پرش به محتوا

آمیزش: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۹۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۴ آوریل ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۱: خط ۲۱:
===نهی از آن در حج===
===نهی از آن در حج===
قرآن در آیه {{آیه|فَلا رَفَثَ وَلا فُسُوقَ وَلا جِدَالَ فِی الحَجِّ
قرآن در آیه {{آیه|فَلا رَفَثَ وَلا فُسُوقَ وَلا جِدَالَ فِی الحَجِّ
}}<ref>سوره بقره (۲)، آیه ۱۹۷.</ref> از «رَفث» در [[حج]] نهی کرده است. بر پایه احادیث<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۸؛ مجمع الزوائد، ج۶، ص۳۱۷.</ref> و به باور بیشتر مفسران [[شیعه]]<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۴۲-۴۳؛ فقه القرآن، ج۱، ص۲۸۳.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>جامع البیان، ج۲، ص۳۶۵؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۴۰۸.</ref> «رفث» به معنای مباشرت جنسی است.<ref group="یادداشت">البته معانی دیگر هم برای آن یاد شده است. مانند سخن گفتن درباره مباشرت، قرار گذاشتن درباره آن و سخنان قبیح و بیهوده.</ref><ref>مجمع البیان، ج۲، ص۴۳؛ زاد المسیر، ج۱، ص۱۹۲؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۴۰۸.</ref> افزون بر آن، در احادیث پرشمار از آمیزش در حج و [[عمره]] نهی شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۷۳؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۶۵.</ref>  
}}<ref group="یادداشت">در حج، آميزش با زنان و گناه و جدال [جايز] نيست.</ref><ref name=":0">سوره بقره (۲)، آیه ۱۹۷؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۳۱.</ref> از «رَفث» در [[حج]] نهی کرده است. بر پایه احادیث<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۸؛ مجمع الزوائد، ج۶، ص۳۱۷.</ref> و به باور بیشتر مفسران [[شیعه]]<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۴۲-۴۳؛ فقه القرآن، ج۱، ص۲۸۳.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>جامع البیان، ج۲، ص۳۶۵؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۴۰۸.</ref> «رفث» به معنای مباشرت جنسی است.<ref group="یادداشت">البته معانی دیگر هم برای آن یاد شده است. مانند سخن گفتن درباره مباشرت، قرار گذاشتن درباره آن و سخنان قبیح و بیهوده.</ref><ref>مجمع البیان، ج۲، ص۴۳؛ زاد المسیر، ج۱، ص۱۹۲؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۴۰۸.</ref> افزون بر آن، در احادیث پرشمار از آمیزش در حج و [[عمره]] نهی شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۷۳؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۶۵.</ref>  


===حکمت نهی===
===حکمت نهی===
از آیه یاد شده می‌توان دریافت که حکمت تشریع این منع، تثبیت و تقویت تقوا در انسان است: {وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَی وَاتَّقُونِ یا أُولِی الألبَابِ}. در احادیث شیعه نیز به این حکمت اشاره شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۸؛ تهذیب، ج۵، ص۲۹۶.</ref> از دیگر حکمت‌های حرمت آمیزش در حال احرام، می‌توان به این موارد اشاره کرد: تمامیت و کمال حج<ref>تفسیر عیاشی، ج۱، ص۸۸؛ الکافی، ج۴، ص۳۳۷.</ref> ، دستیابی به معرفت خدا، درک فیض‌ها و جایگاه بیت الله الحرام، و آگاهی به حساسیت و اهمیت مناسک حج.<ref>احیاء علوم الدین، ج۱، ص۲۶۵-۲۶۷.</ref> برخی برآنند که چون شهوت‌ها، از جمله شهوت جنسی، از مظاهر فریبنده دنیوی‌اند (آل عمران/۳، ۱۴) آمیزش در حج که عبادت و سفری معنوی و ملکوتی است، منع شده است.<ref>فرهنگ‌نامه اسرار و معارف حج، ص۱۴۰.</ref>
برخی از حکمت‌های نهی از آمیزش در حج چنین است:
<br />
 
