مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۳۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳ اکتبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
[[واقعه حره]]
[[واقعه حره]]


=== مکه در عصر عباسی ===
===مکه در عصر عباسی===


* قیام [[شهید فخ]]: در سال 169 حسین بن علی معروف به شهید فخ در مکه علیه عباسیان قیام کرد. قیام او به سرعت سرکوب شد و در مکانی که امروزه به منطقه الشهداء مشهور است مدفون شد.
*قیام [[شهید فخ]]: در سال 169 حسین بن علی معروف به شهید فخ در مکه علیه عباسیان قیام کرد. قیام او به سرعت سرکوب شد و در مکانی که امروزه به منطقه الشهداء مشهور است مدفون شد.
* قیام [[افطس]]:حسین بن حسن افطس در سال 1999 از سوی سری بن منصور شیبانی که به نام علویان در عراق قیام کرده بود به مکه آمد و کوشید برای محمد بن جعفر الصادق معروف به دیباج از مردم که بیعت بگیرد. مامون در سال ۲۰۰ سپاهی به مکه فرستاد و دیباج را به تسلیم واداشت.  
*قیام [[افطس]]:حسین بن حسن افطس در سال 1999 از سوی سری بن منصور شیبانی که به نام علویان در عراق قیام کرده بود به مکه آمد و کوشید برای محمد بن جعفر الصادق معروف به دیباج از مردم که بیعت بگیرد. مامون در سال ۲۰۰ سپاهی به مکه فرستاد و دیباج را به تسلیم واداشت.
* حمله [[ابوطاهر قرمطی|قرامطه]]: سال ۳۱۷ قرامطه به رهبری ابوطاهر قرمطی به مکه یورش آوردند و مکه را اشغال کردند و حجر الاسود را به سرزمین خودشان «هجر» در سواحل جنوب شرق خلیج فارس بردند.  
*حمله [[ابوطاهر قرمطی|قرامطه]]: سال ۳۱۷ قرامطه به رهبری ابوطاهر قرمطی به مکه یورش آوردند و مکه را اشغال کردند و حجر الاسود را به سرزمین خودشان «هجر» در سواحل جنوب شرق خلیج فارس بردند.


===حکومت اشراف در مکه===
===حکومت اشراف در مکه===
از سال ۳۵۸ یکی از شرفا و سادات مکه با نام جعفر بن محمد از نواداگان امام حسن مجتبی(ع) حکومت مکه را در اختیار خود گرفت. در این زمان خلفای فاطمی مصر از اشراف مکه حمایت کردند و با عباسیان وارد رقابتی طولانی بر سر تسلط بر مکه شدند.


خاندان جعفر بن محمد تا سال ۴۵۳ بر مکه حکومت کردند. پس از آن‌ها دو سال طایفه اشراف سلیمانی بر مکه حکومت کردند و دوره سوم حکومت اشراف توسط ابواهشم محمد بن جعفر که یکی دیگر از سادات حسنی بود تاسیس شد. فرزندش قاسم و پس از او فلیته بر مکه حکومت کردند و بعد از فلیته میان خاندان آنان اختلاف افتاد. آخرین فرد از دولت سوم اشراف بر مکه داود بن عیسی بود که تا سال ۵۹۷ مکه را در اختیار داشت.
* '''آغاز حکومت اشراف''': از سال ۳۵۸ یکی از شرفا و سادات مکه با نام جعفر بن محمد از نواداگان امام حسن مجتبی(ع) حکومت مکه را در اختیار خود گرفت. در این زمان خلفای فاطمی مصر از اشراف مکه حمایت کردند و با عباسیان وارد رقابتی طولانی بر سر تسلط بر مکه شدند.خاندان جعفر بن محمد تا سال ۴۵۳ بر مکه حکومت کردند.


تا برآمدن دولت ایوبی در مصر، نفوذ فاطمیان همچنان ادامه داشت و از نتایج آن نفوذ مذهب تشیع (اسماعیلی، زیدی و امامی) در این شهر بود. برای نمونه اذان شیعی در این شهر اقامه می‌شد و «حی علی خرالعمل» در اذان مسجدالحرام گفته می‌شد. از سال ۵۶۹ خطبه به نام صلاح الدین ایوبی خوانده شد و مذهب تسنن در حرمین مورد حمایت بیشتری قرار گرفت.
* '''اشراف سلیمانی''': پس از آن‌ها دو سال طایفه اشراف سلیمانی بر مکه حکومت کردند
 
* '''هواشم''':دوره سوم حکومت اشراف توسط ابواهشم محمد بن جعفر که یکی دیگر از سادات حسنی بود تاسیس شد. فرزندش قاسم و پس از او فلیته بر مکه حکومت کردند و بعد از فلیته میان خاندان آنان اختلاف افتاد. آخرین فرد از دولت سوم اشراف بر مکه داود بن عیسی بود که تا سال ۵۹۷ مکه را در اختیار داشت.
دوره چهارم حکومت اشراف توسط شخصی با نام قتادة بن ادریس آغاز شد. پس از او فرزندش حسن و سپس راجح به قدرت رسیدند.  
* '''نفوذ تشیع''': تا برآمدن دولت ایوبی در مصر، نفوذ فاطمیان همچنان ادامه داشت و از نتایج آن نفوذ مذهب تشیع (اسماعیلی، زیدی و امامی) در این شهر بود. برای نمونه اذان شیعی در این شهر اقامه می‌شد و «حی علی خرالعمل» در اذان مسجدالحرام گفته می‌شد. از سال ۵۶۹ خطبه به نام صلاح الدین ایوبی خوانده شد و مذهب تسنن در حرمین مورد حمایت بیشتری قرار گرفت.
* '''آل قتاده''':دوره چهارم حکومت اشراف توسط شخصی با نام قتادة بن ادریس آغاز شد. پس از او فرزندش حسن و سپس راجح به قدرت رسیدند.


از سال ۶۵۲ یعنی چهار سال پیش از سقوط بغداد به دست هلاکو خان مغول، یکی از نوادگان قتاده با نام ابو نُمَی در مکه به قدرت رسید. او تا سال ۷۰۱ حاکم مکه بود. در این زمان در مصر دولت ممالیک بر سر کار بود و ابو نمی گاه تابع آنان می‌شد و گاه با دولت آل رسول در یمن دوستی داشت.
از سال ۶۵۲ یعنی چهار سال پیش از سقوط بغداد به دست هلاکو خان مغول، یکی از نوادگان قتاده با نام ابو نُمَی در مکه به قدرت رسید. او تا سال ۷۰۱ حاکم مکه بود. در این زمان در مصر دولت ممالیک بر سر کار بود و ابو نمی گاه تابع آنان می‌شد و گاه با دولت آل رسول در یمن دوستی داشت.