خیمه‌گاه حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

مدحت پاشا همچنین بخشی از دیوار شهر کربلا در منطقه خیمه‌گاه را تخریب کرد و منطقه خیمه‌گاه و اطراف آن را که حومه شهر به شمار می‌رفت را به شهر کربلا اضافه کرد و دروازه‌ای را در این منطقه احداث کرد. این دروازه به عنوان نقطه خروج به سمت [[نجف]] به شمار می‌رفت. پس از الحاق خیمه‌گاه و مناطق اطراف آن به شهر کربلا، خیمه‌گاه با عنوان محله مُخَیَّم مشهور شد و اطراف آن منطقه عَبّاسِیه نامیده می‌شد. عباسیه در دوره کنونی نیز به عنوان محله‌ای در کنار محله خیمه‌گاه موجود است. در سال ۱۳۳۹ق یا ۱۳۶۷ق یک بار دیگر بنای خیمه‌گاه مورد مرمت قرار گرفت و در این مرحله دو ردیف طاق‌های هلالی کوچک به یاد جهازهای شتران بر زمین مانده کاروان امام حسین ساخته شد.<ref>مقدس، راهنمای اماكن زیارتی و سیاحتی در عراق، تهران، ص۲۴۳.</ref>

ساختمان قدیمی خیمه‌گاه تا حدود یک دهه گذشته، پابرجا بود. اما به علت فرسودگی، طرح نوسازی و احداث ساختمان جدید آن ریخته شد و اجرای آن، با تلاش تعدادی از اهالی کربلا، از سال ٢٠٠٢م، آغاز شد.<ref>مرقدها و مقام‌های زیارتی کربلا، ص١٧5.</ref> پیرامون بنا، حصاری آجری به ارتفاع شش متر ساخته شده که با الواح کاشی و کتیبه‌های قرآنی، تزیین یافته است و ورودی اصلی آن، در سمت شمال بنا قرار دارد.

امروزه، در جنوب غربی حرم امام حسین(ع) و ۲۵۰ متری صحن، مکانی را به مساحت 2،000 مترمربع دیوارکشی کرده‌اند و در وسط آن ساختمانی شبیه خیمه‌ای بزرگ ساخته‌اند که 400 مترمربع مساحت دارد.

در بنای فعلی، محل خیمه‌ امام حسین و خاندانش مشخص شده و در مکان هر یک ضریحی ساخته شده است. بخش‌ها و مقام‌های مختلف خیمه‌گاه، به شرح زیر است:<ref>مرقدها و مقام‌های زیارتی کربلا، صص١٧6 و ١٨١.</ref>  

<gallery>

پرونده:نمای داخلی خیمه‌گاه حسینی۱.jpeg|نمای داخلی خیمه‌گاه

پرونده:نمای داخلی خیمه‌گاه حسینی۲.jpeg|نمای داخلی خیمه‌گاه