{{ستون-شروع|2}}
 
* تثبیت و تقویت تقوا؛ این حکمت می‌تواند از ادامه آیه پیش‌گفته،<ref group="یادداشت">{{آیه|وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَی وَاتَّقُونِ یا أُولِی الألبَابِ
}} و به نفع خود توشه برگيريد، كه بهترين توشه پرهيزكارى است و اى صاحبانِ خرد! از من پروا كنيد!</ref> دریافت شود. در احادیث شیعه نیز به این حکمت اشاره شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۸؛ تهذیب، ج۵، ص۲۹۶.</ref>  
* تمامیت و کمال حج؛<ref>تفسیر عیاشی، ج۱، ص۸۸؛ الکافی، ج۴، ص۳۳۷.</ref>  
* دستیابی به معرفت خدا؛
* درک فیض‌ها و جایگاه [[بیت‌الله|بیت الله الحرام]]؛
* آگاهی به حساسیت و اهمیت [[مناسک حج]].<ref>احیاء علوم الدین، ج۱، ص۲۶۵-۲۶۷.</ref>  
 
{{پایان}}


==احکام آن در حال احرام==
==احکام آن در حال احرام==


===حرمت===
===حرمت===
به اجماع فقیهان شیعه<ref>منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۳۹؛ المعتمد، ج۴، ص۶۳، «کتاب الحج».</ref> و اهل سنت<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۶؛ المغنی، ج۳، ص۲۶۴؛ المجموع، ج۷، ص۲۹۰.</ref> آمیزش در حال احرام حرام است. خواه احرام حج باشد و خواه احرام عمره مفرده یا تمتع)<ref>المعتمد، ج۴، ص۶۳، «کتاب الحج»؛ الاقناع، ج۱، ص۲۴۰.</ref> ، واجب باشد یا مستحب<ref>ذخیرة المعاد، ج۱، ص۶۱۸؛ الحدائق، ج۱۵، ص۴۰۶.</ref> ، با همسر باشد یا با دیگری<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۰؛ الاقناع، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۹.</ref> ، از راه جلو باشد یا پشت<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۰؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۱.</ref> و همراه انزال باشد یا نه.<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۱؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲.</ref> از مستندات این حکم، آیه ۱۹۷ بقره/۲ است که به طور مطلق آمیزش در حج را نهی کرده است<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۴۷۱؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۳۹.</ref> : {فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الحَجَّ فَلا رَفَثَ... فِی الحَجِّ}. به استناد احادیث<ref>المغنی، ج۳، ص۳۱۵؛ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲.</ref> ، مراد از فرض حج در آیه، محرم شدن حج‌گزار است که با کارهایی مانند گفتن تلبیه یا اِشعار و تقلید صورت می‌گیرد.<ref>المجموع، ج۷، ص۱۴۰؛ الحدائق، ج۱۵، ص۴۹؛ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۲۲۵.</ref> (← اشعار و تقلید)
به اجماع فقیهان [[شیعه]]<ref>منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۳۹؛ المعتمد، ج۴، ص۶۳، «کتاب الحج».</ref> و [[اهل سنت]]<ref>المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۶؛ المغنی، ج۳، ص۲۶۴؛ المجموع، ج۷، ص۲۹۰.</ref> آمیزش در حال [[احرام]] حرام است. خواه احرام [[حج]] باشد و خواه احرام [[عمره]] مفرده یا [[حج تمتع|تمتع]]،<ref>المعتمد، ج۴، ص۶۳، «کتاب الحج»؛ الاقناع، ج۱، ص۲۴۰.</ref> واجب باشد یا مستحب،<ref>ذخیرة المعاد، ج۱، ص۶۱۸؛ الحدائق، ج۱۵، ص۴۰۶.</ref> با همسر باشد یا با دیگری،<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۰؛ الاقناع، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۹.</ref> از راه جلو باشد یا پشت<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۰؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۱.</ref> و همراه انزال باشد یا نباشد.<ref>المجموع، ج۷، ص۲۹۱؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲.</ref>
 
