرفات دانستهاند. ولی فقیهان دیگر مذاهب چهارگانه با استناد به احادیث، آمیزش در حج را قبل از تحلل اول سبب فساد دانستهاند. خواه آمیزش قبل از وقوف به عرفات باشد یا پس از آن.<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۵۷؛ المغنی، ج۳، ص۳۱۵؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۴.</ref> تحلل اول هنگامی صورت میپذیرد که دو کار از این سه کار انجام شده باشد: رمی جمره عقبه، حلق و طواف افاضه (← تحلّل) بسیاری از فقیهان شیعه و اهل سنت همه گونههای آمیزش، خواه با همسر یا دیگری<ref>المغنی، ج۳، ص۳۱۵؛ الدروس، ج۱، ص۳۶۹-۳۷۰؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۴-۳۸۸.</ref> ، از راه طبیعی یا از دُبُر و حتی لواط و آمیزش با حیوان<ref>المجموع، ج۷، ص۴۰۹، ۴۲۱؛ کشاف القناع، ج۲، ص۵۱۵.</ref> را نیز مفسد حج دانستهاند. ولی برخی از فقیهان برآنند که آمیزش با حیوان و مباشرت از راه دُبُر موجب فساد حج نیست.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۱؛ نک: تحریر الاحکام، ج۲، ص۵۸.</ref> | ||
====ثبوت کفاره==== | |||
فقیهان امامی با استناد به احادیث برآنند که آمیزش در حال احرام حج موجب کفاره، یعنی قربانیکردن یک شتر است.<ref>شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۲۵؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۴۶-۱۴۷.</ref> به فتوای برخی، در صورت ناتوانی از قربانیکردن شتر، میتوان گاو قربانی کرد و در صورت ناتوانی از آن، قربانیکردن گوسفند واجب است.<ref>مناسک الحج، گلپایگانی، ص۹۶.</ref> برخی نیز در صورت ناتوانی از قربانیکردن شتر، گوسفند را کافی دانستهاند.<ref>المعتمد، ج۴، ص۷۹، «کتاب الحج»؛ مناسک الحج، تبریزی، ص۱۰۹.</ref> بعضی گفتهاند: شخص ثروتمند شتر، شخص متوسط گاو و شخص تنگدست گوسفند را باید کفاره دهد.<ref>کلمة التقوی، ج۳، ص۳۱۷.</ref> | فقیهان امامی با استناد به احادیث برآنند که آمیزش در حال احرام حج موجب کفاره، یعنی قربانیکردن یک شتر است.<ref>شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۲۵؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۴۶-۱۴۷.</ref> به فتوای برخی، در صورت ناتوانی از قربانیکردن شتر، میتوان گاو قربانی کرد و در صورت ناتوانی از آن، قربانیکردن گوسفند واجب است.<ref>مناسک الحج، گلپایگانی، ص۹۶.</ref> برخی نیز در صورت ناتوانی از قربانیکردن شتر، گوسفند را کافی دانستهاند.<ref>المعتمد، ج۴، ص۷۹، «کتاب الحج»؛ مناسک الحج، تبریزی، ص۱۰۹.</ref> بعضی گفتهاند: شخص ثروتمند شتر، شخص متوسط گاو و شخص تنگدست گوسفند را باید کفاره دهد.<ref>کلمة التقوی، ج۳، ص۳۱۷.</ref> | ||