Automoderated users، دیوانسالاران، checkuser، ناظمان (CommentStreams)، developer، Moderators، مدیران
۹٬۹۱۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
در حال سعی، وقتی که از صفا به مروه میرود باید رو به مروه باشد و نیز وقتی بهطرف صفا برمیگردد باید رو به صفا باشد پس اگر عقب عقب حركت كند يا با پهلو به طرف صفا يا مروه حرکت كند، سعی او باطل است؛<ref>. مدارك الأحكام، ج8، ص207؛ مستند الشيعة، ج12، ص170؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص 268.</ref> | در حال سعی، وقتی که از صفا به مروه میرود باید رو به مروه باشد و نیز وقتی بهطرف صفا برمیگردد باید رو به صفا باشد پس اگر عقب عقب حركت كند يا با پهلو به طرف صفا يا مروه حرکت كند، سعی او باطل است؛<ref>. مدارك الأحكام، ج8، ص207؛ مستند الشيعة، ج12، ص170؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص 268.</ref> | ||
====موالات در اشواط سعي==== | ====موالات در اشواط سعي==== | ||
گروهي از فقیهان اماميه<ref>. تذكرة الفقهاء، ج8، ص141؛ الدروس الشرعیه، ج1، ص411؛ مستند الشيعة، ج12، ص 185.</ref> قائل به عدم وجوب موالات شده اند.<ref>. مستند الشيعة، ج12، ص185؛ ر.ک: المعتمد فی شرح المناسک، ج5، ص64 ،66.</ref> در مقابل، برخي ديگر<ref>. الدروس الشرعیه، ج1، ص411؛ التهذیب فی مناسک الحج و العمره، ج3، ص88؛ مناسك حج (محشى)؛ ص336.</ref>بنابر احتياط قائل به لزوم آن شده | گروهي از فقیهان اماميه<ref>. تذكرة الفقهاء، ج8، ص141؛ الدروس الشرعیه، ج1، ص411؛ مستند الشيعة، ج12، ص 185.</ref> قائل به عدم وجوب موالات شده اند.<ref>. مستند الشيعة، ج12، ص185؛ ر.ک: المعتمد فی شرح المناسک، ج5، ص64 ،66.</ref> در مقابل، برخي ديگر<ref>. الدروس الشرعیه، ج1، ص411؛ التهذیب فی مناسک الحج و العمره، ج3، ص88؛ مناسك حج (محشى)؛ ص336.</ref>بنابر احتياط قائل به لزوم آن شده اند.<ref>. المعتمد فی شرح المناسک، ج5، ص64-66؛ التهذیب فی مناسک الحج و العمره، ج3، ص88؛ مناسك حج (محشى)، ص336.</ref> | ||
به نظر مشهور فقیهان امامیه توقف و نشستن در اثنای سعی برای استراحت در صفا یا مروه و یا میان آن دو جایز | به نظر مشهور فقیهان امامیه توقف و نشستن در اثنای سعی برای استراحت در صفا یا مروه و یا میان آن دو جایز است.<ref>. مختلف الشیعه، ج4، ص214؛ الحدائق الناضره، ج16، ص273؛ سداد العباد، ص325-326.</ref> برخی از فقیهان امامیه نشستن هنگام سعی را در غیر صورت خستگی و مشقت جایز ندانسته اند،<ref>. مختلف الشیعه، ج4، ص214؛ کشف اللثام، ج6، ص28.</ref> | ||
همچنين فقیهان امامیه | همچنين فقیهان امامیه قطع سعي براي اقامه نماز<ref>. المبسوط في فقه الإمامية، ج1، ص362؛ مجمع الفائدة، ج7، ص169-170؛ المجموع، ج8، ص 65-78.</ref> و قضاء حاجت خود يا غير را جایز شمرده اند.<ref>. المبسوط في فقه الإمامية، ج1، ص362؛ مسالك الأفهام(شهید الثانی)، ج2، ص358-363؛ المجموع، ج8، ص65.</ref> | ||
====سعی از راه متعارف==== | ====سعی از راه متعارف==== | ||
به اعتقاد فقهاي اماميه و اهل سنت سعي بايد از راه متعارف ميان صفا و مروه باشد.<ref>. مستند الشيعة، ج12، ص170؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص 268؛ المجموع، ج8، ص76.</ref> پس اگر از راه غيرمتعارف سعی کند، مانند این که از ميان مسجد الحرام به مروه رود يا به صفا بازگردد، مجزي نخواهد بود،<ref>. مستند الشيعة، ج12، ص 170؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص 268؛ جواهر الكلام، ج19، ص: 423.</ref> | به اعتقاد فقهاي اماميه و اهل سنت سعي بايد از راه متعارف ميان صفا و مروه باشد.<ref>. مستند الشيعة، ج12، ص170؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص 268؛ المجموع، ج8، ص76.</ref> پس اگر فردی از راه غيرمتعارف سعی کند، مانند این که از ميان مسجد الحرام به مروه رود يا به صفا بازگردد، مجزي نخواهد بود،<ref>. مستند الشيعة، ج12، ص 170؛ الحدائق الناضرة، ج16، ص 268؛ جواهر الكلام، ج19، ص: 423.</ref> | ||
در مورد سعی از طبقات فوقانی بیشتر فقیهان امامیه گفته اند: در صورت احراز میان دو کوه بودن مکان یاد شده سعی صحیح است.<ref>مجمع المسائل، ج1، ص487؛ تحریر الوسیله، ج1، ص437؛ منیة السائل، ص80.</ref>برخی نیز طبقات یاد شده را خارج از فاصله میان دو کوه دانسته و سعی در آنها را جایز ندانسته اند.<ref>. درسنامه فقه و مناسک، ص85.</ref>و از برخی فقیهان قول به جواز در این طبقات به طور مطلق نقل شده است.<ref>. مناسک الحج، فیاض، ص184.</ref> | در مورد سعی از طبقات فوقانی بیشتر فقیهان امامیه گفته اند: در صورت احراز میان دو کوه بودن مکان یاد شده سعی صحیح است.<ref>مجمع المسائل، ج1، ص487؛ تحریر الوسیله، ج1، ص437؛ منیة السائل، ص80.</ref>برخی نیز طبقات یاد شده را خارج از فاصله میان دو کوه دانسته و سعی در آنها را جایز ندانسته اند.<ref>. درسنامه فقه و مناسک، ص85.</ref>و از برخی فقیهان قول به جواز در این طبقات به طور مطلق نقل شده است.<ref>. مناسک الحج، فیاض، ص184.</ref> |
ویرایش