یکی از مستندات این حکم، آیه {{آیه|فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الحَجَّ فَلا رَفَثَ... فِی الحَجِّ
}}<ref group="یادداشت">پس كسى كه در اين ماه‌ها حج را [با احرام بستن و تلبيه] بر خود واجب كرد، [بداند كه] در حج، آميزش با زنان و... نيست.</ref><ref name=":0" /> است که به طور مطلق آمیزش در حج را نهی کرده است.<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۴۷۱؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۳۹.</ref> به استناد احادیث<ref>المغنی، ج۳، ص۳۱۵؛ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۵۲.</ref> مراد از «فرض حج» در آیه، [[احرام|مُحرم]] شدن حج‌گزار است.<ref>المجموع، ج۷، ص۱۴۰؛ الحدائق، ج۱۵، ص۴۹؛ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۲۲۵.</ref>


در احادیث اهل‌بیت: مراد از اتمام حج وعمره در آیه {وَأَتِمُّوا الحَجَّ وَالعُمرَةَ لِلَّهِ} (بقره/۲، ۱۹۶) به پایان رساندن حج و عمره بدون آمیزش دانسته شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۶۶.</ref> نیز احادیثی از پیامبر۹<ref>السنن الکبری، ج۵، ص۱۶۷؛ کنز العمال، ج۵، ص۲۵۹-۲۶۰.</ref> و اهل‌بیت:<ref>تهذیب، ج۵، ص۳۱۶-۳۱۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۳۴-۴۳۵.</ref> آمیزش در حال احرام را حرام شمرده‌اند.<ref>المغنی، ج۳، ص۲۶۵، ۳۱۶؛ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۶.</ref>
در احادیث [[اهل بیت|اهل‌بیت(ع)]] مراد از اتمام حج و عمره در آیه {{آیه|وَأَتِمُّوا الحَجَّ وَالعُمرَةَ لِلَّهِ
}}<ref group="یادداشت">حج وعمره را براى خدا به پايان بريد!</ref><ref>سوره بقره (۲)، آیه ۱۹۶؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۳۰.</ref> به پایان رساندن حج و عمره بدون آمیزش دانسته شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۳۳۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۶۶.</ref> احادیثی از [[حضرت محمد(ص)]]<ref>السنن الکبری، ج۵، ص۱۶۷؛ کنز العمال، ج۵، ص۲۵۹-۲۶۰.</ref> و [[اهل بیت|اهل‌بیت(ع)]]<ref>تهذیب، ج۵، ص۳۱۶-۳۱۷؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴۳۴-۴۳۵.</ref> نیز آمیزش در حال احرام را حرام شمرده‌اند.<ref>المغنی، ج۳، ص۲۶۵، ۳۱۶؛ منتهی المطلب، ج۲، ص۸۰۸؛ المجموع، ج۷، ص۳۸۶.</ref>


===زمان حرمت===
===زمان حرمت===
{{اصلی|تحلل}}


====در باور شیعه====
====در باور شیعه====
به نظر فقیهان امامی، ممنوعیت آمیزش در عمره مفرده از زمان احرام آغاز می‌شود و پس از نماز طواف پایان می‌یابد.<ref>السرائر، ج۱، ص۶۳۵؛ تذکرة الفقهاء، ج۸، ص۴۳۸؛ کلمة التقوی، ج۳، ص۴۸۴.</ref> در عمره تمتع، پایان زمان ممنوعیت، تقصیر (کوتاه‌کردن مو یا ناخن) است.<ref>السرائر، ج۱، ص۵۲۱؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۹.</ref> در حج تمتع، آمیزش پس از انجام یافتن همه ارکان حج و طواف نساء حلال می‌شود.<ref>السرائر، ج۱، ص۵۲۱؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۹۷-۳۰۰؛ جواهر الکلام، ج۱۹، ص۳۷۴-۳۷۸.</ref> مستند این احکام، احادیث است.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۳۸۹؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۴۰۵-۴۰۷.</ref> با ترک عمدی یا سهوی طواف نساء در عمره مفرده یا حج تمتع، حرمت آمیزش همچنان باقی است.<ref>الدروس، ج۱، ص۴۰۴؛ الروضة البهیه، ج۲، ص۲۵۷؛ المعتمد، ج۵، ص۳۵۶-۳۶۰، «کتاب الحج».</ref> حتی اگر کودک محرم این طواف را به جا نیاورد، کامیابی از همسر پس از بلوغ بر او حرام است.<ref>الدروس، ج۱، ص۴۵۸؛ الروضة البهیه، ج۲، ص۲۵۸.</ref> در این فرض، حلال شدن آمیزش هنگامی صورت می‌پذیرد که احرام‌گزار یا نایب او در همان سال یا سال دیگر طواف نساء را به جا آورد.<ref>الحدائق، ج۱۷، ص۲۸۷؛ تحریر الوسیله، ج۱، ص۴۵۳؛ المعتمد، ج۵، ص۳۶۰، «کتاب الحج».</ref> در برابر سخن مشهور، ابن بابویه، فقیه امامی سده سوم، با استناد به حدیثی بر این باور است که در فرض ترک طواف نساء، با انجام دادن طواف وداع نیز آمیزش حلال می‌شود.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۰۲؛ الدروس، ج۱، ص۴۰۴.</ref> دیگر فقیهان امامی سند این حدیث را ضعیف و آن را معارض با احادیث پرشماری دانسته‌اند که آمیزش را تنها با ادای طواف نساء حلال می‌شمرند.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۰۲-۲۰۳؛ الحدائق، ج۱۶، ص۱۸۴.</ref>
به باور فقیهان شیعه، ممنوعیت آمیزش در [[عمره]] مفرده از زمان [[احرام]] آغاز می‌شود و پس از نماز طواف پایان می‌یابد.<ref>السرائر، ج۱، ص۶۳۵؛ تذکرة الفقهاء، ج۸، ص۴۳۸؛ کلمة التقوی، ج۳، ص۴۸۴.</ref> در عمره [[حج تمتع|تمتع]]، پایان زمان ممنوعیت، [[تقصیر]] است.<ref>السرائر، ج۱، ص۵۲۱؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۹.</ref> در [[حج تمتع]]، آمیزش پس از انجام یافتن همه [[ارکان حج]] و [[طواف نساء]] حلال می‌شود.<ref>السرائر، ج۱، ص۵۲۱؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۹۷-۳۰۰؛ جواهر الکلام، ج۱۹، ص۳۷۴-۳۷۸.</ref> مستند این احکام، احادیث است.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۳۸۹؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۴۰۵-۴۰۷.</ref> با ترک عمدی یا سهوی طواف نساء در عمره مفرده یا حج تمتع، حرمت آمیزش همچنان باقی است.<ref>الدروس، ج۱، ص۴۰۴؛ الروضة البهیه، ج۲، ص۲۵۷؛ المعتمد، ج۵، ص۳۵۶-۳۶۰، «کتاب الحج».</ref> حتی اگر کودک محرم این طواف را به جا نیاورد، کامیابی از همسر پس از بلوغ بر او حرام است.<ref>الدروس، ج۱، ص۴۵۸؛ الروضة البهیه، ج۲، ص۲۵۸.</ref> در این فرض، حلال شدن آمیزش، هنگامی صورت می‌پذیرد که احرام‌گزار یا [[نیابت|نایب]] او در همان سال یا سال دیگر طواف نساء را به جا آورد.<ref>الحدائق، ج۱۷، ص۲۸۷؛ تحریر الوسیله، ج۱، ص۴۵۳؛ المعتمد، ج۵، ص۳۶۰، «کتاب الحج».</ref>  
 
در برابر سخن مشهور، ابن بابویه، فقیه شیعه سده سوم، با استناد به حدیثی بر این باور است که در فرض ترک طواف نساء، با انجام دادن طواف وداع نیز آمیزش حلال می‌شود.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۰۲؛ الدروس، ج۱، ص۴۰۴.</ref> دیگر فقیهان شیعه سند این حدیث را ضعیف و آن را معارض با احادیث پرشماری دانسته‌اند که آمیزش را تنها با ادای طواف نساء حلال می‌شمرند.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۲۰۲-۲۰۳؛ الحدائق، ج۱۶، ص۱۸۴.</ref>


====در باور اهل سنت====
====در باور اهل سنت====
به نظر بیشتر فقیهان اهل سنت از مذاهب مختلف، در عمره مفرده آمیزش پس از حلق یا تقصیر حلال می‌شود.<ref>بدایة المجتهد، ج۱، ص۲۹۶؛ المجموع، ج۸، ص۸۱؛ بدائع الصنائع، ج۲، ص۲۲۰؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۲۴۷.</ref> برخی برآنند که پس از سعی آمیزش حلال می‌شود.<ref>بدایة المجتهد، ج۱، ص۲۹۶.</ref> به نظر بعضی دیگر که حلق را از مناسک اصلی شمرده‌اند، آمیزش پس از حلق حلال می‌شود.<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۳۸۳؛ روضة الطالبین، ج۲، ص۴۱۳-۴۱۴.</ref> در حج نیز به نظر همه فقیهان اهل سنت، آمیزش پس از رمی جمره عقبه و حلق و طواف افاضه حلال می‌گردد.<ref>المغنی، ج۳، ص۴۶۷؛ الفقه الاسلامی، ج۳، ص۲۲۹۰.</ref> (← تحلل)
به باور بیشتر فقیهان اهل سنت از مذاهب مختلف، در عمره مفرده آمیزش پس از [[حلق]] یا تقصیر حلال می‌شود.<ref>بدایة المجتهد، ج۱، ص۲۹۶؛ المجموع، ج۸، ص۸۱؛ بدائع الصنائع، ج۲، ص۲۲۰؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۲۴۷.</ref> به باور برخی، پس از [[سعی]] آمیزش حلال می‌شود.<ref>بدایة المجتهد، ج۱، ص۲۹۶.</ref> به باور برخی دیگر که حلق را از [[مناسک حج|مناسک]] اصلی شمرده‌اند، آمیزش پس از حلق حلال می‌شود.<ref>فتح العزیز، ج۷، ص۳۸۳؛ روضة الطالبین، ج۲، ص۴۱۳-۴۱۴.</ref> در حج نیز به نظر همه فقیهان اهل سنت، آمیزش پس از رمی جمره عقبه و حلق و طواف افاضه حلال می‌گردد.<ref>المغنی، ج۳، ص۴۶۷؛ الفقه الاسلامی، ج۳، ص۲۲۹۰.</ref>  
==پیامدهای شرعی آن در حال احرام==
==پیامدهای شرعی آمیزش در حال احرام==
آمیزش در حال احرام عمره و حج، آثار شرعی گوناگون برای حج‌گزار و گاه دیگران دارد. این آثار بسته به نوع احرام و زمان و شرایط آمیزش کننده متفاوتند:
آمیزش در حال احرام عمره و حج، پیامدهای شرعی گوناگون برای حج‌گزار و گاه دیگران دارد. این آثار، بسته به نوع احرام و زمان و شرایط آمیزش‌کننده متفاوتند، که توضیح آن چنین است:
 
===در عمره مفرده===
به نظر فقیهان [[شیعه]]، به استناد احادیث<ref>الکافی، ج۴، ص۵۳۹؛ تهذیب، ج۵، ص۳۲۴.</ref> ، آمیزش عمدی در عمره مفرده پیش از [[سعی]]، موجب [[فساد حج|فساد]] عمره و وجوب کفاره است.<ref>مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۳.</ref> افزون بر این، بسیاری از فقیهان، اتمام عمره فاسد و [[حج قضا|قضای]] آن را نیز واجب شمرده‌اند.<ref group="یادداشت">برای آگاهی بیشتر روی [[حج ناتمام]] تلیک کنید!</ref><ref>قواعد الاحکام، ج۱، ص۴۶۹؛ جامع المقاصد، ج۳، ص۳۵۰؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۳.</ref> اما برخی از فقیهان به وجوب اتمام عمره فاسد قائل نشده‌اند.<ref>نک: مدارک الاحکام، ج۸، ص۴۲۳؛ المعتمد، ج۴، ص۸۸، «کتاب الحج».</ref>
 
چنانچه آمیزش پس از سعی و پیش از [[تقصیر]] صورت گیرد، به نظر بسیاری از فقیهان به استناد احادیث<ref>تهذیب، ج۵، ص۱۶۱؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۱۲۹.</ref> ، عمره صحیح است و فقط کفاره دارد.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۷؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۰-۳۸۲؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۹۰.</ref> البته برخی از فقیهان، آمیزش پیش از تمام شدن [[مناسک حج|مناسک]] عمره و ادای [[طواف نساء]] را به طور مطلق سبب فساد عمره دانسته‌اند.<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷.</ref>
 
برای قضای عمره مفرده در صورت فساد، به باور برخی از فقیهان، احرام‌گزار باید تا ماه قمری بعد در [[مکه]] بماند<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۵.</ref> و با [[احرام|محرم]] شدن از یکی از [[میقات|مواقیت]] پنج‌گانه، عمره را اعاده کند.<ref>مناسک الحج، سیستانی، ص۱۱۰.</ref> ولی برخی دیگر قضای عمره را در ماه بعد مستحب شمرده‌اند.<ref>قواعد الاحکام، ج۱، ص۴۶۹؛ ایضاح الفوائد، ج۱، ص۳۴۷.</ref>
 
 
اندکی از فقیهان، در صورت آمیزش میان زوجین در عمره مفرده، به وجوب جدایی آن‌ها از یکدیگر تا پایان مناسک قائل شده‌اند.<ref>مسالک الافهام، ج۲، ص۴۸۱.</ref>


===در عمره مفرده یا عمره تمتع===
=== در عمره تمتع ===
به نظر فقیهان امامی، به استناد احادیث<ref>الکافی، ج۴، ص۵۳۹؛ تهذیب، ج۵، ص۳۲۴.</ref> ، آمیزش عمدی در عمره مفرده پیش از سعی بین صفا و مروه، موجب فساد عمره و وجوب کفاره است.<ref>مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۳.</ref> افزون بر این، بسیاری از فقیهان اتمام عمرة فاسد و قضای آن را نیز واجب شمرده‌اند.<ref>قواعد الاحکام، ج۱، ص۴۶۹؛ جامع المقاصد، ج۳، ص۳۵۰؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۳.</ref> اما برخی از فقیهان به وجوب اتمام عمره فاسد قائل نشده‌اند<ref>نک: مدارک الاحکام، ج۸، ص۴۲۳؛ المعتمد، ج۴، ص۸۸، «کتاب الحج».</ref> و چنانچه آمیزش پس از سعی و پیش از تقصیرصورت گیرد، به نظر بسیاری از فقیهان به استناد احادیث<ref>تهذیب، ج۵، ص۱۶۱؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۱۲۹.</ref> ، عمره صحیح است و فقط کفاره دارد.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۷؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۰-۳۸۲؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۹۰.</ref> البته برخی از فقیهان آمیزش قبل از تمام شدن مناسک عمره و ادای طواف نساء را به طور مطلق سبب فساد عمره دانسته‌اند.<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷.</ref> برای قضای عمره مفرده در صورت فساد، به نظر برخی از فقیهان، احرام‌گزار باید تا ماه قمری بعد در مکه بماند<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷؛ مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۵.</ref> و با محرم شدن از یکی از مواقیت پنج‌گانه، عمره را اعاده کند.<ref>مناسک الحج، سیستانی، ص۱۱۰.</ref> ولی برخی دیگر قضای عمره را در ماه بعد مستحب شمرده‌اند.<ref>قواعد الاحکام، ج۱، ص۴۶۹؛ ایضاح الفوائد، ج۱، ص۳۴۷.</ref> اندکی از فقیهان در صورت آمیزش میان زوجین در عمره مفرده، به وجوب جدایی آن‌ها از یکدیگر تا پایان مناسک قائل شده‌اند.<ref>مسالک الافهام، ج۲، ص۴۸۱.</ref>  
در صورت آمیزش عمدی در [[احرام]] عمره [[حج تمتع|تمتع]]، به باور برخی از فقیهان شیعه، عمره و حج مُحرم صحیح است؛ ولی باید کفاره بپردازد.<ref>المعتمد، ج۴، ص۶۸، «کتاب الحج»؛ مناسک الحج، تبریزی، ص۱۰۸؛ مناسک الحج، سیستانی، ص۱۰۹.</ref> برخی دیگر از فقیهان شیعه برآنند که حکم آمیزش در عمره تمتع همانند عمره مفرده است.<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۵؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۸۸، ۳۹۱؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۲-۲۶۳.</ref> یعنی با وقوع آمیزش قبل از سعی، عمره فاسد می‌شود و افزون بر ادای کفاره و اتمام عمره فاسد، اعاده آن لازم است وگرنه اعاده حج در سال بعد واجب خواهد شد.<ref>کفایة الاحکام، ج۱، ص۳۲۴؛ مناسک الحج، سیستانی، ص۱۰۹.</ref> برخی از فقیهان، اتمام عمره تمتع را از باب احتیاط لازم شمرده‌اند.<ref>مناسک الحج، سیستانی، ص۱۰۹؛ مناسک الحج، وحید، ص۹۵.</ref> این گروه از فقیهان برای فساد عمره و وجوب کفاره<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۵-۱۵۶؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۸۸-۳۹۰.</ref> به احادیث استناد کرده‌اند.<ref>الکافی، ج۴، ص۴۴۰، ۵۳۹؛ تهذیب، ج۵، ص۳۲۳.</ref>


در صورت آمیزش عمدی در احرام عمره تمتع، به نظر برخی از فقیهان امامی، عمره و حج محرم صحیح است. اما باید کفاره نیز بپردازد.<ref>المعتمد، ج۴، ص۶۸، «کتاب الحج»؛ مناسک الحج، تبریزی، ص۱۰۸؛ مناسک الحج، سیستانی، ص۱۰۹.</ref> اما برخی دیگر از فقیهان امامی برآنند که حکم آمیزش در عمره تمتع همانند عمره مفرده است<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۵؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۸۸، ۳۹۱؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۲-۲۶۳.</ref> . یعنی با وقوع آمیزش قبل از سعی، عمره فاسد می‌شود و افزون بر ادای کفاره و اتمام عمره فاسد، اعاده آن لازم است وگرنه اعاده حج در سال بعد واجب خواهد شد.<ref>کفایة الاحکام، ج۱، ص۳۲۴؛ مناسک الحج، سیستانی، ص۱۰۹.</ref> برخی از فقیهان اتمام عمره را از باب احتیاط لازم شمرده‌اند.<ref>مناسک الحج، سیستانی، ص۱۰۹؛ مناسک الحج، وحید، ص۹۵.</ref> این گروه از فقیهان برای فساد عمره و وجوب کفاره<ref>مختلف الشیعه، ج۴، ص۱۵۵-۱۵۶؛ الحدائق، ج۱۵، ص۳۸۸-۳۹۰.</ref> به احادیثی از امام باقر و امام صادق استناد کرده‌اند.<ref>الکافی، ج۴، ص۴۴۰، ۵۳۹؛ تهذیب، ج۵، ص۳۲۳.</ref> در صورت اعاده عمره، هرگاه وقت عمره تمتع تنگ باشد، حج تمتع به حج اِفراد تبدیل می‌شود و احرام‌گزار باید پس از مناسک حج، عمره مفرده به جا آورد و در سال بعد حج را اعاده کند.<ref>مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ مناسک الحج، وحید، ص۹۴.</ref> چنانچه در عمره تمتع آمیزش پس از سعی و پیش از تقصیر صورت گیرد، به نظر همه فقیهان امامی، عمره فاسد نمی‌شود و تنها کفاره لازم است.<ref>الدروس، ج۱، ص۳۳۸.</ref> نیز اگر آمیزش بر اثر جهل یا فراموشی باشد، عمره صحیح است و کفاره هم ندارد.<ref>المعتمد، ج۴، ص۹۱، «کتاب الحج»؛ مناسک الحج، سیستانی، ص۱۱۱.</ref>  
در صورت اعاده عمره، هرگاه وقت عمره تمتع تنگ باشد، حج تمتع به حج اِفراد تبدیل می‌شود و احرام‌گزار باید پس از مناسک حج، عمره مفرده به جا آورد و در سال بعد حج را اعاده کند.<ref>مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ مناسک الحج، وحید، ص۹۴.</ref>
 
چنانچه در عمره تمتع، آمیزش پس از سعی و پیش از تقصیر صورت گیرد، به باور همه فقیهان شیعه، عمره فاسد نمی‌شود و تنها کفاره لازم است.<ref>الدروس، ج۱، ص۳۳۸.</ref> نیز اگر آمیزش بر اثر جهل یا فراموشی باشد، عمره صحیح است و کفاره هم ندارد.<ref>المعتمد، ج۴، ص۹۱، «کتاب الحج»؛ مناسک الحج، سیستانی، ص۱۱۱.</ref>  


به نظر فقیهان شیعه<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۰-۳۸۳.</ref> و بیشتر فقیهان اهل سنت<ref>المجموع، ج۷، ص۳۸۴؛ الفقه الاسلامی، ج۳، ص۲۳۰۵.</ref> به استناد احادیث، کفاره آمیزش در عمره قربانی‌کردن یک شتر است. ولی برخی از فقیهان اهل سنت کشتن گوسفند یا ریختن خون حیوانی را کافی شمرده‌اند.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۲.</ref> برخی نیز برآنند که در صورت آمیزش پس از طواف وسعی و قبل از حلق، کفاره واجب نیست و تنها آمرزش خواستن از خداوند لازم است.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۲.</ref>  
به نظر فقیهان شیعه<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۳۳۷؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۰-۳۸۳.</ref> و بیشتر فقیهان اهل سنت<ref>المجموع، ج۷، ص۳۸۴؛ الفقه الاسلامی، ج۳، ص۲۳۰۵.</ref> به استناد احادیث، کفاره آمیزش در عمره قربانی‌کردن یک شتر است. ولی برخی از فقیهان اهل سنت کشتن گوسفند یا ریختن خون حیوانی را کافی شمرده‌اند.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۲.</ref> برخی نیز برآنند که در صورت آمیزش پس از طواف وسعی و قبل از حلق، کفاره واجب نیست و تنها آمرزش خواستن از خداوند لازم است.<ref>المجموع، ج۷، ص۴۲۲.</ref>  
خط ۱۴۹: خط ۱۷۹:


'''فرهنگ فارسی'''، معین (م.۱۳۵۰ش)، تهران، امیر کبیر، ۱۳۷۵ش.  
'''فرهنگ فارسی'''، معین (م.۱۳۵۰ش)، تهران، امیر کبیر، ۱۳۷۵ش.  
'''فرهنگ‌نامه اسرار و معارف حج'''، معاونت امور روحانیون،‌ دارالحدیث، ۱۳۸۶ش.


'''الفقه الاسلامی و ادلته'''، وهبة الزحیلی،‌ دارالفکر، دمشق، ۱۴۱۸ق.  
'''الفقه الاسلامی و ادلته'''، وهبة الزحیلی،‌ دارالفکر، دمشق، ۱۴۱۸ق.  
۱۵٬۶۱۴

ویرایش